Κάποτε υπήρχε ένα ωραίο παραμύθι για τα παιδιά “Η Αλίκη στην χώρα των θαυμάτων”. Τα παιδιά όμως αυτά μεγάλωσαν, το παραμύθι έμεινε αλλά οι ρόλοι άλλαξαν και σήμερα έχουμε, τον Νικολάκη στην χώρα τον θαυμάτων. Δυστυχώς, πέρα από το αστείο της υπόθεσης μόνο έτσι μπορούν να περιγραφούν τα όσα τραγελαφικά συμβαίνουν στο Κυπριακό “κράτος” των αδέξιων κουστουμαρισμένων πολιτικάντηδων.

Αυτή την φορά εξαφανίστηκε πλωτήρας που έκανε έρευνες για λογαριασμό του πανεπιστημίου Κύπρου στην Κυπριακή ΑΟΖ. Ο Διευθυντής του Ωκεανογραφικού Κέντρου του Πανεπιστημίου Κύπρου είπε ότι υπήρχε πρόβλημα με το GPS του πλωτήρα και ότι εικάζεται ότι έφτασε στις ακτές, είτε της Τουρκίας, είτε της Συρίας.

Κι όμως εδώ πλατφόρμες χάνονται, βαρκούλες αρμενίζουν. Όσο κι αν ακούγεται απίστευτο στην Κύπρο το καταφέραμε και αυτό. 

Χάσαμε στη θάλασσα πλωτήρα ύψους 14 μέτρων, όσο ύψος έχει μια τριώροφη πολυκατοικία δηλαδή, που κατασκευάστηκε από 50 τόνους ατσάλι και ουδείς γνωρίζει που βρίσκεται. Χρησιμοποιείτο ως παρατηρητήριο για ωκεανογραφικές μετρήσεις του ωκεανογραφικού Κέντρου του Πανεπιστημίου Κύπρου. 

Το απίστευτο είναι ότι δεν γνωρίζουμε καν πότε αποσυνδέθηκε. Το κέντρο Συντονισμού έρευνας και διάσωσης είχε εκδόσει μάλιστα τέλος Φεβρουαρίου προειδοποίηση προς ναυτιλλομένους, λόγω του κινδύνου να προσκρούσει σε διερχόμενα πλοία ο πλωτήρας.  

Η πρώτη και τελευταία φορά που θεάθηκε ήταν πριν από δέκα ημέρες μεταξύ Κύπρου και Συρίας, από γαλλική φρεγάτα. 

Ο πλωτήρας βρισκόταν προσδεδεμένος 20 χιλιόμετρα από το οικόπεδο Αφροδίτη, πάνω απο την υποθαλάσσια οροσειρά Ερατοσθένης. Είναι δωρεά στο πανεπιστήμιο Κύπρου από αμερικανική εταιρεία και άρχισε τη λειτουργία του τον περασμένο Ιούλιο.

Πολύ εύστοχα, σε αυτή την γελοία υπόθεση, οι δημοσιογράφοι του “Μέγκα” Κύπρου, έβαλαν φωτογραφία του πλωτήρα με την ένδειξη «σας δείχνουμε πώς μοιάζει και σε περίπτωση που τον δείτε τυχαία σε καμιά κρουαζιέρα, ενημερώστε τις Κυπριακές Αρχές.»

Η κατάσταση, όσο αστεία κι αν ακούγεται, μόνο ανησυχία πρέπει να μας προκαλέσει καθώς, για ακόμη μία φορά αποδεικνύεται η ανικανότητα των αρμοδίων να ανταπεξέλθουν σε αυτά για τα οποία έχουν ορισθεί.

Από την κυβέρνηση του “δεν ξέρω που είναι το Μαρί”, φτάσαμε στην Κυβέρνηση του “δεν ήξερα για την Λαϊκή” και του “δεν ξέρω που είναι ολόκληρος πλωτήρας” και ο Ελληνισμός της Κύπρου, πιστεύει ότι με τέτοιες ηγεσίες θα έρθουν καλύτερες μέρες στον καταστραμμένο αυτόν τόπο. Πραγματικά, ευελπιστούμε να μάθουμε τελικά τι έπαθε ο πλωτήρας και να μην κλειδώσουν σε κάποιο συρτάρι και αυτό το περιστατικό, όπως προσφάτως είχε συμβεί με το δικινητήριο αεροσκάφος, που παραμένει εγκλωβισμένο σε βαθυστόχαστες υποσχέσεις και “ξεχασμένο” στο βυθό της θάλασσας, χωρίς ΠΟΤΕ να μας πουν την αλήθεια για το τι συνέβη.