Όπως αναφέρει σε άρθρο του στην “Καθημερινή” ο Καθηγητής Τάκης Παππάς μεταξύ άλλων, η Μαρίν Λεπέν διαδέχτηκε τον πατέρα της Ζαν – Μαρί Λεπέν (αρχηγός του Εθνικού Μετώπου, της Εθνικιστικής Δεξιάς στην Γαλλία), στην ηγεσία του Εθνικού Μετώπου το 2011, και από τότε το οδηγεί σε σταθερά ανοδική πορεία. Στις προεδρικές εκλογές του 2012, κέρδισε 18% των ψήφων στον πρώτο γύρο αλλά ήλθε τρίτη και αποκλείστηκε στη συνέχεια. Στις επόμενες προεδρικές εκλογές στην Γαλλία το 2017, έφτασε στον δεύτερο γύρο και διπλασίασε σχεδόν τα ποσοστά της, εξασφαλίζοντας 34% των ψήφων έναντι του 66% του Μακρόν. Στις τελευταίες εκλογές η Λεπέν πέρασε πάλι στον δεύτερο γύρο ενισχύοντας την εκλογική της δύναμη ακόμη περισσότερο.
Υπάρχουν διάφορες εξελίξεις που συνέβησαν τα τελευταία χρόνια στην Γαλλία, συμπληρώνει ο Καθηγητής, που βοήθησαν την Μαρίν Λεπέν να έχει τις πολιτικές της επιτυχίες. Κατ’ αρχήν είναι η κατάρρευση των παραδοσιακών κομμάτων τα οποία εκπροσωπούσαν την παραδοσιακή διαίρεση Αριστερά – Δεξιά. Επίσης η αύξηση της μετανάστευσης σε συνδυασμό με την άνοδο του ισλαμοφασισμού, και στο αυξανόμενο κλίμα δυσαρέσκειας και τη δημιουργία ενός μεγάλου αντισυστημικού ρεύματος στην κοινωνία. Στο διάστημα αυτό η Λεπέν προσπάθησε να απαλλάξει το κόμμα από τα κακώς έχοντα του παρελθόντος του, και σήμερα η Λεπέν αποτελεί τη μοναδική ίσως πολιτική σταθερά στη γαλλική πολιτική σκηνή.
“Όταν η Λεπέν ανέλαβε την ηγεσία του Εθνικού Μετώπου, οι πρωταγωνιστές στην πολιτική σκηνή ήταν τα παλαιά κόμματα. Στις εκλογές του 2012 αναμετρήθηκαν οι κεντροαριστεροί Σοσιαλιστές του Φρανσουά Ολάντ και οι κεντροδεξιοί γκωλικοί του Νικολά Σαρκοζί, στις οποίες νικητής ήταν ο Φρανσουά Ολάντ. Μετά το τέλος της θητείας του αποχώρησε και το κόμμα του, δέχτηκε μεγάλες πολιτικές ήττες. Ο Σαρκοζί αποχώρησε επίσης από την πολιτική το 2016, βρέθηκε ένοχος σε υποθέσεις διαφθοράς και φυλακίστηκε. Το κόμμα του ακολούθησαν επίσης σταδιακές ήττες και έτσι ξεκίνησε η κατάρρευση των παραδοσιακών κομμάτων στη Γαλλία. Αυτό σήμανε το τέλος της ιδεολογικής διαίρεσης Κεντροαριστερά και Κεντροδεξιά. Σήμερα στη Γαλλία η διαίρεση είναι ανάμεσα σε φιλελευθέρους ευρωπαϊστές και σε εθνικιστές που θέλουν να σταματήσουν την μετανάστευση, την παραπέρα ευρωπαϊκή ενοποίηση και φοβούνται την παγκοσμιοποίηση”.
Ο δεύτερος λόγος, συμπληρώνει ο Καθηγητής Τάκης Παππάς για την συνεχιζόμενη άνοδο της Λεπέν, είναι η αύξηση των μεταναστευτικών ροών στην Γαλλία και η ισλαμική τρομοκρατία. Το 2015 δύο Γάλλοι μουσουλμάνοι αδελφοί εισέβαλαν στα γραφεία της εφημερίδας Charlie Hebdo στο Παρίσι και σκότωσαν 12 άτομα επειδή η εφημερίδα είχε δημοσιεύσει σκίτσα του Μωάμεθ που οι μουσουλμάνοι τα θεώρησαν βλάσφημα. Τον ίδιο χρόνο ακολούθησαν πολλές ισλαμικές τρομοκρατικές επιθέσεις στο Παρίσι και σε άλλες περιοχές της Γαλλίας, με εκατοντάδες νεκρούς και τραυματίες. Ταυτόχρονα δημιουργήθηκε ένα ρεύμα συμπάθειας προς την σκληρή γραμμή που εφάρμοσε η Λεπέν κατά της μετανάστευσης και της πολυπολιτισμικότητας.
“Πολλοί Γάλλοι πορεύτηκαν μαζί της σε θέματα επιβολής μορατόριουμ στη νόμιμη μετανάστευση, τη μείωση των επιδομάτων προς τους μετανάστες, την απαγόρευση της μαντήλας, και άλλα πολλά τα οποία έρχονταν σε αντίθεση με την παράδοση της Γαλλικής κουλτούρας.
Ο τρίτος λόγος της επιτυχίας της Λεπέν είναι ότι σαν κόμμα αντιπολίτευσης κερδίζει από την κοινωνική δυσαρέσκεια της γαλλικής κοινωνίας. Κατά την προεδρία του Ολάντ, λόγω της ανεργίας και της οικονομικής στασιμότητας η Λεπέν επωφελήθηκε από την απογοήτευση των πολιτών για να αυξήσει την δική της δημοτικότητα. Επίσης κατά την προεδρία Μακρόν και το κίνημα των «Κίτρινων Γιλέκων» το οποίο συνδυάζοντας φοβικά στοιχεία της Αριστεράς και της Δεξιάς, αποτέλεσε μια μεγάλη ευκαιρία να κερδίσει νέους ψήφους από εργαζόμενους της μεσαίας τάξης και των χαμηλότερων εισοδημάτων. Αυτοί οι ψηφοφόροι έχουν χάσει την εμπιστοσύνη τους προς τις «ελίτ» του Παρισιού αλλά και από τους γραφειοκράτες των Βρυξελλών. Ταυτόχρονα αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν καμιά διάθεση να υποστηρίξουν τον φιλελεύθερο και φιλοευρωπαϊστή Μακρόν και για τους λόγους αυτούς βρίσκουν στέγη στο κόμμα της Λεπέν”.
Ο κυριότερος όμως λόγος της επιτυχίας της Λεπέν, καταλήγει ο κ. Τάκης Παππάς, είναι ότι κατάφερε μέσα σε μια δεκαετία να επαναπροσδιορίσει πολιτικά το κόμμα της. Δηλαδή μετά την ήττα του 2017 άλλαξε το όνομα του κόμματος που κληρονόμησε από τον πατέρα της, από Εθνικό Μέτωπο σε Εθνικό Συναγερμό το οποίο ήταν πιο αποδεκτό. Σιγά – σιγά σταμάτησε την ακραία αντιμεταναστευτική ρητορική του παρελθόντος και εστίασε περισσότερο σε ζητήματα κόστους και ποιότητας ζωής. Σήμερα η Λεπέν δεν υπόσχεται να βγάλει την Γαλλία από το ευρώ, όπως έκανε το 2017. Σήμερα υπόσχεται να εισαγάγει την «εθνική προτίμηση» για τους Γάλλους πολίτες σε θέσεις εργασίας, στέγασης και επιδόματα, και να περιορίσει τις πληρωμές και άλλες θεσμικές υποχρεώσεις της Γαλλίας προς την Ευρωπαϊκή Ένωση.
“Το 2016 ο τότε υποψήφιος για την προεδρία Μακρόν, έγραψε το βιβλίο «Revolution» στο οποίο προειδοποιούσε ότι εάν δεν διορθώσουμε τα κακώς κείμενα, σε πέντε ή δέκα χρόνια από τώρα, το Εθνικό Μέτωπο θα βρεθεί στην εξουσία. Στα πέντε χρόνια της πρώτης του θητείας ο ίδιος αγνόησε τον κίνδυνο και έτσι σήμερα το κόμμα της Λεπέν, εκτός από νέο όνομα, έχει αποκτήσει και νέα νομιμοποίηση, αφού αποτελεί σταθερό πόλο στο γαλλικό πολιτικό και κομματικό σύστημα.
Ο Μακρόν θα έχει μία ακόμα ευκαιρία για να διορθώσει τα κακώς κείμενα. Αν τη χάσει, τότε μετά τις επόμενες προεδρικές εκλογές, κάποια Μαρίν Λεπέν θα βρεθεί πράγματι στην εξουσία”…
Χρησιμοποίησα το κείμενο του Καθηγητή Τάκη Παππά ο οποίος πετυχημένα και πολύ εμπεριστατωμένα και εύστοχα αναλύει τι προηγήθηκε, πως εξελίχθηκε και πως κατέληξε η Μαρίν Λεμπέν στα πολιτικά δρώμενα της Γαλλίας. Το παράδειγμα της, υπό διαφορετικές βέβαια συνθήκες και δεδομένα, μπορεί κάλλιστα να χρησιμοποιηθεί για την ανατροπή του πολιτικού κατεστημένου και στην Κύπρο, όπου τα “παραδοσιακά” κόμματα από την ίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας το 1960 μέχρι σήμερα, οδήγησαν τον λαό να απαξιώσει το παλαιοκομματικό σύστημα, την νοοτροπία και την συμπεριφορά του.
(επιμέλεια: Αινείας)
