Στα τέλη Ιανουαρίου 1958 [27-28/1] τουρκο”κύπριοι” οργανώνουν διαδηλώσεις με επίκεντρο Αμμόχωστο και Λευκωσία θέλοντας να προωθήσουν την διχοτόμηση της Κύπρου. Μαζί με τις διαδηλώσεις έγιναν και ένοπλες επιθέσεις τούρκων κατά Ελλήνων. Στην τούρκικη συνοικία, ένας νεαρός Έλληνας φονεύθηκε από τούρκους με ξύλα. Πρόσχημα για τους βανδαλισμούς ήταν το γεγονός ότι άγνωστοι έρριψαν βόμβα στον ηλεκτροπαραγωγικό σταθμό Λευκωσίας, με αποτέλεσμα να τραυματισθούν τέσσερις τούρκοι φρουροί, από τους οποίος ο ένας αργότερα πέθανε.
[…] Είναι μέγα λάθος κάποιοι να εξισώσουν την απελευθερωτική οργάνωση ΕΟΚΑ 1955-59 με την ΤΜΤ, γιατί η πρώτη εντάσσετο μέσα στα πλαίσια των αγώνων των υπόδουλων λαών για απελευθέρωση, ενώ η ΤΜΤ ήταν τρομοκρατικό όργανο που ιδρύθηκε από την Τουρκία. Και η οποία καθοδηγείτο από την Άγκυρα και το στρατιωτικό κατεστημένο και στόχο είχε την υλοποίηση του σχεδίου του 1956 του τούρκου συνταγματαλόγου Νιχάτ Ερίμ « Επανάκτηση της Κύπρου». Τουρκοποίηση δηλαδή ολόκληρης της Κύπρου… Η ίδρυση και δράση της ΤΜΤ μέσα από τα απομνημονεύματα του Ισμαήλ Τανσού Με την έναρξη του Εθνικοαπελευθερωτικού Αγώνα της ΕΟΚΑ το 1955 και τη δημιουργία συνθηκών Ένωσης της Κύπρου με την Ελλάδα, η ανάγκη αύξησης της επιρροής της Τουρκίας στην Κύπρο μέσω διαφόρων καναλιών, υπήρξε επιτακτική. Μια βασική παράμετρος ήταν η επιτάχυνση της πολιτικοποίησης της τουρκο”κυπριακής” κοινότητας ούτως ώστε να διασφαλισθεί ο έλεγχός της από την Άγκυρα και ταυτόχρονα να δημιουργήσει ένα σημαντικό πολιτικό αντίβαρο προς τη δράση της ΕΟΚΑ. Μέσα στα πλαίσια αυτά, η τότε Διεύθυνση Ειδικού Πολέμου (Ozel Harp Dairesi) του τουρκικού γενικού επιτελείου στρατού, υπό τον στρατηγό Ντανίς Καράμπελεν, ανέθεσε στον Ταγματάρχη του εν λόγω γραφείου την ίδρυση της οργάνωσης ΤΜΤ (Turk Mukavement Teskilati: Τουρκική Οργάνωση Αντίστασης). Επίσημα η ΤΜΤ εμφανίστηκε τον Αύγουστο του 1958, όμως, οι βάσεις για την ίδρυσή της τέθηκαν στην Άγκυρα στα τέλη του 1957 από τους δύο προαναφερθέντες αξιωματικούς και από τους τουρκο”κυπρίους” Φαζίλ Κιουτσιούκ και Ραούφ Ντενκτάς. Η Οργάνωση αυτή είχε το χαρακτήρα μίας ένοπλης ομάδας αντίστασης και δολιοφθορών και το πιο σημαντικό ήταν το γεγονός ότι τέθηκε ευθύς εξαρχής υπό τον έλεγχο των μυστικών υπηρεσιών του στρατού. Μέσα από τα απομνημονεύματα του Ισμαήλ Τανσού, που εξεδόθησαν το 2001 στην τουρκική («Στην πραγματικότητα κανείς δεν κοιμόταν») μπορεί εύκολα κάποιος να δει τόσο το εθνικιστικό ιδεολογικό περιεχόμενο της ΤΜΤ, όσο και τον τρόπο με τον οποίο οι μηχανισμοί του τουρκικού κράτους ενσωμάτωσαν μακροπρόθεσμα στους τουρκικούς στρατηγικούς στόχους και τις επιλογές της τουρκο”κυπριακής” κοινότητας. Από την ίδρυση της ΤΜΤ μέχρι την εισβολή του 1974, η Τουρκία επεδίωξε με τη χρήση του τρόμου να κρατήσει την τουρκο”κυπριακή” κοινότητα υπό τον πολιτικό έλεγχό της και να προωθήσει την πολιτική της στο νησί. Ο χαρακτήρας της δράσης της ΤΜΤ, την έφερε, εκ των πραγμάτων, υπό ισχυρή εξάρτηση από τις τουρκικές μυστικές υπηρεσίες. Οι τουρκικές μυστικές υπηρεσίες είχαν φροντίσει ώστε η ηγεσία της ΤΜΤ να αποτελεί την εγγύηση για την τουρκική πολιτική στο νησί. Φρόντισαν, μέσω της ΤΜΤ, να διαβρώσουν κατάλληλα την πολιτική και κοινωνική ζωή μέσα στην τουρκο”κυπριακή” κοινότητα, για να είναι σίγουρες ότι η τουρκο”κυπριακή” ελίτ θα ευθυγραμμιζόταν ιδεολογικά και πολιτικά με τις συντεταγμένες της Άγκυρας. Με τη μέθοδο της εκπαίδευσης στις τάξεις της ΜΙΤ, έφτιαξαν ένα στρατό τουρκο”κυπρίων” (ιδιαίτερα μετά το 1963), που απαρτιζόταν από έμπιστους της Άγκυρας. Καθιέρωσαν ένα σύστημα πολιτικών κομισάριων με σκοπό να εποπτεύει την αναπαραγωγή της ελίτ, ενώ τους κομισάριους τους επόπτευε η αρμόδια στρατιωτική μυστική υπηρεσία. Η αφοσίωση στην ΤΜΤ έγινε το βασικό κριτήριο για την κοινωνική και πολιτική ανέλιξη των τουρκο”κυπρίων”. Με αυτό τον τρόπο, οι τουρκικές μυστικές υπηρεσίες κατάφεραν να ελέγξουν τις εξελίξεις μέσα στην τουρκο”κυπριακή” κοινότητα. Η σημερινή πολιτική ηγεσία των τουρκο”κυπρίων” είναι προϊόν αυτής της ιστορικής περιόδου με χαρακτηριστικό παράδειγμα τον Ντενκτάς. Η Τουρκία, όμως, ποτέ δεν ήταν σίγουρη ότι η τουρκο”κυπριακή” κοινότητα θα είναι απόλυτα πιστή στις επιδιώξεις της. Το ζήτημα της επιβολής της επί της κοινότητας ήταν σοβαρό πρόβλημα και ο βασικός λόγος γι’ αυτό ήταν ότι ο έλεγχος της Κύπρου από το 1960 μέχρι το 1974 βρισκόταν στα χέρια των Ελλήνων. Συνεπώς, οι τουρκικές μυστικές υπηρεσίες φρόντισαν ώστε η έμπιστη σε αυτές ελίτ να αποκτήσει τόση δύναμη, ώστε να μπορεί να έχει πλήρη εποπτεία της κοινότητας. Με αυτό τον τρόπο προωθήθηκε ένα κλίμα καχυποψίας και τρόμου ανάμεσα στους τουρκο”κυπρίους” έτσι ώστε όσοι γίνονταν ύποπτοι ή επικίνδυνοι, εκτελούνταν. Με αυτό τον τρόπο, τα πάντα εργάζονταν για την εξασφάλιση της υποταγής των τουρκο”κυπρίων” στη βούληση της Άγκυρας με όλες τις προεκτάσεις που συνεπάγετο μία τέτοια πολιτική, τόσο στις ενδοτουρκο”κυπριακές” υποθέσεις όσο και στις σχέσεις με την ελληνοκυπριακή κοινότητα… (συνεχίζεται) Ομιλία του κ. Χρήστου Ιακώβου – Διευθυντή του ΚΥΚΕΜ, από σεμινάριο στις 22 Μαρτίου 2010.
