Λαοί που δεν γνωρίζουν την ιστορία τους ή δεν μαθαίνουν από τα λάθη της ιστορίας τους, δεν τους αξίζει ελευθερία.
Η παρακάτω ιστορία είναι ιστορικά γεγονότα τα οποία ο Ελληνισμός δεν γνωρίζει ή αν τα γνωρίζει, δεν θέλει να τα θυμάται. Είναι καιρός τα σχολικά βιβλία να αλλάξουν πάλι και τα παιδιά και οι νέοι μας να διδάσκονται την αληθινή ιστορία του Ελληνισμού, όποια και αν είναι αυτή. Έτσι θα γνωρίσουν το πραγματικό πρόσωπο του Τούρκου και τι τράβηξε ο Ελληνισμός με αυτόν τον εχθρό που δυστυχώς ακόμα και σήμερα δεν άλλαξε…θέλει το μισό Αιγαίο, θέλει τα νησιά της Ελλάδος να αποστρατικοποιηθούν, θέλει την μισή Θράκη κ.α.
Στην Κύπρο ξεκίνησε εργασίες και πάλι στην Αμμόχωστο, περικύκλωσε την Κύπρο με τα πλοία της (η Τουρκία), έχει ενισχύσει τις κατοχικές δυνάμεις στην βόρεια Κύπρο με σύγχρονα οπλικά συστήματα και ειδικά με γερμανικά άρματα μάχης, τα τούρκικα drones αλωνίζουν τους ουρανούς μας και ετοιμάζεται για νέες έρευνες αερίου στις θάλασσες μας, έχει σε συνεχή στρατιωτική ετοιμότητα και συνεχείς ασκήσεις την επίλεκτη Ταξιαρχία πεζοναυτών στην Φώκαια της Σμύρνης τη λεγόμενη «Φωλιά των Κροκοδείλων» ενώ ταυτόχρονα γέμισε την Ελλάδα και την Κύπρο με παράνομους μουσουλμάνους μετανάστες, μία Πέμπτη φάλαγγά ανάμεσα μας που θα δείξει τη δύναμη της εάν ξεσπάσουν εχθροπραξίες στην Ελλάδα ή στην Κύπρο.
Διαβάστε λοιπόν την ιστορία και θα καταλάβετε με ποιους έχουμε να κάνουμε και τι μας περιμένει εάν υποχωρήσουμε και άλλο με την ελπίδα να τα βρούμε τάχατες με τους Τούρκους!
Το Ε.ΛΑ.Μ μόνο του στέκεται απέναντι στον κατακτητή και φωνάζει: ΟΧΙ άλλες υποχωρήσεις, Όχι στην Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία, Όχι στα δύο κράτη, Όχι στη χαλαρή Ομοσπονδία χωρίς να μασά τα λόγια του με «σωστά περιεχόμενα» κ.α. Ταυτόχρονα όμως προτείνει και λύση του Κυπριακού προβλήματος. Το Ενιαίο Κράτος με τα σημερινά δεδομένα την οποία παρουσίασε στο Εθνικό Συμβούλιο.
Τα γεγονότα του 1942:
Η Ελλάδα γονατισμένη κάτω από την Ναζιστική Κατοχή βιώνει τον χειρότερο λιμό από την εποχή της αρχαιότητας, με χιλιάδες νεκρούς από πείνα στα περισσότερα αστικά κέντρα. Η Τουρκία από τον Ιούνιο του 1941 είχε υπογράψει «σύμφωνο φιλίας» με την ναζιστική Γερμανία, ένα χρόνο αργότερα (Ιούνιο 1942) εμπορική συμφωνία για την τροφοδοσία των ναζιστικών δυνάμεων με τα απαραίτητα για την κατασκευή όπλων μέταλλα (ιδίως χρώμιο)
Τότε ο Ισμέτ Ινονού είχε ήδη μυριστεί την «κατάλληλη ευκαιρία» προκειμένου να εξοντώσει όσους Έλληνες, Αρμένιους και Εβραίους είχαν καταφέρει να επιβιώσουν στην Κωνσταντινούπολη και ζούσαν ακόμα στην Τουρκία. Έτσι τον Μάιο του 1941, λίγες μόλις βδομάδες μετά την γερμανική εισβολή στην Ελλάδα, η Τουρκία κήρυξε γενική επιστράτευση των μη μουσουλμάνων νέων ηλικίας από 20 έως 45 ετών. Όλος ο ανθός, η αφρόκρεμα της μη μουσουλμανικής νεολαίας της Κωνσταντινούπολης, οδηγήθηκε στα βάθη της Ανατολής με στόχο την φυσική της εξόντωση. Η οξύτατη διαφωνία του Ινονού και Σ. Σαράτσογλου (πρωθυπουργός) με τον στρατάρχη Φεβζί Τσακμάκ, ο οποίος φοβόταν τις πιθανές συνέπειες μιας νέας γενοκτονίας, δεν επέτρεψε την εν ψυχρώ εκτέλεση των επιστρατευμένων, έτσι η επιστράτευση περιορίστηκε στην εκτέλεση καταναγκαστικών έργων. Ο πρόεδρος Ισμέτ Ινονού όμως δεν ήταν καθόλου ευχαριστημένος. Κάλεσε τον πρωθυπουργό Σουκρού Τσακμάκ και του ανέθεσε το έργο της οικονομικής ή φυσικής εξόντωσης των μη μουσουλμανικών πληθυσμών με «όπλο» ένα ‘έκτακτο φόρο περιουσίας, που ήταν τόσο εξωφρενικός ώστε πρώτα οι υπόχρεοι θα αδυνατούσαν να πληρώσουν και στην συνέχεια θα τους δινόταν μεγαλόψυχη «ευκαιρία» να τον ξοφλήσουν με καταναγκαστική εργασία.
Υπολογίζεται ότι για την εξόφληση του φόρου που επιβλήθηκε σε κάθε Έλληνα, Αρμένη ή Εβραίο αλλά δεν κατέστη δυνατό να πληρωθεί, απαιτείτο καταναγκαστική εργασία διακοσίων έως τριακοσίων ετών προκειμένου να εξοφληθεί! Ο Τούρκος πρωθυπουργός σχεδίασε προσεκτικά τα κατάλληλα βήματα για την εφαρμογή του σχεδίου. Έτσι ο τουρκικός τύπος άρχισε να εξαπολύει μια εκστρατεία μίσους και φανατισμού εναντίον των μη μουσουλμάνων-Ελλήνων, Αρμενίων και Εβραίων. Όλα τα δεινά της Τουρκίας φορτώνονταν στις πλάτες των μειονοτήτων και βέβαια στην οικονομική ευημερία που απολάμβαναν. Ακολούθως ανέσυραν ένα νόμο που είχε ετοιμαστεί το 1914 από τους Νεότουρκους για την «ανάπτυξη της τουρκικής οικονομίας» με πλιάτσικο των χριστιανικών περιουσιών της Τουρκίας. Αφού συμπληρώθηκε και καθαρογράφτηκε, παρουσιάστηκε στον Σαράτσογλου
Ο οποίος ζήτησε από τον σεσημασμένο για σφαγές άμαχων Ελλήνων Fuat Agrali, την δημιουργία ενός μικρού διευθυντηρίου που θα εφάρμοζε τον νόμο. Το επόμενο βήμα ήταν η μυστική συνεδρίαση του κυβερνώντος Λαϊκού κόμματος, και ο Τούρκος πρωθυπουργός έδωσε εγγυήσεις πως ο νέος νόμος για τον έκτακτο νόμο περιουσίας, το «βαρλίκι», στην πράξη θα εφαρμοστεί μόνο στις μειονότητες. Εξήγησε ότι έπρεπε, για τα μάτια, να υπάρχει και ένας φόρος για Τούρκους, αλλά θα ήταν μικρός και συμβολικός, έτσι για να τηρηθούν στοιχειωδώς τα προσχήματα. Αμέσως μετά η Τουρκική βουλή ψήφισε σε μια συνεδρίαση τον νόμο 4305, με 17 άρθρα στις 12 Νοεμβρίου 1942.Ο νόμος 4305 διαχώρισε με επίσημο, ρατσιστικό τρόπο τους φορολογούμενους σε τέσσερεις κατηγορίες:
Μουσουλμάνους, Γκιαούρηδες (Έλληνες, Αρμένιους, Εβραίους), όσους άλλαξαν την πίστη τους και έγιναν μουσουλμάνοι (Domme) και τέλος όλους τους ξένους υπηκόους.Και φυσικά
Καθορίστηκαν επιτροπές με έξι μέλη που όριζαν το ποσό του φόρου για κάθε φορολογούμενο ξεχωριστά (δύο εφοριακοί, δύο μέλη τοπικής αυτοδιοίκησης που ήταν φανατισμένα μέλη του Λαϊκού κόμματος και δύο μουσουλμάνοι – μέλη του Εμπορικού Επιμελητηρίου της Κωνσταντινούπολης.)
Στο βιβλίο – Η συμφορά του φόρου Βαρλίκι – (Varlik Vergisi Faciasi) o έφορος Κωνσταντινούπολης Faik Okte περιγράφει με ποιόν τρόπο οριζόταν το ποσό του φόρου, αφού πρώτα εξεταζόταν ο φάκελος του θύματος και βεβαιώνονταν το θρήσκευμα και η εθνικότητα του: Πόσο θα πληρώσει αυτός; 500,000 λίρες πρότεινε ένα μέλος της επιτροπής. Όχι, όχι 1.000,000 λίρες αντιπρότεινε ένα άλλο. Πείτε ένα ενδιάμεσο ποσό να τελειώνουμε επενέβαινε ένας τρίτος. Αν σε ένα Χριστιανό φορολογούμενο επιβαλλόταν 5,000 λίρες φόρος για ένα μικρό κατάστημα, στον μουσουλμάνο του διπλανού ακριβώς καταστήματος επιβαλλόταν φόρος μόνο 5 λιρών…..Το ποσό του φόρου που επιβαλλόταν δεν επιδεχόταν καμία έφεση. Η προθεσμία πληρωμής ορίστηκε σε 15 μέρες. Τυχόν καθυστέρηση πληρωμής για την μεν πρώτη εβδομάδα ήταν πρόστιμο 1% για την δεύτερη 2% Κ.Ο.Κ.
Μετά την παρέλευση ενός μηνός ακολουθούσε κατάσχεση της ακίνητης περιουσίας, σύλληψη και εκτόπιση σε στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας με ημερήσια «αμοιβή» 2 λιρών η οποία συμψηφιζόταν με την οφειλή του εκτοπισθέντος. Οι φορολογικοί κατάλογοι δημοσιεύτηκαν από τις Τουρκικές αρχές την παραμονή των Χριστουγέννων του 1942.O πανικός απλώθηκε στην έντρομη μειονότητα που γέμισε όλες τις εφημερίδες με αγγελίες πώλησης ακινήτων Ελλήνων, Αρμενίων και Εβραίων. Σύμφωνα με όσα καταγράφει στο βιβλίο του ο έφορος Κωνσταντινούπολης Okte, στο τέλος του 1942, αγοραστή έψαχναν 8 εργοστάσια, 7 στοές σε κεντρικά σημεία, 80 πολυκατοικίες, 230 σπίτια, 97 μαγαζιά και 190 οικόπεδα. Όπως ήταν φυσικό, οι τιμές κατρακύλησαν αμέσως με αποτέλεσμα να ξεπουλιούνται ολόκληρες περιουσίες για ένα κομμάτι ψωμί. Όσοι δεν κατάφεραν να εξοφλήσουν τον φόρο που τους επέβαλαν οι Τουρκικές αρχές, άρχισαν να βλέπουν, μετά την 7η Ιανουαρίου 1943, τα ονόματα τους στις εφημερίδες. Οι περιουσίες τους κατάσχονταν και οι ‘υπόχρεοι» οδηγούνταν σε καταναγκαστικά έργα στο Άσκαλε, που θεωρείται η Σιβηρία της Ανατολής, ώστε να επισπευσθεί η φυσική τους εξόντωση από τις καιρικές συνθήκες και την καταναγκαστική εργασία που ξεκινούσε από τις 5 το πρωί και τελείωνε στις 7 το απόγευμα.
Τον Σεπτέμβριο του 1943 η γνωστή αμερικανική εφημερίδα «New York Times» δημοσίευσε ένα άρθρο για την πισώπλατη μαχαιριά της Τουρκίας, και η Τουρκική Εθνοσυνέλευση αποφάσισε την άμεση διαγραφή των φόρων που δεν είχαν εισπραχθεί ακόμα. Τρείς μήνες αργότερα (Δεκέμβριος 1943) αποφασίστηκε η διάλυση των ταγμάτων εργασίας και η επιστροφή των «οφειλετών» στα σπίτια τους. Όσοι άντεξαν τις κακουχίες και κατάφεραν να επιστρέψουν, ήταν κυριολεχτικά αγνώριστοι. Από τους 1,229 πλούσιους μειονοτικούς που δεν μπόρεσαν να πληρώσουν τον υπερβολικό φόρο και βρέθηκαν στα τάγματα εργασίας, ένας στους τρείς δεν κατάφερε να γυρίσει πίσω. Πλήθος μαρτυρίες καταγράφουν συγκλονιστικές λεπτομέρειες μιας ακόμα μαύρης σελίδας στην ιστορία της σύγχρονης Τουρκίας. Ο νόμος 4305 καταργήθηκε οριστικά στις 15 Μαρτίου 1944, όταν ο Ρωσικός στρατός έφθασε νικητής στα σύνορα της Ρουμανίας και η Τουρκία προσπάθησε να εξαφανίσει τα ίχνη του εγκλήματος που διέπραξε.
Μόλις η ήττα των Γερμανών κατέστη βέβαιη, η Τουρκία έσπευσε «να κηρύξει τον πόλεμο στην Γερμανία» (23 Φεβρουαρίου 1945)
Συμπέρασμα: Η μελέτη και η πλήρης ιστορική γνώση αποτελεί Εθνική υποχρέωση γιατί η λήθη του κακού είναι η άδεια για την επανάληψη του. Και η Τουρκία στις ημέρες μας, με εξωπραγματικές νεοοθωμανικές φαντασιώσεις, αποτελεί ένα μεγάλο κίνδυνο για την σταθερότητα, την ασφάλεια και την ειρήνη σε ολόκληρη την Μέση Ανατολή και τα Βαλκάνια. Δεν υπάρχει πιο καταλυτικό, πιο ισχυρό όπλο των Ελλήνων εναντίον των Τούρκων , από την πλήρη γνώση της ιστορίας μας!
Είναι με αυτή τη χώρα που πιστεύει ότι θα κάνει καλές σχέσεις και θα λύσει το Κυπριακό το κομμουνιστικό ΑΚΕΛ της Κύπρου.
Αινείας
