Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι η τιμή και η προσκύνηση του Σταυρού είναι προσκύνηση του Ίδιου του Εσταυρωμένου Λυτρωτή μας Χριστού και όχι ειδωλολατρική πράξη, όπως κακόβουλα μας κατηγορούν οι ποικιλώνυμοι αιρετικοί. Ο Σταυρός του Κυρίου μας είναι το καύχημά μας, το νικηφόρο λάβαρο κατά του μεγαλύτερου εχθρού μας, του διαβόλου, το αήττητο όπλο κατά του πολυπρόσωπου κακού.
Το Ιερότερο σύμβολο του χριστιανισμού είναι ο Τίμιος Σταυρός, στην σημαία μας και στο λάβαρο της Εκκλησίας. Μία φορά ήταν όργανο θανατικής εκτελέσεως των κακούργων και των ατίμων, ξύλο καταισχύνης και κατάρας. Από τότε όμως που επάνω σ’ αυτόν πέθανε ο αναμάρτητος Σωτήρας του κόσμου, ο Σταυρός έγινε «τίμιον ξύλον». Από τότε το σχήμα του χαράσσεται πάνω στους τάφους των χριστιανών στις κατακόμβες και, μετά τους διωγμούς, στολίζει τα στέμματα των χριστιανών βασιλέων, υψώνεται επάνω στις εκκλησίες και παντού είναι το φυλακτό και το στολίδι των χριστιανών.
Γι’ αυτό κάθε 14η Σεπτεμβρίου, που γιορτάζομε την εύρεση του Τιμίου Σταυρού στα Ιεροσόλυμα από την Αγία Ελένη και την ύψωση του, ψάλλει η Εκκλησία:
«Σταυρός ο φύλαξ πάσης της οικουμένης· Σταυρός η ωραιότης της Εκκλησίας…»
Μικρή ιστορική αναδρομή…. Η ύψωση του Τιμίου Σταυρού! Η τιμή προς τον Τίμιο Σταυρό ανάγεται από τους Αποστολικούς χρόνους. Οι επιστολές του αποστόλου Παύλου είναι γεμάτες από χωριά με τα οποία ο μέγας απόστολος εξαίρει τον ρόλο του Σταυρού στην διαδικασία της σωτηρίας του κόσμου. Οι κατακόμβες είναι γεμάτες από χαραγμένους σταυρούς. Η δύναμη του Τιμίου Σταυρού φάνηκε στο θαυμαστό όραμα του Μεγάλου Κωνσταντίνου, στα 312, ενώ βάδιζε εναντίον του Μαξεντίου κοντά στη Ρώμη. Ο αυτοκράτορας είδε στον ουρανό, ημέρα μεσημέρι, το σημείο του σταυρού, σχηματισμένο με αστέρια ,και την επιγραφή «ΕΝ ΤΟΥΤΟ ΝΙΚΑ». Από εκείνη την ώρα έδωσε διαταγή το σημείο αυτό να γίνει το σύμβολο του στρατού. Χαράχτηκε παντού, στις ασπίδες των στρατιωτών , στα κράνη , στα λάβαρα, και αλλού.
Η Αγία Ελένη, το έτος 326 πήγε στην Ιερουσαλήμ για να προσκυνήσει τους Αγίους Τόπους και να ευχαριστήσει τον Θεό για τους θριάμβους του γιου της Μεγάλου Κωνσταντίνου.
Ο Θείος ζήλος, όμως, έκανε την Αγία Ελένη να αρχίσει έρευνες για την ανεύρεση του Τιμίου Σταυρού. Επάνω στο Γολγοθά υπήρχε ειδωλολατρικός ναός της θεάς Αφροδίτης, τον οποίο μισογκρέμισε και άρχισε τις ανασκαφές.
Σε κάποιο σημείο βρέθηκαν τρεις σταυροί. Η συγκίνηση υπήρξε μεγάλη, αλλά ποιός από τους τρεις ήταν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού; Τότε ο επίσκοπος Ιεροσολύμων Μακάριος με αρκετούς ιερείς, αφού έκαναν δέηση, άγγιξε στους σταυρούς το σώμα μιας ευσεβεστάτης κυρίας που μόλις είχε πεθάνει. Όταν ήλθε η σειρά και άγγιξε τον τρίτο σταυρό, που ήταν του Κυρίου, η γυναίκα αμέσως αναστήθηκε.
Η είδηση διαδόθηκε σαν αστραπή σε όλα τα μέρη της Ιερουσαλήμ. Πλήθη πιστών άρχισαν να συρρέουν για να αγγίξουν το Τίμιο Ξύλο. Επειδή όμως συνέβησαν πολλά δυστυχήματα από το συνωστισμό, ύψωσαν τον Τίμιο Σταυρό μέσα στο ναό σε μέρος υψηλό, για να μπορέσουν να τον δουν και να τον προσκυνήσουν όλοι. Να σημειώσουμε εδώ ότι ο Σταυρός λένε είχε ύψος γύρω στα 4,50 μέτρα και πλάτος στα 2,50.
Αμέσως μετά την ανεύρεση του Τιμίου Σταυρού η Αγ. Ελένη, έχτισε (στον Γολγοθά τον Ναόν της Αναστάσεως και στην συνέχεια τον Ναόν της Γεννήσεως στο Σπήλαιον της Βηθλεέμ και τον Ναόν του Όρους των Ελαίων. Και όταν ο Πατριάρχης Μακάριος έστησε τον Τίμιον Σταυρόν στον ναόν του Πατριαρχείου για προσκύνηση από τον πιστόν λαόν, ήταν η 14η Σεπτεμβρίου του 326 και γι’ αυτό καθιερώθηκε από τότε να εορτάζεται το γεγονός της Υψώσεως του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού από την Εκκλησίαν την ημέραν αυτήν. Την ίδιαν ήμερα εορτάζεται και η δεύτερη Ύψωση του Τιμίου Σταυρού, που έγινε από τον αυτοκράτορα Ηράκλειον (628 μ.Χ.), όταν ενίκησε τους Πέρσες, οι οποίοι είχαν κλέψει τον Τίμιον Σταυρόν από τα Ιεροσόλυμα.
Το μεγαλύτερο τμήμα του Τιμίου Σταυρού που υπάρχει σήμερα στον κόσμο βρίσκεται στην Μονή Ξηροποτάμου, στο Άγιον Όρος. Στο κάτω μέρος διακρίνεται επιχρυσωμένη οπή στην οποία υπήρχε ένα από τα καρφιά της Σταυρώσεως. Η γνησιότητα όμως και του πιο ελάχιστου τεμάχιου Τιμίου ξύλου (έστω και μίας σκλίθρας ξύλου) φαίνεται και από το εξής: Είναι το μόνο ξύλο πού δεν στέκεται στην επιφάνεια του νερού όπως όλα τα ξύλα πού ξέρουμε, αλλά πάει και βουλιάζει σαν μολύβι στον πάτο (πχ. μέσα σ΄ένα ποτήρι νερό), αντίθετα με τους νόμους της βαρύτητας και του ειδικού βάρους των στερεών σωμάτων.
Στις 14 Σεπτεμβρίου λοιπόν τελούμε πανηγυρικά στους ιερούς μας ναούς την Ύψωση του Τιμίου Σταυρού. Αυτή η Ύψωση είναι εξωτερική αφού θα λέγαμε ότι πρέπει να γίνεται και η πνευματική μας Ύψωση που συντελείται στις καρδιές μας όλων των ανθρώπων. Αφού λοιπόν αποφασίσουμε να κρατούμε ψηλά τον Σταυρό μας θα πρέπει λοιπόν να νεκρώσουμε τα πάθη μας. Όταν όμως παρασερνόμαστε από τα πάθη μας και αφήνουμε να μας κυριεύει ο εγωισμός περηφάνια ζήλεια υποκρισία φιλοδοξία….τότε ο σταυρός μας είναι ριγμένος στο λάκκο των παθών όπου σαπίζει από την καταφρόνια και την αμέλεια.
Ο Απόστολος λέει: «Οι του Χριστού την σάρκα εσταύρωσαν συν τοις παθήμασι και ταις επιθυμίαις» (Γαλ. 5, 24). Όσοι, δηλαδή, είναι του Χριστού, έχουν σταυρώσει τον αμαρτωλό εαυτό τους μαζί με τα πάθη και τις επιθυμίες τους.
Ο Χριστός Πάνω στο σταυρό, κορυφώθηκε η ταλαιπωρία του και η οδύνη που έλαβε για εμάς για να μας ελευθερώσει από την κατάρα της αμαρτίας. Σταυρώθηκε κάτω από τον ουρανό, το Πανάγιο Αίμα του έσταξε στη γη και μετά αναλήφθηκε, μας απέδειξε με το πιο πειστικό τρόπο πως μας αγαπά με άπειρη αγάπη και δια του Σταυρού του μας συμφιλίωσε με τον Θεό Πατέρα.
Επάνω στο Σταυρό μας απέδειξε ότι ο κόσμος αυτός δεν είναι η τελική πραγματικότητα αλλά η οδός προς την αληθινή ζωή κάθε αγωνιζόμενου πιστού Χριστιανού.
Το απολυτίκιο της ημέρας είναι το γνωστό σε όλους μας:
Σώσον, Κύριε, τον λαόν Σου και ευλόγησον την κληρονομίαν Σου, νίκας τοις βασιλεύσι κατά βαρβάρων δωρούμενος και το σον φυλάττων, δια του Σταυρού Σου, πολίτευμα.
Στο τροπάριο αυτό γίνεται λόγος για το ότι ο λαός ανήκει στον Θεό: «Σώσον Κύριε τον λαόν Σου και ευλόγησον την κληρονομίαν Σου». Επομένως, ο λαός δεν ανήκει στους άρχοντας, οι οποίοι δεν έχουν το δικαίωμα να τον διευθύνουν ως δικό τους κτήμα, ανεξάρτητα από τον Θεό.
Το Εθνικό Λαϊκό Μέτωπο σας εύχεται χρόνια πολλά.
Ιωσήφ Κορφιάτης
Μέλος Κεντρικής Επιτροπής
Εθνικού Λαϊκού Μετώπου (Ε.ΛΑ.Μ.)
