Ἀντηχεῖ ὁ Γράμμος τὰ τραγούδια.Ξημερώνει ἡ Λευτεριά.Ξανανθίζουν πάλι τὰ λουλούδιακαὶ φυτρώνουν δάφνινα κλαδιά.
Τῆς Πατρίδος τὸ σεμνὸ κεφάλιΔάφνης στέφανο φορεῖ.Καὶ στῆς μάχης τὴν ἀνεμοζάληὁ Στρατὸς μας πάντα προχωρεῖ.
Ὁρμῆστε Γραμμομάχοι, ὀρθῶστε τὸ κορμί.Ἡ Δόξα παραστέκει στὴ Θεία σας ὁρμή.Τοῦ Γράμμου τὸ τραγοῦδι ἂς γίνῃ Προσευχή,βαθειὰ γιὰ ν’ ἀκουστῇ σὲ κάθε ἐλεύθερη ψυχή.
Προχωρεῖτε, προχωρεῖτεκι’ ἕνας Νοῦς Φωτεινὸς κυβερνᾷ,για ἄλλους Γράμμους ἐμπρὸς χυθεῖτε.Νὰ ὁ Στρατός μας μὲ δόξα περνᾷ.
Τὰ κανόνια δὲν σᾶς σκιάζουντὰ μπαζοῦκας κι ἂς βροντοῦν.Οἱ 300 τοῦ Λεωνίδα σᾶς θωροῦνκι ὅλοι σᾶς χειροκροτοῦν!
