Θα μπορούσε κανείς να συσχετίσει την Οδύσσεια του Ομήρου, με το ταξίδι ενός ολόκληρου Έθνους στην πορεία του χρόνου. Ο Τρωικός πόλεμος έχει, πέρα από την πραγματική, και μία μεταφορική σημασία, αφού η ζωή είναι διαρκής αγώνας επιβίωσης και μάλιστα σήμερα ο αγώνας αυτός αφορά την επιβίωση του Ελληνικού Έθνους.
Η άφιξη στην Ιθάκη είναι ο αντικειμενικός σκοπός του Οδυσσέα και μπορεί να συσχετισθεί με την λευτεριά του γένους, η Πηνελόπη με την υπομονή ενός Έθνους, που δεν το βάζει κάτω, παρά την πίεση που υφίσταται από τους διάφορους δυνάστες – μνηστήρες, που θέλουν να καρπωθούν αυτό που του ανήκει το παλάτι του.
Φτάνοντας τελικά στον οίκο του ο ταξιδευτής, τον βρίσκει καταπατημένο από τους μνηστήρες, που νέμονται τα αγαθά του και προσπαθούν να τον οικειοποιηθούν. Τα ονόματα των μνηστήρων και επίδοξων δυναστών, τους οποίους σκοτώνει, έχουν εννοιολογική σημασία επικινδυνότητας. Αγωνίζεται μόνος εναντίον όλων κατά σειρά κινδύνου.
Πρώτος είναι ο Αντίνοος, του οποίου η προπαγάνδα ενάντια στον ορθολογισμό (αντί-νους) διαστρέφει την πραγματικότητα για να καθυποτάξει τον άνθρωπο και να δεχθεί την δουλεία, δεύτερος είναι ο Ευρύμαχος, που είναι αδίστακτος και μάχεται με θεμιτά και αθέμιτα μέσα για να εξολοθρεύσει το γένος, τρίτος είναι ο Αμφίνομος ετυμολογικά, αυτός που διαστρεβλώνει τον νόμο και τον χειρίζεται κατά το δοκούν, όπως τον συμφέρει, τέταρτος είναι ο Αγέλαος, (αγέλη-λαός) δηλαδή αυτός που μετατρέπει τον λαό σε αγέλη με την ρητορική και τις υποσχέσεις, ο λαοπλάνος. Ακολουθούν ο Ευριδάμας και ο Δημοπτόλεμος, που μάχεται το δήμο, το λαό, ο καταστροφέας της συνοχής του Έθνους (άναρχος). Στη συνέχεια είναι ο Πόλυβος, έχων πολλά βόδια ζάπλουτος, για την εξαγορά των συνειδήσεων και ο Πείσανδρος, που πείθει με πλαστά επιχειρήματα το ακροατήριό του, ώστε να μην βγάζει άκρη. Ο Έλατος, από το όλκιμος και ελατός, αυτός που ισοπεδώνει τα πάντα και τέλος ο Ευρυάδης, ο λαίμαργος, αυτός που τρώει τα πάντα, ο σημερινός μιζαδόρος.
Πέραν αυτών των 12 βασικών υπάρχουν και δύο γλειψιματίες που τους υπηρετούσαν ο Φήμιος ο αοιδός, και ο Μένδων ο κήρυξ, που γλίτωσαν από την οργή του Οδυσσέα όταν έφερε την κάθαρση του οίκου του.
Ίσως τελικά να μην είναι όλα τυχαία και άσχετα.
