«Και εις ένα Κύριον Ιησούν Χριστόν, τον Υιόν του Θεού τον μονογενή, τον εκ του Πατρός γεννηθέντα προ πάντων των αιώνων˙ Φως εκ Φωτός, Θεόν αληθινόν εκ Θεού αληθινού, γεννηθέντα, ου ποιηθέντα, ομοούσιον τω Πατρί, δι’ ου τα πάντα εγένετο»
Για το γεγονός της Γέννησης του Χριστού από την Παρθένο Μαρία, ο Ευαγγελιστής Λουκάς αναφέρει: «Τον καιρό εκείνο βασίλευε ο Καίσαρας Αύγουστος, ο οποίος εξέδωσε διάταγµα να γίνει απογραφή των υπηκόων του και έτσι ξεκινούσαν ο κάθε άνθρωπος στο μέρος πού γεννήθηκε για να καταγραφτεί στους καταλόγους. Ξεκίνησε ο Ιωσήφ µε την Μαρία, απo την Ναζαρέτ της Γαλιλαίας για να πάνε στη Βηθλεέμ της Ιουδαίας, απ’ όπου καταγόταν ο Ιωσήφ, µε σκοπό για να καταγραφτούν στα βιβλία της πόλεως. Και ενώ ήσαν εκεί στη Βηθλεέµ, έφτασεν η ώρα του τοκετού της Μαρίας. Λόγω της απογραφής, υπήρχε πολυκοσμία στην πόλη και δεν μπόρεσαν να βρουν δωμάτιο για να μείνουν και έτσι κατάληξαν σε ένα σπήλαιο, που ήταν µάνδρα προβάτων. Εκεί στο σπήλαιο μαζί µε τα ζώα γεννήθηκε ο Μεσσίας και τον «εσπαργάνωσεν και ανέκλινεν αυτόν εν τη φάτνη».
Ο Λουκάς ακόμη αναφέρει ότι την παγερή εκείνη νύχτα πού γεννήθηκε ο Χριστός, έγιναν μεγάλα και θαυμαστά πράγµατα. Ότι άνοιξαν οι ουρανοί και κατέβαιναν και ανέβαιναν Άγγελοι του Θεού ψάλλοντες «δόξα εν υψίστης Θεώ και επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία».
Mε τη γέννηση του Χριστού, η Μαρία έγινε μητέρα σε µικρή ηλικία και όµως συμπεριφέρθηκε σαν µεγάλη και έµπειρη µητέρα µε τη βοήθεια του δίκαιου Ιωσήφ, ανάθρεψε τον µικρό Ιησού και γνώρισε χαρές αλλά και λύπες, όταν τον συνόδευε στις περιοδείες του. Η Παρθένος Μαρία ήπιε το ποτήρι των θλίψεων όσο καµιά άλλη μητέρα στον κόσµο. Είδε το μονάκριβο γιό της να τον δικάζουν, να τον εξευτελίζουν µε φτυσίµατα και να δέχεται την φραγγέλωση. Τον είδε να λυγίζει κάτω από το βάρος του σταυρού, γεµάτο πληγές και αίµατα. Τον είδε καρφωμένο στο σταυρό στο µέσο δύο κακούργων να πεθαίνει σαν κοινός εγκληματίας.
Αυτές τις μέρες, από την αρχή σχεδόν του Δεκεμβρίου μέχρι και τα Θεοφάνεια, όλοι μιλούν για «το πνεύμα των Χριστουγέννων». Στολίδια, λαμπιόνια, ετοιμασίες, δώρα, αγορές, χαρά και προσμονή σε πρόσωπα μικρών και μεγάλων, στοιχειοθετούν αυτό το σκηνικό. Ένα πανηγύρι φωτός, χρωμάτων, μυρωδιών και διαφορετικής απ’ ότι τον υπόλοιπο χρόνο διάθεσης, έρχεται να αλλάξει για λίγες μέρες την ζωή μας, αλλά και την όψη των σπιτιών, των δρόμων, των πόλεων.
Το πνεύμα των Χριστουγέννων δεν είναι για τους πολλούς παρά ένα πνεύμα καταναλωτικό, μια συγκυρία κοινωνικών συναναστροφών και καταναλωτικής μανίας. Μια εικόνα και μια πρακτική που, δυστυχώς, μας έχει έρθει και αυτή από έξω, από τις κοινωνίες που δεν έχουν κάτι βαθύτερο μέσα τους, που έχουν ξεχάσει τον Θεό, που έχουν λησμονήσει oτι γιορτάζουμε ακριβώς την Γέννηση του Θεανθρώπου και κατά συνέπεια δεν μπορούν να κατανοήσουν τη σημασία αυτού του γεγονότος στην ίδια τους τη ζωή.
Το πνεύμα των Χριστουγέννων, πώς μπορεί να είναι άλλο από το πνεύμα της Γέννησης του Χριστού; Πώς μπορεί να απουσιάζει ο εορτάζων από μια γιορτή; Πώς μπορούμε να μιλάμε για αγάπη και να ευχόμαστε ειρήνη κι ευτυχία, χωρίς τον Χριστό που έχει την δύναμη να την προσφέρει;
Αν αναζητούμε λοιπόν να βρούμε κάποιο νόημα τούτες της ημέρες, που θα μας συνοδεύει όλο το χρόνο και όλη μας τη ζωή, δεν έχουμε παρά να μιμηθούμε τους βοσκούς και τους Μάγους που ταπεινά τον προσκύνησαν στο σπήλαιο της Βηθλεέμ, δεν έχουμε παρά να βρούμε την χαμένη αθωότητα, αυτή που βρίσκεται στα καθαρά μάτια των παιδιών.
Ας θυμόμαστε πως αξία έχει η Αγάπη, η Εκτίμηση, ο Σεβασμός και η Ταπεινότητα. Δώρα που δεν στοιχίζουν χρήματα μα κατάθεση ψυχής. Αυτό νοιαστείτε πιότερο γονείς, παιδιά, φίλοι και συγγενείς.
Αυτό που έδεωσε και ο Θεός στον άνθρωπο μέσα από ένα στάβλο με ταπεινότητα, τον Σωτήρα του Ανθρώπινου γένους.
Ευχόμαστε σε κάθε έλληνα της Κύπρου καλά Χριστούγρννα, με υγεία, ευλογία και Λευτεριά στην Κύπρο.
Ιωσήφ Κορφιάτης
Στέλεχος ΕΛΑΜ
