«Η αισθητική ευρίσκεται υψηλότερα της ηθικής.
Ανήκει εις πνευματικωτέραν σφαίραν.
Το να διακρίνωμεν το κάλλος των πραγμάτων
είναι η υψηλοτέρα βαθμίς που ημπορούμεν
Να φτάσωμεν».
OSCAR WILDE
Η «Βασιλίς των πόλεων» προσπαθεί να καταντήσει, στα τέλη του 20ου αιώνα, ένα κακέκτυπο του Ντουμπάι.
Η ανάπτυξη της Πόλης, είναι γεγονός, ότι μιμείται ξένα πρότυπα.
Μια φρικτή νεοπλουτίστικη νοοτροπία, χωρίς ψυχή, ξενόφερτη, πλανάται βεβηλώνοντας το τοπίο, στο σημείο σύγκλισης των δύο ηπείρων.
Η θλιβερή επέλαση της τσιμεντοποίησης απειλεί πλέον σοβαρά την ομορφιά και την αρχοντιά της Πόλης.
Το Skyline της Κωνσταντινούπολης, που σήμερα ονομάζεται Ινσταμπούλ, έχει ριζικά μεταβληθεί.
Πανύψηλες πολυκατοικίες γραφείων, συστάδες πολυώροφων εργατικών ομοιόμορφων κατοικιών, γυάλινοι ουρανοξύστες έχουν αλλοιώσει τον ορίζοντά της. Το μπετόν έχει την τιμητική του στην Πόλη. Εκατομμύρια τόνοι μπετόν αρμέ επιταχύνουν την κακοποίησή της.
Με το πρόσχημα της «Αστικής ανάπλασης» και «εξυγίανσης» παραδοσιακά τμήματα του αστικού ιστού κατεδαφίζονται για να δώσουν την θέση τους σε απρόσωπα κτίρια από γυαλί και τσιμέντο, αλλάζοντας έτσι τόσο την όψη όσο και την ταυτότητα της Πόλης.
Τεράστιες λεωφόροι, ανισόπεδοι κόμβοι, επιβλητικοί αυτοκινητόδρομοι έχουν κάνει ισχυρή την παρουσία τους στο κέντρο της Πόλης.
Ιστορικά μνημεία του παρελθόντος, όπως εκκλησίες, μειονοτικές συνοικίες, αξιόλογα αρχοντικά αλλά και μεγαλοπρεπή μέγαρα, έπεσαν θύματα μιας τουρκικής αδηφάγου ανάπτυξης, μιας στρεβλής σωβινιστικής νοοτροπίας και κατεδαφίστηκαν.
Η αλλοίωση του περιβάλλοντος και του αστικού τοπίου έχει ως αποτέλεσμα την αισθητική υποβάθμιση της Κωνσταντινούπολης αλλά και την διαταραχή της οικολογικής της ισορροπίας.
Παράλληλα, εκατομμύρια επαρχιώτες από την ενδοχώρα έχουν εισβάλει στην Πόλη. Η περιφερειακή ανάπτυξη και η αποκέντρωση έχουν καταντήσει πλέον έννοιες παρωχημένες.
Η αλλοίωση πληθυσμιακά συμπαγών αστικών περιοχών έχει προκαλέσει την παραμόρφωση και αυτού του χαρακτήρα της Κωνσταντινούπολης. Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι, μια ευτελής συμπεριφορά και μια κάλπικη νοοτροπία, να είναι διάχυτες παντού, προκαλώντας έτσι κάθε συνειδητό επισκέπτη της Πόλης.
Η «Ντουμπαϊοποίηση», ως αναπτυξιακή πρακτική, έχει βρει στην Κωνσταντινούπολη την ολοκλήρωσή της.
Το Ντουμπάι φαντάζει ως πρότυπο στα μάτια αυτών που κρατούν την εξουσία στα χέρια τους. Η παρακμιακή πορεία της Πόλης είναι εμφανής.
Η μεγαλομανία, η έλλειψη ιστορικής μνήμης, η τεχνητή και πλήρως μιμητισμού ανάπτυξη, η αισθητική επέλαση ενός διεθνούς στυλ, ο άκρατος ευδαιμονισμός είναι τα πλέον χαρακτηριστικά στοιχεία μιας νοσηρής εξέλιξης της Πόλης.
Ξενόφερτα σύμβολα που στο όνομα της κερδοσκοπίας επιδιώκουν να αφανίσουν ένα ένδοξο παρελθόν δύο χιλιετηρίδων.
Διεφθαρμένοι πολιτικοί, ακραίοι ισλαμιστές, κερδοσκόποι εργολάβοι, λούμπεν εσωτερικοί μετανάστες, συνετέλεσαν στο να μεταλλαχθεί ένα τμήμα της «Βασιλεύουσας» σε μια φρικτή, θλιβερή και χωρίς συνέχεια μητροπολιτική οντότητα, με μοναδικό αντάλλαγμα το κέρδος.
Η ανεξέλεγκτη κακοποίηση αναστήλωσης μνημείων, όπως και η προκλητικά ασεβής αποκατάσταση τοιχογραφιών σε ορθόδοξα μοναστήρια καθώς και η οικιστική ασέλγεια σε ιστορικά και πανέμορφα τοπία εκφράζουν μια ξεδιάντροπη διάθεση κερδοσκοπίας εκ μέρους του κράτους.
Τραγικά παραδείγματα το Ανάκτορο του Πορφυρογέννητου στην Πόλη, η Παναγία η Σουμελά στην Τραπεζούντα, και σύγχρονες θηριώδεις τουριστικές εγκαταστάσεις στο Αϊβαλί αλλά και σε ολόκληρη την μικρασιατική ακτή.
Η πολιτιστική κληρονομιά τόσων αιώνων κυριολεκτικά κινδυνεύει. Ένα άνευ προηγουμένου έγκλημα συντελείται σήμερα από τους εκφραστές της παγκοσμιοποίησης. Μια νέα «Άλωση» είναι προ των πυλών δια να καταστρέψει ό,τι δεν κατάφεραν οι Οθωμανοί με τον Μωάμεθ τον Πορθητή το 1453, την ίδια την ταυτότητα της Πόλης, την πολιτιστική της κληρονομιά, τα λαμπρά σημεία αναφοράς της Ιστορίας της, την συνέχεια δηλαδή της φυλής μας.
Η «Ντουμπαϊοποίηση» θα αποτελέσει την κερκόπορτα που θα οδηγήσει τους ισχυρούς του χρήματος σε μια νέα άλωση της Κωνσταντινούπολης, η οποία όμως θα την αποκόψει δυστυχώς οριστικά από το θρυλικό της παρελθόν, αφού θα της έχει ήδη μολύνει «κείνη την ιερή κληρονομιά, θεών, σοφών και πολεμάρχων….. με τ’ ακριβά στολίδια της Φυλής», όπως χαρακτηριστικά έγραφε η Μικρασιάτισσα ποιήτρια, Σίτσα Καραϊσκάκη.
Κι αν κάποιοι αναρωτηθούν, άλλοι από περιέργεια και άλλοι κακόβουλα, προς τι το ενδιαφέρον το δικό μας για την Κωνσταντινούπολη, εμείς στεκόμενοι στο ύψος των περιστάσεων, θα τους βροντοφωνάξουμε με όλη την δύναμη της ψυχής μας ότι η ανάπτυξη-εξέλιξη της Πόλης, πέραν της αισθητικής και μορφολογικής της σημασίας, αποτελεί για εμάς πρωτίστως σημείο εθνικής αναφοράς. Διότι η Κωνσταντινούπολη είναι Γη Ελληνική, ένα λαμπρό κομμάτι της Ιστορίας και τους Έθνους μας.
Και όπως έγραφε σε ένα ποίημά του ο Γ. Αθάνας:
«Δικά σας αν τα χώματα,δική μας η Ιστορία».
Και αν οι Ακρίτες που φυλάττουν σήμερα Θερμοπύλες είναι λιγοστοί, Εμείς θα σταθούμε δίπλα σε όλους αυτούς τους Έλληνες, που σήμερα από το Φανάρι έως το Σταυροδρόμι και από το Μέγα Ρεύμα στην Πρίγκηπο και την Χάλκη κρατάν περήφανα αναμμένη την φλόγα του Γένους. Διότι όπως έγραφε ο Άγγελος Τερζάκης (1966, ΤΟ ΒΗΜΑ), Εμείς «γεννηθήκαμε κάτω από τον αστερισμό της Μεγάλης Ιδέας, με τον θρύλο του Μαρμαρωμένου Βασιλιά χρωματισμένον ζεστά από τα μητρικά χείλη».
