Από το Ενωτικό δημοψήφισμα (1950), στον “νόμο Ακιντζί” (2017) του ΔΗΣΥ και του ΑΚΕΛ – ΒΙΝΤΕΟ

15 Ιανουαρίου 1950 αποτελεί μια μέρα ορόσημο στην σύγχρονη Ιστορία της Κύπρου. Πριν από 70 χρόνια υπήρχε Εθνικός Αναβρασμός στο νησί, ο λαός είχε ξεσηκωθεί αξιώνοντας σύσσωμος την Ένωση με την Ελλάδα. Ο απλός πολίτης ήξερε πως ο πόθος τόσων αιώνων ήταν πιο κοντά από ποτέ. Η 15η Ιανουαρίου του 1950 ήταν η ημέρα που ο λαός της Κύπρου θα αποφάσιζε για τις τύχες τις Πατρίδας του.

Στις 15 και στις 22 Ιανουαρίου, υπό την σκέπη της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κύπρου και την εθνική καθοδήγηση του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου Β’, ο Κυπριακός λαός κατέθεσε την ψυχή του στα δελτία του δημοψηφίσματος, υπογράφοντας κάτω από το σύνθημα που διακατείχε τον Ελληνισμό της Κύπρου εκείνη την κρίσιμη περίοδο: ΑΞΙΟΥΜΕΝ ΤΗΝ ΕΝΩΣΙΝ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ. Γιατί τότε οι Έλληνες της Κύπρου αξίωναν την ΕΝΩΣΗ και μόνο την ΕΝΩΣΗ και δεν συμβιβάζονταν με τίποτα λιγότερο.

Την 8η Δεκεμβρίου του 1949 αναγγέλλεται επίσημα με εγκύκλιο προς τον λαό το Ενωτικό Δημοψήφισμα από τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο Β’. Ένα φλογερό πατριώτη, ένα Έλληνα με όλη την σημασία της λέξεως, ο οποίος έδωσε πολλές μάχες για τον Ελληνισμό της Κύπρου και ήταν ένας εκ των πρωτεργατών του Ενωτικού Δημοψηφίσματος.

Την σημασία τους για τους δύσκολους καιρούς που έρχονται, έχουν τα λόγια του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου Β’, όταν στις 8 Δεκεμβρίου ανήγγειλε με εγκύκλιο προς τον Λαό την διεξαγωγή του Ενωτικού Δημοψηφίσματος:
«Κυπριακέ λαέ. Καλείσαι, όπως ηνωμένος και αδιάσπαστος υπέρ πάσαν άλλην περίπτωσιν επιτελέσης και τώρα προς την δούλην πατρίδα το καθήκον σου μετ’ ενθουσιασμού. Δι Ένωσιν και μόνον Ένωσιν αγωνίσθης επί τόσα έτη. Ένωσιν και μόνον Ένωσιν καλείσαι να επισφραγίσης διά της ψήφου σου.
Εμπρός Κύπριοι! Όλοι εις τας επάλξεις διά την μάχην του Δημοψηφίσματος διά την εθνικήν αποκατάστασίν μας. Δια την Ένωσιν με την Αθάνατον Μητέρα Ελλάδα. Ο δίκαιος Θεός, οστίς εδημιουργησε τον άνθρωπον διά να ζη ελεύθερος, είναι βοηθός και παραστάτης του αγώνος μας.
Ζήτω η Ένωσις»

Η συμμετοχή σε αυτό το δημοψήφισμα ήταν καθολική. Σύσσωμος ο Ελληνισμός της Κύπρου, ακόμη και ένα μεγάλο μέρος των τουρκοκυπρίων, ψήφησε υπέρ της Ιστορικής και Εθνικής αποκατάστασης του νησιού, δηλαδή υπέρ της Ένωσης με την Ελλάδα. Μόνο οι δημόσιοι υπάλληλοι απείχαν από την ψηφοφορία, λόγω απαγορευτικού από τους Άγγλους υπερδημοκράτες δυνάστες μας.

Το σύνθημα «ΕΛΛΑΣ ΚΥΠΡΟΣ ΕΝΩΣΙΣ» αντηχούσε παντού, από την πρωτεύουσα μέχρι την τελευταία γωνιά της πάντοτε Ελληνικής Κύπρου, αντηχούσαν απ’ άκρη σ’ άκρη τα ενωτικά συνθήματα.

Η απόφαση του λαού ήταν μαζική, ήταν απόλυτη, ήταν καθολική και ήταν υπέρ της Ένωσης με την μητέρα Ελλάδα.

Από τους 224,747 εγγεγραμμένους ψηφοφόρους, υπέρ της Ένωσης ψήφησαν 215,108 άτομα, δηλαδή το 95.7% των ψηφοφόρων. Είναι από τις σπάνιες περιπτώσεις στα χρονικά, που ένα δημοψήφισμα με καθόλα δημοκρατικές διαδικασίες είχε τέτοια μεγάλη αποδοχή. Αυτό το αποτέλεσμα άφησε κατάπληκτους πολλούς ξένους δημοσιογράφους και αντιπροσώπους μεγάλων πρακτορείων ειδήσεων, που δεν περίμεναν με τίποτε ένα τόσο θεαματικό και καθολικό αποτέλεσμα.

Κύμα ξέφρενων πανηγυρισμών ξεκίνησε από την Κύπρο και εξαπλώθηκε σε κάθε γωνιά Ελληνικής γης. Συγκλονισμένο το Πανελλήνιο έβλεπε τις εξελίξεις στην σκλαβωμένη Κύπρο ως προμήνυμα Ένωσης και Λευτεριάς, για να εκπληρωθεί ο προαιώνιος πόθος των Κυπρίων.

Τον Ιούλιο του 1950 η αντιπροσωπία μετέβη στο Λονδίνο για να παραδώσει τους τόμους στην Βρετανική κυβέρνηση. Οι Άγγλοι αποικιοκράτες όμως δεν δέχτηκαν να συναντηθούν με την αντιπροσωπία των Ελλήνων της Κύπρου με αποτέλεσμα οι τόμοι του δημοψηφίσματος να φυλαχτούν στον Ελληνορθόδοξο Ναό της Αγίας Σοφίας, στο Λονδίνο. Τον Σεπτέμβριο, το ψήφισμα φτάνει αισίως στην έδρα των Ηνωμένων Εθνών, στην Νέα Υόρκη, όπου οι ομογενείς αποθέωσαν την αντιπροσωπία. Κόντρα στις έντονες πιέσεις της Βρετανικής Κυβέρνησης το Κυπριακό μεταφέρεται για συζήτηση στον ΟΗΕ.

Οι Άγγλοι τύραννοι όμως δεν ήταν διατεθειμένοι να φύγουν από την Κύπρο, μιας και ανέκαθεν είχε τεράστιο γεωστρατηγικό και γεωπολιτικό βάθος, παραμένοντας στο νησί με το έτσι θέλω. Χαρακτηριστικό του ύπουλου ρόλου που είχαν οι Άγγλοι για το μέλλον της Κύπρου, αποτελούν τα λόγια του Άγγλου υφυπουργού Αποικιών, Χόπκινσον, γραμμή που ακολουθεί μέχρι και σήμερα η Αγγλική Κυβέρνηση και αποτυπώνουν σε μεγάλο μέρος την σημερινή εικόνα: «Η Κύπρος ως στρατηγική περιοχή ουδέποτε θα μπορούσε να τύχει αυτοδιαθέσεως». Τα δόλια σχέδια των Άγγλων για το μέλλον της Κύπρου είχαν προαποφασιστεί και η ανακοπή τους δεν θα γινόταν με διπλωματικά μέσα.

Πέντε χρόνια αργότερα εκτυλίσσεται στα σκλαβωμένα χώματα της Κύπρου ένας Αγώνας για την Ελευθερία, ένας αγώνας για την αποτίναξη του Αγγλικού ζυγού. Ένας αγώνας ηρωικός, αγνός και τίμιος που όμοιός του δεν είχε ξαναγίνει. Με καθοδηγητή τον Αρχηγό Διγενή και άξιους συνοδοιπόρους τα παλληκάρια της Ε.Ο.Κ.Α. γίνεται κατορθωτό το θαύμα. Η μικρή και ασήμαντη Κύπρος, κατά τους Άγγλους, αποδεικνύεται τεράστια και ισχυρή ξεφτιλίζοντας τον στρατό και την αυτοκρατορία της αυτού μεγαλειότης.

Μετά από ένα ανεπανάληπτο ανταρτοπόλεμο, κακουχίες, χαμούς και ολοκαυτώματα αγωνιστών, βασανιστήρια σε κέντρα κράτησης και στέλλοντας στην αγχόνη νέα παιδιά, η Ε.Ο.Κ.Α. με τις προσταγές του Γεωργίου Γρίβα Διγενή φέρνει την Λευτεριά στην Κύπρο. Μια Λευτεριά που δεν κράτησε πολύ…

Σήμερα, 70 χρόνια μετά το Ενωτικό Δημοψήφισμα πολλά έχουν αλλάξει στην νοοτροπία των συμπατριωτών μας. Τότε το 95,7% διεκδίκησε το ανέφικτο, το ρομαντικό, διεκδίκησε ένα όνειρο. Δεν συμβιβάστηκαν με αυτό που τους είπαν οι Άγγλοι δυνάστες πως ήταν το εφικτό, δεν υποχώρησαν. Κι όταν τους στέρησαν αυτό που δικαιούνταν δεν σταμάτησαν εκεί… Αγωνίστηκαν με κάθε μέσον, αψηφώντας τον ίδιο τον Θάνατο.

Από τη 15^η Ιανουαρίου του 1950, φτάνουμε στην 7^η Απριλίου το 2017, μια ημέρα ντροπής για κάθε Έλληνα της Κύπρου. Ο Δημοκρατικός Συναγερμός, σε πλήρη σύμπνοια με το ΑΚΕΛ, φέρνουν στη Βουλή τον Νόμο Ακιντζί, για να ξεγράψουν την ιστορία και να αφαιρέσουν από τις σχολικές εορτές το Ενωτικό Δημοψήφισμα, που είχε εγκριθεί στις 10 Φεβρουαρίου 2017 μετά από σχετική τροπολογία του ΕΛΑΜ.

Απαντώντας στον ΔΗΣΥ και το ΑΚΕΛ, που έλαβαν απευθείας εντολή από το ψευδοπροεδρικό των κατεχομένων για να αναιρέσουν την απόφαση της βουλής, σε μια προσπάθεια να ξεγράψουν την ίδια την ιστορία της Πατρίδας μας στον βωμό της Ομοσπονδίας, να ξέρουν πως τούτη η γη έχει 3000 χρόνια Ελληνική Ιστορίας και είναι πολύ μικροί για να την ξεγράψουν με μια (ν)τροπολογία.

Επειδή αυτή η γη δεν γεννά μόνο ραγιάδες, αλλά και περήφανους και απροσκύνητους Έλληνες, στέλνουμε το μήνυμα ότι η ιστορία μας δεν διαγράφεται, δεν παραποιείται, δεν εκχωρείται, δεν αλλοιώνεται, δεν προσαρμόζεται, δεν παραχαράζεται, κυρίως όμως δεν πωλείται!