Ηγετική φυσιογνωμία του ναυτικού αγώνα των Ελλήνων κατά των Τούρκων στην Επανάσταση του 1821 και μετέπειτα ναύαρχος και πολιτικός, διετέλεσε πέντε φορές πρωθυπουργός της Ελλάδος μεταξύ των ετών 1844 – 1877.
Ο Κωνσταντίνος Κανάρης, είναι άγνωστο για το που και το πότε έχει γεννηθεί ακριβώς, η οικογένειά του όμως ήταν κάτοικοι των Ψαρών και εκεί φαίνεται να έχει γεννηθεί περίπου το 1793. Μεγάλωσε στα Ψαρά και έμεινε από πολύ μικρός ορφανός από πατέρα , αιτία που τον ανάγκασε να ξεκινήσει να δουλεύει στο πλοίο του θείου του. Φεύγοντας από τη ζωή ο θείος του, ανέλαβε ο ίδιος καπετάνιος σε ηλικία μόλις 20 ετών.
Ξεχωριστός για το θάρρος του, την ανδρεία του και την αποφασιστικότητα του, ο Κανάρης πήρε μέρος στον πρώτο πολεμικό στόλο των Ψαριανών υπό τον Ν. Αποστόλη στην επανάσταση στη Μολδαβία που είχε ξεσπάσει από τον Αλέξανδρο Υψηλάντη.
Δε φαίνεται να είχε μυηθεί στη Φιλική Εταιρία, όμως κατά την Επανάσταση του 1821 κατά του τούρκικου ζυγού, πρωτοστάτησε στον Αγώνα και συνέβαλε στα μέγιστα.
Αρχικά, κατατάχθηκε ως απλός ναύτης. Στη συνέχεια, εξειδικεύτηκε στα πυρπολικά και έγινε ο φόβος και ο τρόμος του τουρκικού στόλου.
Τον Ιούνιο του 1822, πυρπολεί τη ναυαρχίδα του πασά Καρά Αλή στη Χίο ( 2.000 νεκροί Οθωμανοί ). Τον Οκτώβριο του 1822, ανατινάζει τουρκικό δίκροτο, με 800 νεκρούς Οθωμανούς. Τον Αύγουστο του 1824, πυρπολεί τουρκική φρεγάτα κοντά στη Σάμο, με 600 Οθωμανούς νεκρούς. Το Σεπτέμβριο του 1824, πυρπολεί στα ανοιχτά της Μυτιλήνης τουρκική κορβέτα.
Ο Άγγλος ιστορικός Γκόρντον, είχε αναφέρει: «είναι ο πιο έξοχος εκπρόσωπος του ηρωισμού, που η Ελλάδα όλων των εποχών μπορεί να υπερηφανεύεται»
Μετά την απελευθέρωση, ξεχωριστός για την ανδρεία του, και το σώφρονα χαρακτήρα του, ανήλθε σε υψηλά αξιώματα. Το 1827, αντιπροσώπευσε τα Ψαρά στην Εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας. Θερμός υποστηρικτής του Ιωάννη Καποδίστρια, μετά τη δολοφονία του αποσύρθηκε από την ενεργό δράση και εγκαταστάθηκε στη Σύρο.
Κατά την Οθωνική περίοδο ανακλήθηκε στην υπηρεσία και έφθασε μέχρι τον βαθμό του υποναυάρχου. Διορίστηκε γερουσιαστής, ενώ συμμετείχε και στην επαναστατική κίνηση της 3ης Σεπτεμβρίου 1843, αναγκάζοντας τον Όθωνα να παραχωρήσει Σύνταγμα. Μέχρι την έξωση του Όθωνα, τέλεσε υπουργός και 2 φορές πρωθυπουργός. Κατά τη περίοδο 1864 – 1865 , αναλαμβάνει υπουργός Ναυτικών και 2 φορές πρωθυπουργός, ξανά. Κατόπιν αποσύρθηκε και επανήλθε στη πολιτική το 1877, αναλαμβάνοντας πάλι χρέη πρωθυπουργού .
Στις 2 Σεπτεμβρίου του 1877, πεθαίνει όντας εν ενεργεία πρωθυπουργός.
Σε ηλικία 22 ετών, παντρεύτηκε την Δέσποινα Μανιάτη και μαζί έκαναν 7 παιδιά.
τον Νικόλαο (γεννήθηκε το 1818, στάλθηκε με ειδική αποστολή στη Βηρυττό, σκοτώθηκε το 1848),
τον Θεμιστοκλή (γεννήθηκε το 1819, στάλθηκε στην Αίγυπτο με ειδική αποστολή, σκοτώθηκε το 1851)
τον Θρασύβουλο (γεννήθηκε το 1820, κατατάχθηκε στο Ναυτικό, έγινε ναύαρχος, πέθανε το 1898
τον Μιλτιάδη (γεννήθηκε το 1822, κατατάχθηκε στο Ναυτικό όπου διακρίθηκε, έγινε ναύαρχος, έβγαινε πολλά χρόνια βουλευτής, έγινε τρεις φορές υπουργός Ναυτικών το 1864, το 1871 και το 1878, πέθανε το 1899),
τον Λυκούργο (γεννήθηκε το 1826, σπούδασε νομικά, πέθανε το 1865),
την Μαρία (γεννήθηκε το 1828, παντρεύτηκε τον Α. Μπαλαμπάνο, πέθανε το 1847
και τον Αριστείδη (γεννήθηκε το 1831, ήταν αξιωματικός και σκοτώθηκε στις ταραχές του 1863 έξω από τον οικίσκο των ανακτόρων στην οδό Ηρώδου του Αττικού).
