Έκτρωση ή άμβλωση είναι ο τερματισμός της εγκυμοσύνης με την αφαίρεση ενός ή περισσότερων εμβρύων από τη μήτρα πριν γίνει το έμβρυο βιώσιμο έξω από την μήτρα. Όταν ο τερματισμός της κύησης γίνεται χωρίς πρόθεση και πρόκληση ονομάζεται «αποβολή» ενώ στη περίπτωση που η κύηση διακόπτεται θελημένα, ονομάζεται έκτρωση ή άμβλωση.
«Πόσες χιλιάδες έμβρυα σκοτώνονται κάθε μέρα!
Η έκτρωση είναι φοβερή αμαρτία. Είναι φόνος και μάλιστα πολύ μεγάλος φόνος, γιατί σκοτώνονται αβάπτιστα παιδιά. Πρέπει να καταλάβουν οι γονείς ότι η ζωή αρχίζει από τη στιγμή της συλλήψεως. Επίσης πολλοί δεν θέλουν παιδιά για να μην έχουν σκοτούρες, και έχουν στα διαμερίσματά τους και στα σπίτια τους σκυλιά και γατιά» Γ. Παΐσιος
Η θαυμαστή λοιπόν πορεία ανάπτυξης της καινούργιας ζωής διακόπτεται πολλές φορές βίαια και αδικαιολόγητα. Πολλές είναι οι επιπτώσεις που μπορεί να έχει μια γυναίκα από μια έκτρωση, σωματικές, ψυχολογικές και κατ’ επέκταση ηθικές.
Οι σωματικές μπορεί να είναι άμεσες κατά τη διάρκεια της επέμβασης (όπως ρήξη του τραχήλου της μήτρας).
Οι ψυχολογικές, τις περισσότερες φορές ακολουθούν τη γυναίκα σε όλη της τη ζωή. Από ένστικτο, η γυναίκα αγαπάει το έμβρυο της και δεν θέλει το κακό του. Η έκτρωση είναι ένας βαρύς ψυχικός τραυματισμός που δύσκολα επουλώνεται, και συνήθως μόνο επιφανειακά.
Το έμβρυο είναι άνθρωπος;
Αν μια γυναίκα κάνει έκτρωση βασίζεται στην ιδέα της ότι το έμβρυο δεν είναι άνθρωπος συνεπώς η έκτρωση δεν αποτελεί φόνος. Από την στιγμή που το σπερματοζωάριο ενωθεί με το ωάριο, το ασχημάτιστο έμβρυο αποκτά ψυχή και γίνεται άνθρωπος δηλαδή πλάσμα Άγιο και Ιερό.
Πολλοί και πολλές σήμερα αγαπούν και υπερασπίζονται τα ζώα (σκυλάκια, γατάκια κ.τ.λ.) με τόση αφοσίωση, αλλά με τόση άνεση και ελευθερία θανατώνουν τα αγέννητα παιδιά σαν να τα μισούν.
Εδώ να σταθούμε για λίγο και να κάνουμε μια αναφορά στο Κατά Λουκά Ευαγγέλιο (κεφ. 1) για την πρώιμη συνάντηση του Ιησού Χριστού με τον Ιωάννη τον Πρόδρομο ως έμβρυα, όταν η Παναγία επισκέφθηκε την Ελισάβετ, μετά τον χαιρετισμό της Θεοτόκου και τον ασπασμό της, το εξάμηνο βρέφος στην κοιλιά της Ελισάβετ σκίρτησε από χαρά. Και η Ελισάβετ λέει: «Ευλογημένη συ εν γυναιξί και ευλογημένος ο καρπός της κοιλίας σου».
Αυτό το περιστατικό σημαίνει πολλά για εμάς τους Χριστιανούς.
Για την εκκλησία και τον κάθε Χριστιανό η άμβλωση ταυτίζεται με τον φόνο, όπου αφαιρείται μια ζωή, η ζωή του κυοφορούμενου εμβρύου. Για την εκκλησία, σε καμιά περίπτωση δεν γίνεται δεχτή η αφαίρεση ζωής ή καταστροφή ζωής.
Επομένως, εξ ορισμού οι εκτρώσεις αποκλείονται. Το νέο πρόσωπο, ο άνθρωπος που δημιουργείται στη μήτρα της μάνας του, έχει απευθείας σχέση με τον Θεό. Γι’ αυτό η αφαίρεση της νέας ζωής δεν ανήκει ούτε στο πατέρα ούτε στη μητέρα. Ο Θεός είναι ο Κύριος της νέας ζωής.
Αυτή την πίστη της η εκκλησία την διακηρύττει με τη θέσπιση εορτών οι οποίες αναφέρονται στη σύλληψη επιφανών Αγίων προσώπων όπως για παράδειγμα τη σύλληψη της Αγίας Άννας στις 9 Δεκεμβρίου την σύλληψη του Αγίου Ιωάννη του Πρόδρομου στις 23 Σεπτεμβρίου και κυριότερη δε από όλες η αντίστοιχη εορτή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου.
Ας μην λησμονούμε ότι πάνω από τους νόμους των ανθρώπων υπάρχει αιώνιος και αναλλοίωτος και τέλειος Νόμος του Θεού «ΟΥ ΦΟΝΕΥΣΕΙΣ»
Ιωσήφ Κορφιάτης
Αναπληρωτής επαρχιακός Ε.ΛΑ.Μ Λευκωσίας
