Αρθρο 5 – ΣΥΝΕΧΕΙΑ
Σε συνέχεια του προηγούμενου άρθρου σε σχέση με το οικονομικό σύστημα που κυριάρχησε στην Κομμουνιστική Ρωσία, οι συνεχείς αποτυχίες του, που προκαλούνταν από τις ανορθολογικές κρατικές οικονομικές πολιτικές, αποδίδονταν σε όλους και τα πάντα, εκτός από τους πραγματικούς υπαίτιους. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την εκτόξευση του αριθμού των συλλήψεων. Κατασκευάστηκε ένα τεράστιο δίκτυο καταναγκαστικών έργων και στρατοπέδων συγκέντρωσης, που ξεκίνησε από τον Λένιν και επεκτάθηκε από τον Στάλιν. Σε αυτά τα στρατόπεδα, οι άνθρωποι εργάζονταν μέχρι θανάτου ή λιμοκτονούσαν, ενώ μεγάλος αριθμός κρατουμένων εκτελούνταν. Ο κεντρικός «σχεδιασμός» και οι αριθμητικοί στόχοι εφαρμόστηκαν και στις συλλήψεις, τις ανακρίσεις και τις εκτελέσεις.
Αφού ο Ιωσήφ Στάλιν κατέλαβε την εξουσία μετά τον θάνατο του Λένιν το 1928, εφάρμοσε διάφορα «πενταετή σχέδια» για την ενίσχυση της παραγωγής των κεφαλαιακών αγαθών και των εξοπλισμών. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την «κατακόρυφη πτώση των συνθηκών ζωής καθώς η χρηματοδότηση της εκβιομηχάνισης συνεπαγόταν την ελαχιστοποίηση των μισθών»
Όπως καταγράφει ο Richard Pipes στο βιβλίο του Communism A History. «Οι πραγματικές απολαβές των εργατών το 1933 βυθίστηκαν στο ένα δέκατο των απολαβών τους στην απαρχή της προσπάθειας για εκβιομηχάνιση (1926-1927). Σύμφωνα με τον ειδικό για θέματα που αφορούν την σοβιετική οικονομία Alec Nove, «το 1933 ήταν το αποκορύφωμα της πιο απότομης μείωσης του βιοτικού επιπέδου που καταγράφηκε ποτέ στη Ιστορία σε περίοδο ειρήνης»
Στις αρχές της δεκαετίας του 1930, ο Στάλιν επεδίωξε επίσης την εκβιομηχάνιση της επαρχίας μέσω της εκτεταμένης κολεκτιβοποίησης της αγροτικής παραγωγής. Όπως επισημαίνει ο Pipes «αυτό σήμαινε ότι οι γεωργοί θα παρείχαν τροφή για τους βιομηχανικούς εργάτες, τις πόλεις και τις ένοπλες δυνάμεις στις χαμηλότερες δυνατό τιμές.» Αυτή η διαδικασία οδήγησε σε περισσότερες ελλείψεις και σε κρατικές διώξεις. Ακόμη, ο Στάλιν αξιοποίησε αυτή την πολιτική για να εξολοθρεύσει τους προσωπικούς του εχθρούς και ολόκληρες κατηγορίες ανθρώπων τους οποίους θεωρούσε εχθρούς του κράτους.
Οι μόνες σχεδόν βιομηχανίες στις οποίες διακρίθηκε η σοβιετική Ρωσία στην εβδομηντάχρονη ιστορία της ήταν η παραγωγή εξοπλισμών και ιδίως πυρηνικών όπλων, η εξερεύνηση του διαστήματος και η παραγωγή αργού πετρελαίου. Η Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών ήταν η πρώτη χώρα που εκτόξευσε έναν πύραυλο ο οποίος τέθηκε με επιτυχία σε τροχιά γύρω από την σελήνη. Το ρωσικό άρμα μάχης Τ-34 ήταν στην κορυφή της κατηγορίας του για πολλά χρόνια. Το τυφέκιο Καλασνίκοφ ΑΚ-47 ακόμη πουλάει καλά και χρησιμοποιείται από τους στρατούς τουλάχιστον 50 κρατών.
Η έρευνα από τον Richard Pipes στο πανεπιστήμιο Χάρβαρντ και τον R. C. Raack καταδεικνύει ότι οι Σοβιετικοί ενθάρρυναν την επιτυχία των Ναζί στη Γερμανία και δεν έβλεπαν αρνητικά έναν πόλεμο μεταξύ της Γερμανίας και των δυτικών συμμάχων το 1939. Ακόμη, η Σοβιετική Ένωση μαζί με την Κίνα και άλλα κομμουνιστικά κράτη, υποδαύλισε πολυάριθμες εξεγέρσεις στον 20ο αιώνα, μεταξύ άλλων στην Κορέα, το Βιετνάμ, την Καμπότζη, τη Λατινική Αμερική, την Αφρική και τη Μέση Ανατολή.
Είναι το Κομμουνιστικό ΑΚΕΛ που ακόμα πιστεύει σε αυτά τα ολοκληρωτικά συστήματα ακόμη και να δίνει χείρα φιλίας στους Τουρκοκύπριους και την Τουρκία ξεχνώντας τι μας με τη εισβολή και κατά την διάρκεια της εισβολής το 1974, αλλά και με την συνεχιζόμενη κατοχή σχεδόν της μισής Κύπρου για 46 τόσα χρόνια. Ξεχνά ότι τα δεινά της Κύπρου το 1974 ξεκίνησαν με την συμπόρευση του ΑΚΕΛ με την κυβέρνηση Μακαρίου και υιοθέτησαν την αποστολή της επιστολής Μακαρίου προς τον Φαίδωνα Γκιζίκη στις 2/07/1974 κατ’ εντολή του Foreign Office. Η επιστολή καθόριζε όπως μέχρι τις 15/07/1974, η Ελλάδα να ανακαλέσει όλα τα Ελληνικά στρατεύματα και τους αξιωματικούς της από την Κύπρο. Δηλαδή εντός 13 ημερών! Η Ελληνική τότε Κυβέρνηση, απέστειλε στις 9/07 1974 ως εκπρόσωπο της τον Σάββα Κωνσταντόπουλο, για να μεταπείσει τον Μακάριο και να αλλοιώσει το τελεσιγραφικό γράμμα του. «Κατανοώ τη δυσχερή θέση της Ελληνικής Κυβερνήσεως και σας υπόσχομαι να προβώ, μεθαύριο, σε δηλώσεις που να αλλοιώνουν τις θέσεις της επιστολής» απάντησε ο Μακάριος προς τον Σ. Κωνσταντόπουλο.
Ο Σάββας Κωνσταντόπουλος στη δίκη της χούντας μεταξύ άλλων είπε «Ο Μακάριος έκαμε τις δηλώσεις, αλλά δυστυχώς ήταν χειρότερες της επιστολής του Ο Μακάριος μας εξαπάτησε.» Οι αλλοπρόσαλλες θέσεις της κυβέρνησης Μακαρίου οφείλονταν στους εκβιασμούς που δεχόταν από το Foreign Office και από τις πιέσεις του του φίλο-αγγλικού κόμματος ΑΚΕΛ δια στόματος Εζεκία Παπαϊωάννου. Τελικά η συμπόρευση του ΑΚΕΛ με τον Μακάριο κατάφερε σε 13 μέρες την πλήρη καταστροφή του τόπου.
Αλλά μέχρι και σήμερα, μαζί με άλλα κόμματα ανάμεσα τους δυστυχώς και το ΔΗ.ΣΥ που είχε ως συνθήματα τα «την πατρίδα ουκ ελάτων παραδώσω» και «τα σύνορα μας είναι στην Κερύνεια» να υιοθετούν αγγλικά διχοτομικά σχέδια και να προσπαθούν να μας τα επιβάλουν.
ΑΛΛΑ Η ΚΥΠΡΟΣ ΔΕΝ ΔΙΧΟΤΟΜΕΙΤΑΙ, ΓΙΑΤΙ Η ΚΥΠΡΟΣ ΦΡΟΥΡΕΙΤΑΙ.
Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι ο Ερτογάν μπορεί να κάνει λόγο για δύο χωριστά κράτη στην Κύπρο,, δεν είναι όμως αυτός ο σκοπός του. Τα δύο χωριστά κράτη στην Κύπρο, τα έχει ήδη. Ο Ερτογάν θέλει ολόκληρη την Κύπρο. Δεν μπορεί να ανεχτεί στο μαλακό υπογάστριο της Τουρκίας να βρίσκεται Ελληνική στρατιωτική παρουσία. Θα κάνει τα πάντα ώστε να αποδημήσει το ενιαίο αμυντικό δόγμα.
Ο Ερτογάν θέλει ένα νέο σχέδιο Ανάν, που θα αποτρέπει την ανεξάρτητη στρατιωτική παρουσία του κυπριακού ελληνισμού. Δεν θέλει θεσμοθέτηση της διχοτόμησης με τον κίνδυνο η ελεύθερη Κύπρος να ενωθεί με την Ελλάδα και να υπάρξει στρατιωτική δύναμη της Ελλάδας στην Κύπρο, όπως αναπόφευκτα θα συμβεί σε μια τέτοια περίπτωση διχοτόμησης. Έτσι προσπαθεί να πετύχει ένα σχέδιο συμφωνίας βασισμένο σε διζωνική-δικοινοτική ομοσπονδία, που όμως θα ανοίγει την κερκόπορτα ώστε σε βάθος χρόνου να τουρκοποιήσει ολόκληρη την Κύπρο. Θέλει ένα έθνος ανελλήνιστο όπου η ελληνική σημαία θα αφαιρεθεί πλήρως και θα αντικατασταθεί από μια πολύχρωμη, χωρίς εθνικό προσδιορισμό, όπου ο εποικισμός του νησιού θα προχωρήσει με ταχύτατους ρυθμούς, με αποτέλεσμα σε μερικές δεκαετίες ο ελληνισμός της Κύπρου θα αποτελεί μία μικρή μειοψηφία, ανίκανη να αντιδράσει. Αποδείχτηκε άλλωστε ότι το προηγούμενο σχέδιο Ανάν ήταν μια παγίδα για τον αφελληνισμό του νησιού, η οποία προωθήθηκε με ψεύδη και απειλές που σήμερα γνωρίζουμε πως δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.
Το σύγχρονο Ενιαίο κράτος ταυτίζεται με το αποκεντρωτικό στοιχείο και εμφανίζεται σαν κεντρικά-περιφερειακά όργανα.
Τα κεντρικά όργανα έχουν αρμοδιότητες εκτεινόμενες στο σύνολο της επικράτειας, ενώ τα περιφερειακά έχουν αρμοδιότητες εκτεινόμενες μόνο στην περιφέρεια τους δηλαδή σε διοικητικές ενότητες, εδαφικά προσδιορισμένες. Επίσης υπάρχει και ένας διαρθρωτικός θεσμός της εξουσίας, η αυτοδιοίκηση κατά την οποία αποσπώνται οι τοπικού χαρακτήρα υποθέσεις από την κεντρική διοίκηση και ανατίθενται σε αυτοδιοικούμενους οργανισμούς, των οποίων τα μέλη είναι αιρετά από τις τοπικές κοινότητες. Επίσης η αυτοδιοίκηση συνίσταται στον αποχωρισμό από τα κεντρικά όργανα αρμοδιοτήτων όπως η κοινωνική ασφάλιση, η υγεία, η εκπαίδευση κλπ. και στην απονομή τους σε δημόσια νομικά πρόσωπα.
Στο ενιαίο κράτος η εκτελεστική εξουσία διαρθρώνεται σε καθ΄ ύλην και κατά τόπο σχηματισμούς.
Η νομοθετική εξουσία ανήκει σε ένα απλό ή σύνθετο νομοθετικό όργανο, μη δυνάμενου οποιουδήποτε άλλου κρατικού οργάνου να θεσπίσει κανόνες δικαίου. Η δε κανονιστική δράση της, δια της οποίας θεσπίζονται ουσιαστικά οι νόμοι, τελεί υπό την προϋπόθεση της νομοθετικής εξουσιοδότησης. Κατά συνέπεια το ενιαίο κράτος διαθέτει μία έννομη τάξη, η οποία εφαρμόζεται στο σύνολο της επικράτειας από τα κατά τόπο και καθ΄ ύλην νομικά πρόσωπα και διοικητικά όργανα. Η ενότητα της έννομης τάξης, στην οποία υπάγεται το σύνολο της εκτελεστικής εξουσίας, συνιστά εχέγγυο της ενότητας του Κράτους. Την εφαρμογή του νόμου κατοχυρώνουν θεσμικές δικλίδες, όπως ο ιεραρχικός έλεγχος, η διοικητική εποπτεία, ο κοινοβουλευτικός έλεγχος και ο δικαστικός έλεγχος.
Δεν νοείτε οποιαδήποτε λύση για το κυπριακό, εάν δεν βασίζεται στο ευρωπαϊκό κεκτημένο και το διεθνές δίκαιο. Ο Προκόπης Παυλόπουλος είχε θέσει πρώτος το θέμα ότι βάσει ευρωπαϊκού κεκτημένου πρέπει να αποχωρήσουν όλες οι κατοχικές δυνάμεις, συμπεριλαμβανομένων και των εποίκων, γιατί αυτό ακριβώς ορίζει το διεθνές δίκαιο. Ο έποικος ισοδυναμεί με κατοχική δύναμη, ακριβώς όπως ο εισβολέας στρατιώτης.
Το ΕΛΑΜ είναι το μοναδικό κόμμα που έχει θέση για τη λύση του Κυπριακού και αυτή είναι η έναρξη συνομιλιών στη βάση του Ενιαίου κράτους. Η λύση αυτή έχει κατατεθεί στο Εθνικό Συμβούλιο από το 2016 και υιοθετήθηκε σε αρκετές δημοσκοπήσεις από τους πολίτες της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Αινείας
