8 Μαρτίου, Ημέρα της γυναίκας

Η Κύπρια μάνα, η εργαζόμενη, η σύζυγος, η αδελφή, η γιαγιά, η αγωνίστρια, η αγρότισσα, η στυλοβάτης κάθε οικογένειας, η ήρωας κάθε κοινωνίας.

Ως Εθνικό Λαϊκό Μέτωπο (Ε.ΛΑ.Μ) υποκλινόμαστε στην προσφορά και στην αυταπάρνηση της. Να γεννήσει και να μεγαλώσει παιδιά, να εργαστεί, να πολεμήσει, να αγωνιστεί, να διεκδικήσει, να θυσιαστεί.

Η Κύπρια Γυναίκα, όπως και όλες οι Γυναίκες του κόσμου, έχουν να επιδείξουν την σημαντικότερη προσφορά στην κοινωνία. Η Κύπρια Γυναίκα έχει προσφέρει υπέρ Πίστεως και Πατρίδος από την Ελληνική Επανάσταση του 1821, ως εθελόντρια, δίπλα σε Έλληνες της Κύπρου που αντιτάχθηκαν στον Τουρκικό ζυγό.

Ο ακριβής αριθμός των εθελοντριών, ακόμη και στην διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, δεν έχει εξακριβωθεί ακόμη από την ιστορική έρευνα, αν και στην βιβλιογραφία έχει επικρατήσει ότι στον Πόλεμο κατατάχθηκαν εθελοντικά 778 Κύπριες. Η συμμετοχή των Κυπρίων γυναικών στον Πόλεμο δεν ήταν εύκολη υπόθεση, αφού έπρεπε να αντιμετωπίσουν τις προκαταλήψεις, τις νοοτροπίες και τα στερεότυπα της κυπριακής κοινωνίας της εποχής για τη θέση της γυναίκας. Έτσι, με τη συμβολή τους στον Πόλεμο οι εθελόντριες ήταν πραγματικά πρωτοπόρες, γυναίκες μπροστά από την εποχή τους, αφού με την κατάταξή τους τόλμησαν ένα σημαντικό βήμα χειραφέτησής τους, μια πραγματική επανάσταση για τις κοινωνικές συνθήκες της εποχής τους.

Ανάμεσα στις λαμπρότερες σελίδες της Νεότερης Ιστορίας της Κύπρου, την πιο περίοπτη θέση κατέχει η λαμπρή εποποιία του Απελευθερωτικού μας Αγώνα του 1955 -1959. Η Κύπρια Γυναίκα ήταν και εδώ παρούσα ακόμη και πρωταγωνίστρια.

Με σθένος αυταπάρνησης, αυτοθυσίας και φιλοπατρίας, με πνεύμα ετοιμότητας και αγωνιστικής προσφοράς, σύνεσης και προνοητικότητας, όπως και άκρας εχεμύθειας, ευστροφίας και αξιοθαύμαστης επιτηδειότητας, κατέθεσε την αρετή και την τόλμη της που χρειάζεται η Ελευθερία, για να ευοδωθεί. Η γυναίκα μάνα, αδελφή, σύζυγος, αρραβωνιαστικιά και μαθήτρια των διαδηλώσεων, των συνθημάτων και των φυλλαδίων, της στοργικής προφύλαξης καταζητούμενων και ανταρτών στο κρησφύγετο του σπιτιού της, η γυναίκα – σύνδεσμος των δύσκολων και επικίνδυνων αποστολών, η γυναίκα των ομάδων κρούσεως για τη μεταφορά όπλων και καταζητούμενων, καθώς και η γυναίκα κρατούμενη, κατάδικη και βοηθός στο εκτελεστικό…

Ιδού πώς ο Αρχηγός Διγενής στα Απομνημονεύματά του περιγράφει την αγωνίστρια Ελληνίδα της Κύπρου, απονέμοντάς της δίκαιο έπαινο: «Αι νεάνιδες της Κύπρου όχι μόνον δεν υστέρησαν εις τόλμην και αυτοθυσίαν, αλλά και εφάνησαν πραγματικαί Σπαρτιάτιδες, Σουλιώτισσες κα Μεσολογγίτισσες». Και συνεχίζει αλλού: «Εις πολύ εμπιστευτικάς αποστολάς εχρησιμοποίουν το γυναικείον φύλον. Αι γυναίκες απεδείχθησαν πολύ έμπιστοι και παραδόξως ολιγότερον φλύαροι ή οι άνδρες εις την εκπλήρωσιν της αποστολής των, καθώς επίσης περισσότερον καρτερικαί εις τα βασανιστήρια των Άγγλων. Ουδεμία γυνή εξ εκείνων τας οποίας επέλεξα και εχρησιμοποίησα εις εμπιστευτικάς αποστολάς επρόδωσεν ή εφλυάρησεν ή απεκάλυψεν τι κατόπιν βασάνων υπό της ιεράς εξετάσεως». Και προσθέτει: «Η Ελληνίς Κυπρία εφάνη αξία των ωραιοτέρων ελληνικών παραδόσεων».

Σε όλες τις γυναίκες, με σεβασμό αναγνωρίζουμε, τιμούμε και θαυμάζουμε την προσφορά, την ικανότητα, την εργατικότητα, το πάθος και τον δυναμισμό.

Είναι η μοναδική Ευρωπαία Πρόσφυγας, ως αποτέλεσμα του βίαιου εκτοπισμού και εξαναγκασμού δια της βίας των Τούρκων εισβολέων, που αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη γη της και τις πατρογονικές της εστίες, το 1974 και να μεγαλώσει τα παιδιά της σε αντίσκηνα. Μέσα σε προσφυγικούς συνοικισμούς, κατόρθωσε με σκληρό αγώνα και επιμονή, να αναθρέψει τα παιδιά και τα εγγόνια της, να διατηρήσει άσβεστη τη φλόγα και να μεταλαμπαδεύσει στις επόμενες γενιές την μνήμη για την κατεχόμενη γη της.

Υπήρξαν Κύπριες Γυναίκες που καταξιώθηκαν, διέπρεψαν και βραβεύτηκαν στην λογοτεχνία, στην ποίηση, στα κοινά, όπως η Περσεφόνη Παπαδοπούλου και τόσες άλλες.

Τόμοι ολόκληροι μπορούν να γραφτούν για την Γυναίκα της Κύπρου. Υποκλινόμαστε στην προσφορά, στην δράση και στην ύπαρξη τους.

…τιμιωτέρα (δε) των Χερουβείμ και ενδοξοτέρα ασυγκρίτως των Σεραφείμ… Η Παναγιά μας!

Δημήτρης Σούγλης