Το σύνδρομο της Στοκχόλμης είναι ένα ψυχολογικό φαινόμενο, επικίνδυνα εγκεφαλικό – πνευματικό φαινόμενο θα πρόσθετα, όπου ένας άνθρωπος, θύμα σε εγκληματική πράξη, εκφράζει συμπάθεια και συμπόνοια άλλα θετικά συναισθήματα προς το θύτη. Είναι δηλαδή με λίγα λόγια ο ισχυρός συναισθηματικός δεσμός που δημιουργείται ανάμεσα σε δύο άτομα όπου το ένα άτομο μπορεί να παρενοχλεί, κτυπάει, απειλεί, κακοποιεί ή εκφοβίζει και άλλα διάφορα, όμως για κάποιο περίεργο και ανεξήγητο λόγο δεν μπορεί να απαλλαγεί ουσιαστικά από συναισθήματα ευφορίας προς αυτόν που του τα προκαλεί.
Είναι αμέτρητες φορές πραγματικά που έχω πιάσει τον εαυτό μου να κάνει αυτό τον συσχετισμό στο μυαλό μου με πρωταγωνιστές σε αυτό το έργο από την μία τον Κυπριακό Ελληνισμό στον ρόλο του θύματος και από την άλλη την πολιτική σαβούρα του πριν και του τώρα που εξουσιάζει τον λαό μας στον ρόλο του θύτη. Μόνο συναισθήματα θλίψης, προβληματισμού αλλά και αναπάντητα ερωτήματα δημιουργεί αυτό το φαινόμενο, στο τι μπορεί να φταίει και ποιοί οι λόγοι οδηγούν σε αυτή την κατάντια.
Η ιστορία διαχρονικά, σε τούτη την γη, έχει αποδείξει πως αυτός ο λαός μπορεί να αντιστέκεται και να επιβιώνει στο πέρασμα του χρόνου ακόμα και σε αντίξοες συνθήκες, πως μπορεί να γεννήσει τεράστιες προσωπικότητες και γίγαντες ψυχικών αποθεμάτων που πρόταξαν στήθη ενάντια στους εκάστοτε πονηρούς σφετεριστές που επιβουλεύονταν αυτή τη νήσο και πότισαν με αίμα το χώμα που εμείς σήμερα πατάμε αγέρωχοι και ελεύθεροι. Έχουμε όμως αποδείξει, αντίθετα, πως ακόμα και ως θύματα διαχρονικής εξαπάτησης, παρά τα όσα δεινά έχουμε υποστεί, δεν μαθαίνουμε από τα λάθη και τα παθήματα μας. Επιμένουμε δια της ψήφου μας να κάνουμε αυτές τις πολιτικές επιλογές, που, όχι μόνο δεν μπορούν να συγκρατήσουν την όποια εθνική αξιοπρέπεια, αλλά συνεχώς, λες και κρατάνε μαχαίρι αιχμηρό, κτυπάνε με μανία την κάθε ίντσα στο κορμί της πατρίδας και του κάθε πολίτη αυτού του κράτους.
Ήρθε όμως η ώρα να ορθώσουμε ανάστημα. Ήρθε αυτή η στιγμή που ο κάθε πολίτης ξεχωριστά πρέπει να κάνει την δική του αυτοκριτική και σαν ελεύθεροι άνθρωποι να περάσουμε στην αντεπίθεση και να κάνουμε μία πνευματική επανάσταση. Ήρθε ο καιρός για ριζικές αλλαγές στις πολιτικές επιλογές αυτού του Λαού, επιλέγοντας την επιλογή που νιώθουμε ότι υπερασπίζεται την αξιοπρέπεια και την Εθνική μας ταυτότητα. Τη μόνη επιλογή που έχει το στίγμα της μάχης για εθνική επιβίωση σε αυτό τον κόσμο των ερειπίων που ζούμε σήμερα.
Στις επερχόμενες προεδρικές εκλογές υπάρχουν πολλές υποψηφιότητες. Ανάμεσα τους ξεχωρίζει μία. Ο άλλος δρόμος. Ο δρόμος της αρετής. Αυτός ο δρόμος που έσπασε τα καλούπια της υποταγής και του λήθαργου και χαράζει την δική του πορεία μακριά από τις σειρήνες της ένοχης σιωπής και συγκάλυψης. Αυτή είναι η πορεία και ο δρόμος που διαλέγει το Εθνικό Λαϊκό Μέτωπο (Ε.ΛΑ.Μ.). Με τον φυσικό του ηγέτη λοιπόν, το Εθνικιστικό Κίνημα είναι έτοιμο να δώσει ακόμα μία μάχη όπως έχουμε μάθει από την πρώτη μέρα που γεννήθηκε αυτή η ιδέα, παίρνοντας προσταγή από την παρακαταθήκη που οι πρόγονοι μας άφησαν βαριά.
Στις προσεχείς λοιπόν κρίσιμες προεδρικές εκλογές υπάρχει μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να αποδείξουμε πως σαν λαός δεν έχουμε τάσεις αυτοκτονίας. Λοιπόν συμπατριώτη, είμαστε λαός που μας διακατέχει το σύνδρομο της Στοκχόλμης;
Μιχαλάκης Μιχαήλ
Μέλος Πολιτικού Συμβουλίου
Εθνικού Λαϊκού Μετώπου (Ε.ΛΑ.Μ.)
