Η συμμετοχή της Σαουδικής Αραβίας στον πόλεμο της Υεμένης βαίνει αυξανόμενη, αλλά αυτή η στρατιωτική της εμπλοκή ενδέχεται πλέον να πνέει τα λοίσθια αφού οι επιτυχίες των πολιτοφυλάκων Χούτι διαδέχονται η μια την άλλη και απειλούν να υπονομεύσουν την εσωτερική ασφάλεια της μοναρχίας των Σάουντ.

Σε ανάλυση μας τον περασμένο Απρίλιο  υπό τον τίτλο «Η σύγκρουση στην Υεμένη ενισχύει το σιιτικό τόξο στην Αραβική Χερσόνησο» είχαμε τονίσει ότι η στρατιωτική επέμβαση της Σαουδικής Αραβίας, που έγινε με τις ευλογίες των ΗΠΑ, υπαγορεύθηκε από την άμεση απειλή κατάληψης της χώρας αυτής από τους πολιτοφύλακες Χούτι, οι οποίοι έχουν την υποστήριξη μεγάλης μερίδας του Υεμενικού λαού και μονάδων του στρατού, ενώ άξιον αναφοράς είναι ότι οι Χούτι ανήκουν στην σιιτική αίρεση των Ζαϊντί.

Η σύγκρουση στην Υεμένη αφορά την όλο και περισσότερο αυξανόμενη επιρροή του Ιράν στην Αραβική Χερσόνησο και την προσπάθεια των ΗΠΑ και των συμμάχων τους στην περιοχή να περιορίσουν την επέκταση του σιιτικού τόξου. Οι μοναρχίες του Αραβικού Κόλπου, κυρίως Σαουδική Αραβία και Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, που συνασπίστηκαν και επενέβησαν στρατιωτικά εναντίον των Χούτι, μετά από πολύμηνες μάχες έχουν αρχίσει να αισθάνονται το υψηλό κόστος της απώλειας στρατιωτικού τους προσωπικού. Απώλειες ακόμη και εντός της επικράτειας της Σαουδικής Αραβίας, αφού οι Χούτι σε αντίποινα για τους αεροπορικούς βομβαρδισμούς της πολεμικής αεροπορίας του Ριάντ επιτίθενται σε χωριά και βάσεις των Σαουδαράβων στις παραμεθόριες περιοχές.

Ο πόλεμος ήδη εγείρει ερωτήματα για την ικανότητα των Σαουδαράβων να εξαλείψουν τους Χούτι και κατ’ επέκταση την επιρροή του Ιράν στην Υεμένη. Αντί το Ριάντ με τους ανηλεείς αεροπορικούς του βομβαρδισμούς εναντίον αμάχων να κάμψει και να υποτάξει τους Χούτι, κατάφερε να μεταφέρει το πρόβλημα εντός της σαουδαραβικής επικράτειας, με αρνητικές συνέπειες για την ασφάλεια της χώρας. Ο στόχος της Σαουδικής Αραβίας από τότε που ξεκίνησε η στρατιωτική επέμβαση ήταν να αποκαταστήσουν στην εξουσία την μαριονέτα τους και πρώην πρόεδρο Χάντι και να ανακαταλάβουν την πρωτεύουσα Σαναά. Τίποτε εξ αυτών δεν έχει επιτευχθεί, ενώ από την άλλη πλευρά ο παρατεταμένος πόλεμος δημιουργεί εσωτερικά προβλήματα και αμφισβήτηση της μοναρχίας των Σάουντ από τους αντικαθεστωτικούς που με πρόσχημα τις ανθρώπινες απώλειες στον πόλεμο θέλουν να ανατρέψουν τον μονάρχη Αμπντούλ Αζίζ αλ Σάουντ.

Η πολυπλοκότητα του εμφυλίου στην Υεμένη και η πολλαπλότητα των σεκτών και θρησκευτικών αιρέσεων σε αυτή την χώρα, σε συνδυασμό με την διεθνή πόλωση ένεκα της κρίσης στην Συρία και την διαρκή αντιπαράθεση μεταξύ του σιιτικού Ιράν και της σουνιτικής-βαχαμπιστικής Σαουδικής Αραβίας μπορεί να οδηγήσει σε απρόβλεπτες και επικίνδυνες καταστάσεις.

Η Σαουδική Αραβία περιχαρακωμένη σε αυτό το σύμπλεγμα αντιπαραθέσεων χάνει τον έλεγχο και ανακαλύπτει ότι τα σχέδια της για την Υεμένη μετατρέπονται σε μια περιπέτεια που οδηγεί σε στρατιωτικό διασυρμό και καταστροφή, ενώ το Ιράν αναμένει την κατάλληλη ευκαιρία για να επωφεληθεί γεωστρατηγικά.

Γ. Λιναρδής