Το απεχθές “έγκλημα” της πολιτισμικής τουρκοποίησης επιχειρείται εδώ και χρόνια δια μέσου της παρασκηνιακής συνύπαρξης ελληνικού και τούρκικου θεάτρου των κατεχομένων, όπου εντός αυτής της “παρά φύσιν σχέσης” και μέσω της επαφής με το κοινό, πασχίζουν να μας μπολιάσουν με ψευδοφιλελεύθερες αξίες και λοιπές φαμφαρολογίες, που μόνο στόχο έχουν να ενισχύσουν δολίως την επαίσχυντη και προδοτική λύση της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας, η οποία αποσκοπεί στον αφανισμό του Κυπριακού Ελληνισμού.
Οι διάφοροι λακέδες της παγκοσμιοποίησης μέσω των γνωστών ΜΚΟ με τα συνθήματα του τύπου “no borders”, “cyprus is not warship” κλπ, που καπηλεύονται την Τέχνη για να προωθήσουν τις εκτός τόπου και χρόνου ιδεοληψίες τους, ας παύσουν να μας μιλάνε για ελευθερίες και πράσινα άλογα, καθώς με τη παράτυπη δράση τους, συμβάλλουν στο ακριβώς αντίθετο: στην πλήρη υποδούλωσή μας και στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων ενός από των πιο επεκτατικών, σοβινιστικών και ρατσιστικών κρατών της ανθρωπότητας, την Τουρκία. Είτε εσκεμμένα, είτε ασυνείδητα και οι υπέρμαχοι της ιδέας αυτής θεατρίνοι, παίζουν τον ρόλο του “χρήσιμου ηλίθιου”, που χρειάζεται το διεφθαρμένο σύστημα για να μπορέσει να διαιωνιστεί. Έτσι κατάφερε να ανθίσει κι αυτό το σαθρό “ανθελληνοψευτοκουλτουριάρικο” θεατρικό τοπίο. Την απαρχή αυτής της εγκληματικής συνεργασίας, έκανε το Σατιρικό Θέατρο (όνομα και πράμα) το 1987, όταν πρωτοανέβασε μια τουρκική παράσταση που όχι μόνο προσκάλεσε τον σκηνοθέτη Υasar Εrsoy να παρακολουθήσει το έργο, αλλά με τη μεσολάβηση του ΟΗΕ κάλεσαν σύσσωμο το τούρκικο θέατρο του ψευδοκράτους να μεταβεί στην ελεύθερη Λευκωσία και να παρουσιάσει στο Ελληνικό κοινό την παράσταση «Ειρήνη». Ακολούθως, με το άνοιγμα των οδοφραγμάτων, Σατιρικό και τουρκο”κυπριακό” θέατρο ανανέωσαν την ήδη υπάρχουσα συνεργασία τους, και ανέβασαν το τούρκικο έργο «Σκάσε και κάνε τη δουλειά σου», δίνοντας μάλιστα τη σκηνοθεσία του έργου στον Υasar Εrsoy και πρωταγωνιστικούς ρόλους σε Τούρκους. Ναι, αυτούς που κατέχουν παράνομα τα εδάφη μας… Απ’ ό,τι φαίνεται, η λέξη ειρήνη για τους…”κυρίους”, σημαίνει να δίνεις προνόμια και να νομιμοποιείς αυτούς που σκότωσαν την οικογένειά σου, που ασέλγησαν στα ιερά σου και που κατέχουν παράνομα εδάφη της Πατρίδας σου. Και το Σατιρικό Θέατρο δε σταμάτησε εκεί, αλλά προκειμένου να μη χάσει την πολύτιμη συνεργασία του, με γεμάτα τα ταμεία, έφτασε στο σημείο να φιλοξενήσει την τουρκο”κυπριακή” παραγωγή «Ο Αγνοούμενος» που παρουσιάστηκε στη συνέχεια και στο αμφιθέατρο της ΠΕΟ, (αλίμονο που θα έλειπαν από αυτό το φιάσκο οι προδόταροι του ΑΚΕΛ). Μέσα από το έργο εκφραζόταν υποτίθεται ο ανθρώπινος πόνος, σε όλες τις εμπόλεμες περιοχές και οι θεατρίνοι καλούσαν τον κόσμο να μοιραστούμε τον…κοινό μας πόνο. Σε ποιόν κοινό πόνο αναφέρονται; Οι μόνοι που έχουν λόγο και πονάνε πραγματικά είναι οι Έλληνες της Κύπρου που εκδιώχθηκαν από τα σπίτια τους και όχι οι υπαίτιοι αυτής της κατάστασης, εκτός κι αν λέγοντας πόνο, εννοούν τις τύψεις συνείδησης για τα εγκλήματα που διέπραξαν. Στα ίδια μονοπάτια κινείται εξίσου και ο ΘΟΚ, αφού ένεκα του λεγόμενου ”εκσυγχρονισμού” του, προχωρεί ήδη με μεγάλες δρασκελιές. Κάτι που σημαίνει ότι θα επακολουθήσουν κι άλλες δικοινοτικές παραστάσεις όπως αυτή της τραγωδίας του Ευριπίδη ”Ιππόλυτος”, που πραγματοποιήθηκε στο Αρχαίο Θέατρο της Σαλαμίνας, στις 11/9/15. Εξάλλου πρόσφατα ανακοινώθηκε πως όλες οι παραγωγές της φετινής σεζόν θα παρουσιάζονται υπερτιτλισμένες και στην τουρκική. Μεγάλη τιμή για το τουρκικό κοινό τους. Κατάντια…Βαφτίζουν τον εθνικό ξεπεσμό, καινοτομία! Εδώ να σημειώσουμε ότι τo ΑΚΕΛ κατόπιν της συγκεκριμένης παράστασης στο κατεχόμενό μας θέατρο, είχε σπεύσει να συγχαρεί τους συντελεστές της εικαστικής “επανάστασης”, δηλώνοντας περιχαρώς μάλιστα ότι «απέδειξαν ξανά ότι ο πολιτισμός πέραν του να ανυψώνει, ενώνει τους ανθρώπους» και ότι «μαζί ελληνοκύπριοι και τουρκοκύπριοι έστειλαν ισχυρό μήνυμα επανένωσης της πατρίδας και του λαού μας, επαναβεβαιώνοντας ότι ο λαός μας δεν συμβιβάζεται με την κατοχή και τη διχοτόμηση». Η ανηθικότητα κάποιων, πραγματικά ξεπερνά τα όρια. Πρόκειται για έσχατη προδοσία από τους ψευτοδιανοούμ€νους και τους πολιτικάντηδες που συνεργαζόμενοι από κοινού, προάγουν στην ουσία την τέχνη της χειραγώγησης για να υλοποιήσουν τα σχέδιά τους εις βάρος της πατρίδος μας! Δυστυχώς, η Τέχνη για την Τέχνη παραφράστηκε ασύστολα και μετετράπη σε Τ€χνη για το Συμφέρον. Αφιερωμένο στους θολοκουλτουριάρηδες της συνειδησιακής παρακμής… ”Η Τέχνη είναι μεγάλη. Θα την πλησιάσουμε με ευλάβεια και σεβασμό. Δεν έχουμε το δικαίωμα να την κατεβάζουμε στο ανάστημά μας.” – Κάρολος Κουν Είστε πολύ μικροί, ”κύριοι”!
