Αρθρο 2 – Συνέχεια
Όπως αναφέραμε στο προηγούμενο Άρθρο 1, οι Μαρξ και Ένγκελς προτιμούσαν τον όρο «κομμουνιστικός» για την κοινωνία προς την οποία η ανθρωπότητα κινείται αντί του όρου «σοσιαλιστικός» για να ξεχωρίζουν από τις πολυάριθμες θεωρίες ουτοπικού σοσιαλισμού που κυκλοφορούσαν τότε, και να υπογραμμίσουν κατά την γνώμη τους την επιστημονική βάση της κομμουνιστικής φιλοσοφίας.
Οι στοχαστές αυτοί υποστήριξαν ότι όλη η ιστορία υπήρξε στην ουσία ιστορία της ταξικής πάλης, μιας πάλης μεταξύ εκείνων που έχουν την ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής και όσων δεν την έχουν – μεταξύ ελεύθερου και δούλου, πατρικίου και πληβείου, άρχοντα και δουλοπάροικου, – με άλλα λόγια μεταξύ καταπιεστή και καταπιεζομένου. Δανειζόμενοι από την εξελικτική θεωρεία του Δαρβίνου και τον διαλεκτικό υλισμό του Χέγκελ, οι Μαρξ και Ένγκελς είδαν αυτή την σύγκρουση ως αναπόδραστη και εγγενή στην φύση. Ο άνθρωπος και οι κοινωνικές δυνάμεις εντός των οποίων αυτός βρίσκεται εξελίσσονται στον χρόνο. Μέχρι τον 19ο αιώνα, η μάχη αυτή είχε φτάσει στην ανώτατη μορφή της:
Τη μάχη μεταξύ της αστικής τάξης, που ήλεγχε τις παραγωγικές εγκαταστάσεις της κοινωνίας, και των εργατών που υφίσταντο εκμετάλλευση προς το συμφέρον της τάξης των ιδιοκτητών.
Οι Μαρξ και Ένγελς υποστήριξαν ότι οι εργάτες, ή με άλλα λόγια το προλεταριάτο, θα έπρεπε να ενωθούν και, με τους κομμουνιστές στην πρωτοπορία τους, να ανατρέψουν τους καπιταλιστές και να εγκαθιδρύσουν μια σοσιαλιστική κοινωνία, το τελικό σημείο προς το οποίο οδηγεί όλη η Ιστορία. Σε αυτή τη νέα κοινωνία, που θα είναι απαλλαγμένη από την θρησκεία και άλλες «ψευδείς ιδέες» θα αναδυθεί ένας νέος ανιδιοτελής άνθρωπος. Ως υλιστές, οι Μαρξ και Ένγκελς πίστευαν αυτός ο νέος κόσμος θα δημιουργήσει μια νέα ανθρωπότητα. Κανείς δεν θα καταπιεζόταν και συνεπώς δεν θα υπήρχαν πια συγκρούσεις. Το Κράτος εντέλει θα αυτοεξαφανιζόταν.
Έτσι και στην Κύπρο τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 1920 εμφανίστηκε στην Κύπρο η κομμουνιστική ιδεολογία και οι πρώτοι κομμουνιστικοί πυρήνες. Τον Δεκαπενταύγουστο του 1926 πραγματοποιήθηκε το Ιδρυτικό Συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος Κύπρου. Το ΚΚΚ ήταν αποτέλεσμα των νέων οικονομικών και κοινωνικών συνθηκών που διαμορφώθηκαν στην Κύπρο.
Η εργατική τάξη που ζούσε και εργαζόταν σκληρά κάτω από την καταδυνάστευση του Βρετανού αποικιοκράτη απόκτησε το δικό της κόμμα.
Η Οκτωβριανή Κομμουνιστική επανάσταση στη Ρωσία ήταν ακόμα ένας παράγοντας για την δημιουργία του ΚΚΚ. Από τα πρώτα καθήκοντα που έθεσε το ΚΚΚ ήταν η οργάνωση των εργαζομένων της Κύπρου στο πολιτικό τους κόμμα, αλλά και στις συνδικαλιστικές και επαγγελματικές του οργανώσεις.
Οι πρώτοι κύριοι στόχοι του ΚΚΚ ήταν η οργάνωση των εργατών, των αγροτών και των βιοτεχνών-επαγγελματιών. Στην δεκαετία του 1920 και 1930 με πρωτοπόρους τους κομμουνιστές τέθηκαν τα πρώτα κοινωνικό-οικονομικά αιτήματα από τις ταξικά συνειδητοποιημένες συντεχνίες και διεξήχθησαν οι πρώτοι ταξικό-κοινωνικοί αγώνες.
Οι «Έλληνες» κομμουνιστές δεν πρόδωσαν την Ελλάδα μόνο στο μικρασιατικό μέτωπο, στο Μακεδονικό ζήτημα και στο βορειοηπειρωτικό, πρόδωσαν και τον ενωτικό αγώνα της ΕΟΚΑ στην Κύπρο. Από τον ραδιοφωνικό σταθμό «η φωνή της αλήθειας» του ΚΚΚ, που εξέπεμπε από την Μόσχα, αποκαλύφθηκε στους αποικιοκράτες από τον ίδιο τον Ζαχαριάδη, ότι ο «ψευδό-Διγενής» είναι ο συνταγματάρχης Γεώργιος Γρίβας (εκπομπή 24ης Απριλίου 1955) Ο αρχιπροδότης είπε επί λέξει: « Τον Φλεβάρη του 1955 πιάστηκε από τους Άγγλους το βενζινόπλοιο Άγιος Γεώργιος που ο καπετάνιος του στον πόλεμο ήταν στην υπηρεσία των βρετανών, μαζί του δε πιάστηκε και ο Σωκράτης Λοιζίδης παλιός πράκτορας της Ιντέλιτζενς Σέρβις και φρέσκος στο Εφ Μπι Αι . Στην τσάντα του Λοιζίδη βρέθηκε και κατασχέθηκε το καταστατικό μιας ψευδοπατριωτικής οργάνωσης ΕΜΑΚ, που αργότερα μετονομάστηκε σε ΕΟΚΑ. Η οργάνωση αυτή έχει επικεφαλής της έναν γνωστό ψευδοπαλληκαρά αξιωματικό Χίτη, τον Γρίβα, που μετά τη Βάρκιζα δολοφονούσε πατριώτες και που μπροστά στον Δημοκρατικό Στρατό το ΄κόβε λάσπη. Πρόκειται για τον Ψευτό-Διγενή που οι Άγγλοι τον κυνηγάνε, δήθεν, μα δεν τον πιάνουν και που φυσικά τα όπλα που μαζεύει προορίζονται ενάντια στο ΑΚΕΛ και τον Κυπριακό λαό» Θα συνεχίσουμε στο 3ο Άρθρο για τις προδοσίες του ΚΚΚ και του ΑΚΕΛ. Γιατί το κομμουνιστικό ΑΚΕΛ που ισχυρίζεται και διαλαλεί ότι οι Τουρκοκύπριοι είναι «αδελφοί» μας και που ζητά επανένωση μαζί τους πρέπει να γνωρίζει ότι οι Τουρκοκύπριοι ελέγχονται και καθοδηγούνται πλήρως από την Τουρκία. Επίσης πρέπει να γνωρίζει ότι το 1974 κατά την εισβολή, τις περισσότερες συλλήψεις και εκτελέσεις Ελληνοκυπρίων τις έκαναν Τουρκοκύπριοι και όχι οι Τούρκοι στρατιώτες.
Δυστυχώς έχουμε απέναντι μας την Τουρκία η οποία στην πρόσφατη ιστορία της απέδειξε πόσο αναξιόπιστη και επικίνδυνη είναι. Στον Α ΠΠ η Τουρκία ήταν σύμμαχος της Γερμανίας και διακρίθηκε στην σφαγή των Άγγλων και Γάλλων στρατιωτών στην Καλλίπολη, από τον πολλαπλάσιο στρατό των Οθωμανών με την συνδρομή των Γερμανών από τις 15 Απριλίου 1915 – 9 Ιανουαρίου 1916 με αποτέλεσμα 130,000 νεκρούς συμμάχους και 60,000 τραυματίες.
Κατά την διάρκεια του Β ΠΠ μέχρι το τέλος, οι Τούρκοι συνέχιζαν να υποστηρίζουν τους Γερμανούς. Έκλεισαν τα Δαρδανέλια για τα συμμαχικά πλοία αφήνοντας ελεύθερα τα Γερμανικά να τα δια πλέουν. Τα Τουρκικά αεροδρόμια ήταν στην διάθεση των Γερμανών για
βομβαρδισμούς των συμμάχων. Έγκυρες πληροφορίες υποστηρίζουν ότι Τουρκικά και Γερμανικά αεροσκάφη συμμετείχαν στον βομβαρδισμό Ρωσικών θέσεων, αλλά και Τούρκοι στρατιωτικοί με Γερμανούς τους οποίους διευκόλυναν την λαθραία είσοδο στην Ρωσία, συμμετείχαν σε δολιοφθορές κατά των Ρώσσων στα Ρωσοτουρκικά σύνορα.
Οι Τούρκοι είχαν την ψευδαίσθηση ότι οι Γερμανοί θα κέρδιζαν τον πόλεμο και θα τους αντάμειβαν για την φιλική τους στάση προσφέροντας τους όλα τα Ελληνικά νησιά του Αιγαίου, μέρος Ελληνικών εδαφών μέχρι την Θεσσαλονίκη, την Κρήτη, την Κύπρο,
εδάφη Βαλκανικών χωρών, Βουλγαρίας μέχρι και Ρουμανία, χώρες της ΕΣΣΔ, Αρμενία, Γεωργία, Αζερμπαϊτζάν, έλεγχο και επικυριαρχία της Μαύρης Θάλασσας και ενδεχομένως και της Κασπίας, εδάφη της Συρίας κλπ. δηλαδή θα αναβίωνε και πάλι η Οθωμανική
Αυτοκρατορία όπως τους υποσχέθηκαν οι φίλοι τους οι Γερμανοί, σημερινοί Νατοϊκοί σύμμαχοι της Τουρκίας!
Μόνον λίγες εβδομάδες πριν την λήξη του Β ΠΠ και αφού πλέον η πλάστιγγα έγειρε νικηφόρα και οριστικά υπέρ των συμμάχων …. κήρυξαν τον πόλεμο κατά της ανύπαρκτης φίλης τους πλέον Γερμανίας και διέκοψαν διπλωματικές σχέσεις, αφού ήδη τετελεσμένα είχε ηττηθεί και καταστραφεί!
Ο Ουίνστων Τσώρτσιλ είχε πει όταν στις 18 Ιουνίου 1941 όταν η Τουρκία υπέγραψε στην Άγκυρα με την Ναζιστική Γερμανία το σύμφωνο μη επίθεσης: Αυτή η χώρα πέρασε από την βαρβαρότητα στην παρακμή χωρίς να γνωρίσει τον πολιτισμό. Η εχθρική στάση της Τουρκίας στον Α ΠΠ και Β ΠΠ όπου η Τουρκία πήρε το μέρος των Γερμανών κατά των Συμμάχων, ως επίσης και κατά την διάρκεια των Βαλκανικών πολέμων, μέχρι και σήμερα, όχι μόνο δεν έχει γνωρίσει τον πολιτισμό, αλλά διατηρεί και την βαρβαρότητα και τις επεκτατικές βλέψεις, που της κληροδότησαν οι αγροίκοι πρόγονοι της από τις
κεντροασιατικές στέπες και τα άγρια βουνά της βαθύτερης Ανατολής, όπου μόνο βάρβαροι και απολίτιστοι νομάδες ζούσαν, σε καλύβες και σε σπηλιές, όταν οι Έλληνες έκτιζαν Παρθενώνες και έδιναν τα φώτα του Πολιτισμού, της Φιλοσοφίας και της Δημοκρατίας σε όλο τον κόσμο.
Αινείας
