Ζούμε σε μια εποχή, όπου ο πολιτισμός μας βομβαρδίζεται καθημερινά και ανελλιπώς, με στόχο να συμβαδίσουμε με τους νέους ρυθμούς της παγκοσμιοποίησης και της μεγάλης προόδου στην τεχνολογίας, δίχως να συλλογιζόμαστε τον κίνδυνο που έπεται από τη διαμόρφωση μιας απρόσωπης και μαζικής «πανευρωπαϊκής» ή παγκόσμιας κουλτούρας και ταυτότητας.
Ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας μας, αποδέχεται την παραποίηση των πολιτιστικών μας ιδιαιτεροτήτων δίχως ίχνος αντίδρασης, αφού “έτσι πρέπει αφού το κάνουν όλοι”, ξεχνώντας ή αδιαφορώντας για την σημασία της διαφορετικότητας και της ξεχωριστής ελληνικής πολιτιστικής κληρονομιάς. Η αλόγιστη αυτή αποδοχή ενός νέου τρόπου ζωής και η επανάπαυση του πολίτη στη προσωρινή ατομική ευμάρεια, μπορεί να επιφέρουν αρνητικές συνέπειες όχι μόνο ως προς το κάθε άτομο ξεχωριστά, αλλά και ως προς μια ολόκληρη κοινωνία ή έθνος.
Η διατήρηση και εξέλιξη του πολιτιστικού επιπέδου ενός λαού συνεπάγεται με την διατήρηση της ιδιαίτερης κουλτούρας του, της οποίας μεγάλο μέρος αποτελεί η γλώσσα. Η αποδυνάμωση της γλώσσας, οδηγεί στην πολιτιστική υποβάθμιση έως και τον αφανισμό της ταυτότητας ενός λαού που στην ουσία απομονώνεται από τις ρίζες και την ιστορία του.
Δυστυχώς σήμερα, αντί να χρησιμοποιήσουμε την ευρεία γνώση της αγγλικής γλώσσας για γνωρίσουμε και να αντιληφθούμε τους ορίζοντες ενός διαφορετικού πολιτισμού, την αφήνουμε να εισβάλει και να παραποιήσει την ελληνική γλώσσα, δείχνοντας μηδενικό αυτοσεβασμό και αίσθηση της αξίας του δικού μας πολιτισμού. Σήμερα η αγγλική γλώσσα δεν αρκείται στο να είναι μία από τις ξένες γλώσσες που μαθαίνουμε στα σχολεία και στα ιδιωτικά φροντιστήρια αλλά τείνει να εξοστρακίσει την ελληνική αφού όχι μόνο αγγλικοί όροι τείνουν να εδραιώνονται στις καθημερινές μας συζητήσεις αλλά και οι αγγλικοί χαρακτήρες αντικαθιστούν τους ελληνικούς στην καθημερινή γραφή μας. Σημαντικό πρόβλημα των τελευταίων χρόνων αποτελεί το επονομαζόμενο Greeklish, δηλαδή η γραφή των ελληνικών με λατινικούς χαρακτήρες, αποσκοπώντας έτσι στη γρηγορότερη και ευκολότερη δακτυλογράφηση χωρίς έγνοιες για ορθογραφικά ή συντακτικά λάθη. Αυτή η νέα απειλή προέρχεται από εμάς τους ίδιους δίχως να αναλογιζόμαστε το κακό που κάνουμε καθημερινά ο καθένας στο ρου του πολιτισμού μας, δίχως να ενδιαφερόμαστε για τον ακρωτηριασμό των λέξεων και την ανεπανόρθωτη φθορά που δημιουργούμε στις επερχόμενες γενεές.
Το πρόβλημα αυτό δεν θα πάψει ποτέ να είναι ένας φαύλος κύκλος που θα επιδεινώνεται, από τη στιγμή που τα ΜΜΕ επικροτούν αυτή τη κατάσταση προβάλλοντας καθημερινά διάφορα παρόμοιου είδους τηλεοπτικά σποτ. Βάζοντας ως προτεραιότητα τα οικονομικά τους συμφέροντα, εκμεταλλεύονται την νέα ανεξάρτητου ηλικίας “μόδα”, χωρίς ίχνος ντροπής, πολιτιστικής και εθνικής συνείδησης. Ακόμα μεγαλύτερο ρόλο σε αυτή την πολιτιστική αρρυθμία, φέρει η εκάστοτε πολιτική ηγεσία, η οποία δεν ενισχύει την παιδεία κατάλληλα έτσι ώστε να είναι ευέλικτη και αναλλοίωτη σε τέτοιες πολιτιστικές μετατροπές και αφήνει ανεξέλεγκτους τους κρατικούς φορείς να πράττουν υποσκάπτοντας το κοινό καλό. Αυτό συμβαίνει όμως όταν αφήνουμε την μεγάλη πολιτιστική κληρονομιά μας σε μικρούς ανθρώπους, ανάξιους να φέρουν εις πέρας την σημαντικότερη αποστολή που προ υποθέτει η θέση τους για προστασία του εθνικού μας πλούτου.
Ας μην ξεχνάμε ότι η ελληνική γλώσσα είναι εκείνη που μετέδωσε αξίες και ιδανικά και ας αναλογιστούμε ο καθένας ξεχωριστά την ένδοξη διαχρονική αξία της, καταλαβαίνοντας ότι ο πλέον χρεοκοπημένος Ελληνισμός έχει διαθέσει υπέρμετρα πολιτιστικά “δάνεια” σε εκείνους τους λαούς της Ευρώπης που έρχονται τώρα να καθυποτάξουν και να αφανίσουν την ταυτότητά μας. Το φαινόμενο αυτό, της αλλοτρίωσης του γραπτού λόγου, μπορεί να παρομοιαστεί ως μια μικρογραφία του γενικευμένου προβλήματος του Ελληνισμού για λατρεία σε οτιδήποτε ξενόφερτο, παραμελώντας και υπονομεύοντας τα δικά μας πλούτη. Η θωράκιση της γλώσσας μας και άρα του πολιτισμού μας τώρα πια μπορεί να επέλθει μόνο από ατομική αλλαγή του απλού πολίτη, αφού τους “δυνατούς” δεν τους συμφέρει, ξεκινώντας από την απλή επικοινωνία και στη συνέχεια λειτουργώντας ως σύνολα που αδυνατούν να φανταστούν τον ελληνικό πολιτισμό ως εκλιπόντα από τον μελλοντικό πολιτιστικό παγκόσμιο χάρτη.
