Παρατηρούμε τελευταία μία νομολαγνεία από πολλούς, τόσο για την δημιουργία νέων νόμων όσο και για την τήρηση των υφιστάμενων. Ωστόσο ποιοί είναι αυτοί που στις μέρες μας έχουν την οικονομική δυνατότητα να υπερασπίσουν τα ατομικά τους δικαιώματα;

Μία οικονομική ελίτ που έχει κυριαρχήσει τόσο στην show biz όσο και στα ΜΜΕ έχει οριοθετήσει το δικό της ιδεολογικό πλαίσιο υπεράνω του Νόμου. Μία ελίτ που συστηματικά προκαλεί την νοημοσύνη και την δημόσια αιδώ ανθρώπων, που για αυτούς είναι η μάζα που «ενημερώνουν» αλλά για τους ορθοδόξους είναι οι εικόνες του Θεού.   Παραπληροφόρηση από εγκάθετους δημοσιογράφους, γελοιοποίηση εθνικών και θρησκευτικών συμβόλων από πρωινάδικα και καλοπληρωμένους «γελωτοποιούς» της show biz, με στόχο την αποδόμηση της ιστορίας του έθνους μας και την ισοπέδωση της γνήσιας και αληθινής θρησκευτικότητας του λαού.   Περιστατικά διαμαρτυρίας για την προσβολή των συμβόλων της πίστης μας, γίνονται παιγνιδάκι στα χέρια λιγούρηδων δημοσιογράφων που δεν νοιάζονται για το ότι τα ραδιοτηλεοπτικά κύματα είναι δημόσιο αγαθό και δεν είναι τσιφλίκι τους.   Ποιά είναι τελοσπάντων αυτή η πολιτική και οικονομική ελίτ που κανένας δεν την πειράζει;  Πού προστάζει απόλυτη υπακοή στους νόμους της Ευρώπης, αλλά δεν σέβεται την αυτοδιάθεση του προσώπου των Ελλήνων, και την παράδοση του ελληνικού έθνους;   Μία ελίτ «εις τύπον» αόρατης αρχής που ζητά βίαιη και προκρούστια προσαρμογή των συνειδήσεων του λαού, ορίζει αυτοβούλως τα πλαίσια του ηθικού και του σωστού και είναι έτοιμη να «αποδώσει» ποινικές ευθύνες, να σπιλώσει πρόσωπα, να κρίνει, να κατηγοριοποιήσει άτομα…   Ποιός έχει όμως τα χρήματα να τα βάλει με τα τηλεοπτικά θηρία για να προασπίσει τα δικαιώματά του σε περίπτωση προσβολής της αξιοπρέπειάς του η των θρησκευτικών του πεποιθήσεων;     Ποιός μπορεί να εκφράσει την άποψή του στα ραδιοτηλεοπτικά κύματα για μία άλλη εθνική οικονομική πολιτική η να κάνει μία «αιρετική» ανάλυση, πέρα από τα ιδεολογικά στεγανά  του ντόπιου δημοσιογραφικού κατεστημένου, χωρίς να δεχθεί την ειρωνεία και την απαξίωση από τον δημοσιογραφικό συρφετό;    Ποιός θα μας γλυτώσει από την απύθμενη βλακεία της «τέχνης» και από την αδυσώπητη «τέχνη» της βλακείας; Η σκοπιμότητα είναι προφανής: με έναν χαριτωμένο η πιο σωστά χαζοχαρούμενο τρόπο, περνάς πιο εύκολα υποσυνειδήτως, καταστάσεις που είναι αδιανόητες για την κοινή λογική…   Δεν είναι κάτι επικίνδυνο, είναι απλώς κάτι… αστειούλικο… η απλώς κάτι κουλτουριάρικο… Έτσι στο  όνομα όνομα της ελευθερίας του λόγου και της τέχνης, ο Άγιος Παίσιος γίνεται παστίτσιος, η Μικρασιατική Καταστροφή γίνεται συνωστισμός, ο ορθόδοξος γίνεται τζιχαντιστής…   Αυτόκλητοι ερμηνευτές ανθρώπινων συμπεριφορών, που καλύπτονται πίσω από έναν αφηρημένο τίτλο: δημοσιογράφος, καλλιτέχνης… η μήπως οι μαυραγορίτες της νέας εποχής; Εσύ που κάνεις καριέρα σε ένα κανάλι που επιβιώνει με δάνεια από τις πτωχευμένες τράπεζες, και το καλοκαίρι θα γελάς στη Μύκονο με τη παρέα σου…     Εσύ που  έδειξες στη τηλεόραση και στο youtube τον ορθόδοξο χριστιανό πολίτη ως «τζιχαντιστή», που κρύβεσαι πίσω από τα τηλεοπτικά φώτα, το μακιγιάζ, και τον τίτλο του δημοσιογράφου, μήπως κι εσύ ανήκεις στους τρομοκράτες του ιδεολογικού bullying;   ΠΗΓΗ