Μεγάλωσα με ένα σύνθημα στον τοίχο… ‘Τα σύνορα μας δεν είναι εδώ, είναι στην Κερύνεια’. Το ψευδοκράτος σας η μισή μας πατρίδα…
Μεγάλωσα με κορδέλες μαύρες στα κάγκελα… Να τις κρεμάμε για την καταδίκη παράνομου κράτους. Το ψευδοκράτος σας η μοιρασμένη μας ψυχή…
Μεγάλωσα με φωνές στα κιγκλιδώματα… ‘Κύπρος γη ελληνική’ να φωνάζουν για τα χώματα. Το ψευδοκράτος σας η μοιρασμένη μας γη.
Μεγάλωσα με ένα τετράδιο να δείχνει το λιμανάκι της Κερύνειας… Και από πάνω να γραφεί ‘Δεν Ξεχνώ’ για να θυμάμαι. Το ψευδοκράτος σας τα μισά μας χωριά.
Μεγάλωσα με μια έμμονη ιδέα πως θα πάω να τα δω… Τα χώματα που χάθηκαν ένα μοιραίο καλοκαίρι. Το ψευδοκράτος σας η μισή μας περηφάνια…
Τώρα άλλαξαν τα πράγματα. Δεν μεγαλώνουν άλλο. Τα σύνορα άλλαξαν. Οι μαύρες κορδέλες χάθηκαν. Τα συνθήματα απαγορεύτηκαν. Το ‘Δεν Ξεχνώ’, το ξέχασαν. Οι εμμονές μας χάθηκαν κι αυτές.
Μεγάλωσα, δυστυχώς… Μεγάλωσα, μα το ψευδοκράτος σας… Μεγαλώνει μαζί μου… ΔΥΣΤΥΧΩΣ!
Πάτερ Νεκτάριος
