Η δημοσίευση αυτή γίνεται ξανά για να υπενθυμίσουμε σε όλους, τα στοιχεία που συνέλλεξε το Κίνημα μας, σαν απάντηση προς τους διάφορους λασπολόγους. τον περιβόητο «Φάκελο Ταλάτ» τον οποίο παρεδώσαμε προ καιρού, 16 Μαΐου 2014, σε όλα τα ΜΜΕ, προς απάντηση όλων αυτών που λασπολογούσαν με τον χειρότερο τρόπο το κίνημα μας, αγιοποιώντας τον αρχιβασανιστή «Ταλάτ».
Ακολουθεί αυτούσια η επιστολή που στάλθηκε στα κανάλια τότε και ακολούθως όλο το υλικό καθώς και η ηχογραφημένη μαρτυρία:
Κοινοποίηση: Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας, Αρχή Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου, ΚΥ.Π.Ε.
Αξιότιμοι κύριοι,
Επειδή προβλήθηκαν από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης επανειλημμένα τα γεγονότα της 26ης Μαρτίου 2014 και επειδή το Εθνικό Λαϊκό Μέτωπο (Ε.ΛΑ.Μ.) για ακόμα μια φορά στοχοποιήθηκε από τους πάντες για την παρουσία του στην προαναφερθείσα συγκέντρωση με κύριο ομιλητή τον πρώην κατοχικό ηγέτη θα θέλαμε να σας ενημερώσουμε τα ακόλουθα:
Από τις πρώτες ώρες που έλαβαν χώρα τα γνωστά γεγονότα στην Αίθουσα του Τ.Ε.Π.Α.Κ στη Λεμεσό το Εθνικό Λαικό Μέτωπο (Ε.ΛΑ.Μ.) ανέφερε επανειλημμένα ότι ο λόγος της παρουσίας του στο χώρο ήταν επειδή ο κύριος ομιλητής στη συγκέντρωση που πραγματοποιήθηκε ήταν ο πρώην κατοχικός ηγέτης, ο οποίος σύμφωνα με μαρτυρίες Ελληνοκυπρίων κατά τη διάρκεια της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο το 1974 υπήρξε ένας από τους βασανιστές αιχμαλώτων στην Κερύνεια.
Παρόλα αυτά υπήρξε παρατεταμένη διάψευση των πιο πάνω από διάφορους κύκλους όπως επίσης και δυσπιστία δημοσιογράφων αναφορικά με το παρελθόν του Μεχμέτ Αλί Ταλάτ.
Στην παρούσα επιστολή επισυνάπτεται αριθμός δημοσιευμάτων όπως επίσης και ηχητικό υλικό τα οποία μιλάνε από μόνα τους. Πρόθεση μας είναι όπως, μόλις ολοκληρωθούν και τα τελευταία στοιχεία από τις συλλογές μαρτυριών από Ελληνοκύπριους που υπέφεραν από τα βασανιστήρια του Μεχμέτ Αλί Ταλάτ, να επιδοθούν στη Νομική Υπηρεσία της Δημοκρατίας όπως επίσης και στην Επιτροπή Νομικών της Βουλής των Αντιπροσώπων για τα περαιτέρω.
Συγκεκριμένα σας επισυνάπτουμε:
– Το επίσημο βιογραφικό του Μεχμέτ Αλί Ταλάτ στα τουρκικά, όπου, αναφέρει ο ίδιος για συμμετοχή του στην «ειρηνική» επιχείρηση στην Κύπρο το 1974.
– Συνέντευξη του στην τουρκική εφημερίδα, ΖΑΜΑΝ, στις 24 Ιουλίου 2006, όπου αναφέρεται στην εκπαίδευση που έτυχε από την ΤΜΤ πριν πάει στην Τουρκία για σπουδές και την συμμετοχή του σε αυτή. Αναφέρει ότι ο Ταλάτ κατά τη διάρκεια της μέρα φοιτούσε στο Λύκειο Λευκωσίας και κατά τη διάρκεια της νύχτας ήταν στην ΤΜΤ, παρακολουθώντας εκπαίδευση με όπλα (!!!). Στη συνέχεια, επαληθεύει εκ νέου την κάθοδο του στην Κύπρο στην «ειρηνευτική» επιχείρηση στην Κύπρο το 1974, μετά από έντονη του διαμαρτυρία για τη μη κάθοδο του στο νησί για βοήθεια των συμπατριωτών του.
– Αναφορά στην εφημερίδα Μάχη, στις 3 Οκτωβρίου 2004, για την μαρτυρία του Ανδρέα Δημητρίου, που αφηγείται τα βασανιστήρια που υπέστη από τον βασανιστή Ταλάτ, στον αστυνομικό σταθμό της Κερύνειας.
– Σχολιασμό της μαρτυρίας του βασανισμένου από τον πρώην κατοχικό ηγέτη, Ανδρέα Δημητρίου, από τους Βουλευτές Ζαχαρία Κουλία και Λευτέρη Χριστοφόρου στην εφημερίδα Μάχη στις 5 Οκτωβρίου 2004.
– Τέλος, παραθέτουμε ηχογραφημένη μαρτυρία του πρώην αιχμαλώτου Ανδρέα Δημητρίου που αποκαλύπτει τον ρόλο του πρώην ηγέτη των Τουρκοκυπρίων.
Σας ενημερώνουμε ότι τα στοιχεία αυτά καθώς και το ηχογραφημένο υλικό θα δημοσιευτούν στην ιστοσελίδα μας, προς ενημέρωση του λαού.
Αναμένουμε στα πλαίσια της σωστής δεοντολογίας να υπάρξει ανάλογη προβολή των στοιχείων που παραθέτουμε, ανάλογη με το δριμύ κατήγορω και τον οχετό λασπολογίας που δέχθηκε το Εθνικό Λαϊκό Μέτωπο (Ε.ΛΑ.Μ.) μετά τα γνωστά γεγονότα στη Λεμεσό. Προκαλούμε εκ νέου όσους διαστρέβλωσαν την αλήθεια και τα ιστορικά γεγονότα, λέγοντας ότι το κίνημα μας ψεύδεται, να απολογηθούν ενώπιον του λαού.
Τέλος, καλούμε τις αρμόδιες αρχές να επικηρύξουν πάραυτα τον βασανιστή των συμπατριωτών μας, Μεχμέτ Αλί Ταλάτ, για εγκλήματα πολέμου και να οδηγηθεί άμεσα ενώπιον της δικαιοσύνης.
Επιφυλασσόμαστε να ασκήσουμε όλα τα νομικά μας δικαιώματα. Τα ψεύδη ορισμένων που προσέτρεξαν να κατηγορήσουν το Εθνικό Λαϊκό Μέτωπο (Ε.ΛΑ.Μ.) έπεσαν για πολλοστή φορά στο κενό. Η αλήθεια για ακόμη μία φορά έλαμψε.
– Συνέντευξη του Ταλάτ στην , με τίτλο: «Το πρωί μαθητής και την νύχτα αγωνιστής» (). Πιο κάτω ακολουθεί αποσπασματική μετάφραση του κειμένου στα ελληνικά:
«Σχετικά με τις εθνοπροδοτικές αναφορές που αναφέρονται στον Πρόεδρο της Τουρκικής Δημοκρατίας της Νοτίου Κύπρου, φαίνεται ότι ήταν αγωνιστής στα νεαρά του χρόνια. Ο Ταλάτ κατά τη διάρκεια της μέρας φοιτούσε στο Λύκειο Λευκωσίας και κατά τη διάρκεια της νύχτας ήταν στην ΤΜΤ. Παρακολούθησε εκπαίδευση με όπλα στην Ενότητα Πολεμιστών. Με την πάροδο του χρόνου ο Μεχμέτ Αλί Ταλάτ με προδοσία. Είπε στον Τουρκουάζ:
Τις δεκαετίες ’80 και ’90 για να φτιάξω σχέσεις με τους Ε/κ πολιτικούς ορίστηκα εθνοπροδότης. (…) Παρόλο που βρέθηκε αντιμέτωπος με τις προδοτικές εκλογές, από την μέρα που βγήκε στην πολιτική, τον Δεκέμβριο του 2003 έγινε πρωθυπουργός. (…) Ο Τουρκουάζ που κατηγορήθηκε με προδοσία, έψαξε την βιογραφία του νέου πολέμαρχου του Κυπριακού θέματος. Εμφανίστηκε ένα αξιόλογο πορτρέτο. Ο Πρόεδρος της Τουρκικής Δημοκρατίας που είναι γνωστός μέχρι σήμερα ως επαναστάτης, φαίνεται ότι στα νεαρά του χρόνια ήταν πολεμιστής.
Ο μοναχογιός μιας αγροτικής οικογένειας τουρκοκύπριων που ζούσαν στην Κερύνεια, Μεχμετ Αλί Ταλάτ, ακόμα και όταν ήταν μαθητής ρίχτηκε με πρωτοβουλία στη μάχη. Το 1969 ο Ταλάτ όταν ήταν στην τελευταία τάξη του Τουρκικού Λυκείου Λευκωσίας, συμμετείχε στις ενώσεις πολεμιστών της ΤΜΤ που ίδρυσε η Διεύθυνση επιχειρήσεων. (…) Ο Ταλάτ κάθε μέρα μετά από το σχολείο έπαιρνε τα όπλα στο λόχο. Στις εκπαιδεύσεις έμαθε τις «άτακτες» τεχνικές πολέμου.
Ο Ταλάτ διηγείται εκείνες τις μέρες: την μέρα ήμασταν μαθητές, την νύχτα στρατιώτες. Μετά το μεσημέρι και τις νύχτες είχαμε εκπαιδεύσεις. Την μέρα πηγαίναμε σχολείο τις νύχτες βγάζαμε σκοπιές. Από τις 13.00 και μετά άρχιζαν οι σκοπιές. Βγάζαμε μέχρι τις 01.00-04.00, 04.00-07.00. Οι σκοπιές ήταν τρίωρες. Μετά από το μεσημέρι μέχρι τις 04.00-07.00 το πρωί ήταν οι σκοπιές. Όταν πηγαίναμε στη Κερύνεια τα σύνορα του δρόμου ήταν στη Λευκωσία. Οι θέσεις ήταν εκεί. Βγάζαμε σκοπιά στις στέγες κάποιων σπιτιών. Μετά από την σκοπιά που τελείωνε στις 07.00, στις 08.00 πηγαίναμε σχολείο.
Ο διευθυντής του λυκείου που φοιτούσε ο Ταλάτ και ένας άλλος στρατιώτης ήταν διοικητές του λόχου.
Οι μαθήτριες που ήταν εθελόντριες έρχονταν στο λόχο και εκπαιδεύονταν στα όπλα. Και αυτές που γίνονταν αγωνίστριες συμμετείχαν στον αγώνα ανεξαρτησίας των Τ/Κ. Ανάμεσα στο 1969-1970 οι γονείς του Ταλάτ που μπήκαν στην ομάδα υποστήριζαν την άμυνα της ΤΜΤ. Ο μπαμπάς με το αυτοκίνητο γέμιζε στην Λευκωσία βενζίνη και φαγητά. Το 1964 οι Έλληνες που βρίσκονταν στη Κερύνεια μόλις περπατούσαν στους Τουρκομαχαλάδες, μεταφέραμε από τις ορεινές περιοχές με το αυτοκίνητο του μπαμπά τα όπλα των στρατιωτών και της αστυνομίας που έπρεπε να είναι απομακρυσμένοι από την Κερύνεια. Αυτό για αρκετό καιρό δεν το ήξεραν οι Έλληνες. Αυτά που έκανε ο μπαμπάς μου ήταν απαγορευμένα και επικίνδυνα. (…), είπε.
Στα νεαρά του χρόνια έγραφε συνθήματα στους τοίχους, το 1970 πήγε στην Άγκυρα για σπουδές. Η πολιτική του ζωή άρχισε στο Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο του Ορτάντοου, στο τμήμα του Ηλεκτρονικού μηχανικού. Ο Ταλάτ ήταν ένας από τους ιδρυτές του Συλλόγου Κυπρίων φοιτητών Άγκυρας, πιο μετά ήταν ιδρυτικός πρόεδρος της Ομοσπονδίας Νέων Κύπριων Φοιτητών που έγινε διάσημος στους Σοβιετικούς. (…) Ο Ταλάτ όρισε νέα παύση ενώ οι Κύπριοι σταμάτησαν ανεξάρτητα από τους Τούρκους και τη Τουρκία. Ίδρυσε με λεβεντιά το Τουρκικό Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα. (…)
Στα στρατόπεδα της Διεύθυνσης επιχειρήσεων εκπαιδεύονταν Κύπριοι μαθητές και ετοιμαζόμασταν να τους στείλουμε στο νησί ξανά. Ο Ταλάτ στα στρατόπεδα στα οποία εκπαιδευόταν προηγουμένως κατά το 1962-1965 είπε ότι δεν συνδέθηκε με κανένα. Ο Ταλάτ μέχρι το 1974 έμεινε στην Άγκυρα. Τις μέρες που αποφοίτησε από το Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο του Ορταντοού ξέσπασε ο πόλεμος. Η Τουρκία στις 20/7 μπήκε στο νησί. Ο Ταλάτ και οι φίλοι του ήθελαν να πάνε στο νησί πριν αρχίσει δεύτερη επιχείρηση, αλλά δεν τους έδιναν άδεια. Μετά από αυτό ο Ταλάτ πηγαίνοντας στην κεντρική ηγεσία του CHP στο Τσάνκα είπε στους Κύπριους νέους «Στην Κύπρο υπάρχει πόλεμος. Εμείς γιατί είμαστε εδώ; Είμαστε στρατιώτες, είμαστε πολεμιστές, πρέπει να πάμε.».
Μετά από έντονες διαμαρτυρίες τους δόθηκε άδεια να πάνε στο νησί. Από το Μερσίν ανέβηκαν σε μικρό πλοιάριο που πήγαινε κατευθείαν στο νησί, αλλά τους σταμάτησαν σε ένα τουρκικό λιμάνι που ήταν ελεγχόμενο. Γι’ αυτό ο Ταλάτ και οι φίλοι του στον μισό δρόμο επιβιβάστηκαν σε πλοίο. Ο τουρκικός στρατός μπήκε στο νησί από το λιμάνι της Κερύνειας.
Ο Ταλάτ και οι φίλοι του συμμετείχαν στις Ειρηνευτικές Επιχειρήσεις που μετακινούσε το πεζικό που ήταν σε επικίνδυνες θέσεις. Πιο μετά πραγματοποιήθηκε η δεύτερη επιχείρηση και σχεδίασε τα σημερινά σύνορα. (…) , είπε.»
– Επίσημο , στο οποίο αναφέρει ο ίδιος την συμμετοχή του στην «ειρηνική» επιχείρηση στην Κύπρο, προς απάντηση όλων όσων έσπευδαν να τον αγιοποιήσουν, λέγοντας πως το 1974 δεν ήταν στην Κύπρο.
«Παρόλο που το 1974 ήρθε στην ειρηνευτική επέμβαση στην Κύπρο, τελείωσε τις σπουδές του στην Τουρκία»
– Επίσης παραθέσαμε , στα οποία γίνεται αναφορά στην μαρτυρία του Ανδρέα Δημητρίου και στα βασανιστήρια που υπέστησαν αυτός και οι συγκρατούμενοι του στον αστυνομικό σταθμό της Κερύνειας. Εξώφυλλο της εφημερίδας παραθέτουμε πιο κάτω:
– Στο φάκελο προστέθηκε και άλλο , όπου και πάλι στο πρωτοσέλιδο κάνει αναφορά στα σχόλια που έγιναν τόσο από τον τότε Βουλευτή Ζαχαρία Κουλία, όσο και από τον τότε Βουλευτή Λευτέρη Χριστοφόρου, όσον αφορά τα βασανιστήρια που υπέστησαν οι κρατούμενοι του αστυνομικού σταθμού Κερύνειας, από τον Μεχμέτ Αλί Ταλάτ. Ακολουθεί το ένθετο της εφημερίδας.
16/07/2012
Τελούμε σήμερα την κηδεία τριών νέων ανθρώπων με τριάντα οκτώ χρόνια καθυστέρηση. Ο Αλέξανδρος και Ανδρέας Γερμανού και ο Αιμίλιος Μιλτιάδους ήταν αγνοούμενοι της τουρκικής εισβολής του 1974. Οι οικογένειες τους, οι συγγενείς και φίλοι τους, τους αναζητούσαν από το μαύρο εκείνο καλοκαίρι της 2ας Αυγούστου του 1974, όταν μια ομάδα ενόπλων Τούρκων στρατιωτών, συνοδευόμενοι και Τουρκοκύπριο αξιωματικό συνέλαβαν τον Μιλτιάδους και τους δύο κουνιάδους του, τον Αλέξανδρο και τον Ανδρέα, λέγοντας ότι τους παίρνουν για ανάκριση και θα επιστρέψουν.Την επόμενη μέρα της σύλληψής τους, άγνωστος Τούρκος στρατιώτης ζήτησε από τον πεθερό του Μιλτιάδους να επισκεφθεί τον Αστυνομικό Σταθμό Κερύνειας γιατί ήθελαν να τον δουν τα παιδιά και ο γαμπρός του. Όταν, όμως, έφτασε στον Σταθμό, του είπαν ότι δεν έχουν τίποτα υπόψη για κράτηση εκεί των παιδιών του και του γαμπρού του. Ένας κάτοικος Κερύνειας, που επίσης είχε συλληφθεί από τους εισβολείς στις 7 Αυγούστου και την επόμενη μέρα αφέθηκε ελεύθερος, ενημέρωσε τον Ερυθρό Σταυρό για την κράτηση αιχμαλώτων στον Αστυνομικό Σταθμό Κερύνειας δίνοντας τα ονόματα του Μιλτιάδους και των αδελφών Γερμανού, με τους οποίους κρατήθηκε στο ίδιο κελί. Δύο μέρες αργότερα, ο Ερυθρός Σταυρός μετέβη στον Αστυνομικό Σταθμό, αλλά οι Τούρκοι αρνήθηκαν την κράτηση αιχμαλώτων εκεί. Σύμφωνα με αξιόπιστες πληροφορίες, οι Τούρκοι, στις 11 Αυγούστου 1974, απομάκρυναν τον Μιλτιάδους και τους δύο γαμπρούς του μαζί με αριθμό άλλων αιχμαλώτων προς άγνωστη κατεύθυνση και έκτοτε δεν έδωσαν σημεία ζωής. Ο Αλέξανδρος, ο Ανδρέας, ο Αιμίλιος και τόσοι άλλοι νέοι, που αργότερα διαπιστώθηκε ότι είναι νεκροί, δεν σκοτώθηκαν στο πεδίο της μάχης. Είχαν συλληφθεί και είχαν κρατηθεί σε κάποιο αστυνομικό σταθμό ή σε κάποιους χώρους που οι εισβολείς μετέτρεψαν σε κρατητήρια. Ειδικά οι νέοι που σήμερα κηδεύουμε, δεν αιχμαλωτίστηκαν καν στο πεδίο της μάχης αλλά στο σπίτι του πεθερού του Μιλτιάδους. Η περίπτωση των αδελφών Αλέξανδρου και Ανδρέα Γερμανού και του Αιμίλιου Μιλιτιάδους αποτελεί ακόμα έναν κρίκο στην αλυσίδα των εγκλημάτων πολέμου που διέπραξαν οι Τούρκοι εισβολείς στην Κύπρο. Ο Αιμίλιος Μιλτιάδους ήταν παντρεμένος με τη Μαρούλα με την οποία απέκτησε τρία παιδιά: την Παναγιώτα, τον Γιώργο και τον Μιλτιάδη. Πριν την εισβολή ασκούσε το επάγγελμα του αρτοποιού και με τιμιότητα έβγαζε το ψωμί της οικογένειας. Ο Αλέξανδρος Γερμανός ήταν επίσης παντρεμένος με τη Δώρα και πατέρας ενός παιδιού, του Ανδρόνικου, ο οποίος γεννήθηκε μερικές μόνο μέρες πριν την εξαφάνιση του Αλέξανδρου. Ασκούσε το επάγγελμα του οικοδόμου. Όταν εκδηλώθηκε η εισβολή ο Αλέξανδρος και ο Αιμίλιος κατατάχθηκαν έφεδροι στο 251 Τάγμα Πεζικού η έδρα του οποίου βρισκόταν στη Γλυκιώτισσα Κερύνειας. Το τάγμα, που επάνδρωνε τη γραμμή άμυνας στη Γλυκιώτισσα, δέχθηκε μεγάλη επίθεση από τους εισβολείς οι οποίοι διέθεταν βαρέα όπλα, άρματα μάχης, αεροπορία και ναυτικό. Η υπεροπλία τους ανάγκασε το τάγμα προ του φάσματος του εγκλωβισμού να οπισθοχωρήσει. Κάτω από τα συνεχή πυρά των εισβολέων ένας αριθμός στρατιωτών του τάγματος εγκλωβίστηκε σε περιοχές οι οποίες καταλήφθηκαν από τις τουρκικές δυνάμεις. Ανάμεσά τους ο Αιμίλιος Μιλτιάδους και ο Αλέξανδρος Γερμανός που κατέληξαν στο χωριό Καράκουμι όπου συνάντησαν τις οικογένειές τους. Όλοι μαζί μετακινήθηκαν στην Πάνω Κερύνεια, στην οικία του Γιώργου Μιλτιάδους, πιστεύοντας ότι εκεί θα έχουν μεγαλύτερη ασφάλεια. Η τραγική συνέχεια είναι γνωστή. Ο Ανδρέας Γερμανός ήταν άγαμος όταν άρχισε η εισβολή. Διέμενε με την οικογένειά του στην Κερύνεια και ασκούσε το επάγγελμα του οικοδόμου. Με τον αδελφό του Αλέξανδρο και τον γαμπρό του Αιμίλιο, βρέθηκαν μαζί στο Καράκουμι και μαζί μετέβηκαν στην Κερύνεια, όπου και συνελήφθηκαν. Σήμερα οι οικογένειες του Αλέξανδρου και Ανδρέα Γερμανού και του Αιμίλιου Μιλτιάδους θα θάψουν τα παιδιά τους. Για τριάντα οκτώ χρόνια οι οικογένειές τους ζούσαν με το άγχος και την αγωνία της προσμονής, με την προσδοκία της επιστροφής των προσφιλών τους προσώπων. Η ελπίδα για επιστροφή τους δεν έσβησε ποτέ, έστω κι αν η παρέλευση του χρόνου μείωνε τις ελπίδες. Μέχρι που μέρος των λειψάνων των δύο αδελφών και του γαμπρού τους εντοπίστηκαν σε ομαδικό τάφο σε περιοχή του κατεχόμενου Αγίου Ιλαρίωνα, σε εκταφή που πραγματοποιήθηκε στα πλαίσια του σχετικού προγράμματος της Διερευνητικής Επιτροπής Αγνοουμένων Κύπρου. Οι αδελφοί Γερμανού και ο Μιλτιάδους δεν επιστρέφουν ζωντανοί. Επιστρέφουν νεκροί. Και δεν επιστέφουν στον δικό τους τόπο, στο δικό τους σπίτι. Επιστρέφουν στον τόπο όπου οι οικογένειές τους βρέθηκαν εκτοπισμένες μαζί με χιλιάδες άλλους πρόσφυγες. Παρά ταύτα, έστω και στην προσφυγιά, οι οικογένειες, οι συγγενείς και οι φίλοι θα μπορούν τώρα να επισκέπτονται τον τάφο των προσφιλών τους προσώπων για να εναποθέτουν τα λουλούδια και τα δάκρυα της εκτίμησης και της αγάπης τους.Συμπατριώτες και συμπατριώτισσες, Οι αδελφοί Γερμανού και ο Αιμίλιος Μιλτιάδους ήταν νέοι με μεγάλα όνειρα και προσδοκίες για τη ζωή. Αυτά τα μεγάλα όνειρα, όπως και τα όνειρα κάθε νέου και νέας της δικής τους γενιάς, βίαια ακύρωσε το δίδυμο έγκλημα του προδοτικού πραξικοπήματος και της βάρβαρης τουρκικής εισβολής. Ο λαός της Κύπρου χρειάστηκε να εργαστεί πολύ σκληρά για να μπορέσει να αντιμετωπίσει τις καταστροφικές συνέπειες του εγκλήματος και να ξανακτίσει ουσιαστικά από την αρχή τη ζωή του. Τίποτα, όμως, από όσα έχει κτίσει και έχει πετύχει ο λαός μας δεν μπορεί να θεωρείται διασφαλισμένο ενόσω συνεχίζεται η κατοχή και η διαίρεση. Τίποτα δεν μπορεί να θεωρείται δεδομένο ενόσω η Τουρκία διατηρεί παράνομα χιλιάδες πάνοπλους στρατιώτες στην κατεχόμενη Κύπρο. Η επίτευξη λύσης που θα τερματίζει την κατοχή και θα επανενώνει την Κύπρο στα πλαίσια μιας διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας, είναι αυτή που θα οδηγήσει στην αποκατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων –περιλαμβανομένου του δικαιώματος επιστροφής των προσφύγων και των βασικών ελευθεριών του λαού μας. Είναι αυτή που θα δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για μόνιμη ειρήνη, μόνιμη ασφάλεια και τη στέρεη βάση για ύπαρξη ευημερίας στην Κύπρο. Για την επίτευξη μιας τέτοιας λύσης θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε ανεξαρτήτως των δυσκολιών και των εμποδίων που συνεχώς προβάλλει, με την αρνητική και αδιάλλακτη στάση της, η Τουρκία. Ο αγώνας μας εμφορείται και στηρίζεται σε αρχές, χαρακτηρίζεται δε από ρεαλισμό για υπέρβαση των τετελεσμένων της εισβολής και της κατοχής. Θα συνεχίσουμε, επίσης, να αγωνιζόμαστε για την προώθηση του θέματος της διακρίβωσης της τύχης των αγνοουμένων μας. Θα συνεχίσουμε να στηρίζουμε το πρόγραμμα της Διερευνητικής Επιτροπής Αγνοουμένων, που λειτουργεί υπό την αιγίδα του ΟΗΕ, για εκταφή και αναγνώριση λειψάνων. Θα συνεχίσουμε να απαιτούμε την εφαρμογή του δευτέρου μέρους της απόφασης του ΕΔΑΔ από μέρους της Τουρκίας, που προβλέπει την πλήρη διερεύνηση των συνθηκών μέσα στις οποίες χάθηκαν τα ίχνη των αγνοούμενων προσώπων. Οι συγγενείς των αγνοουμένων έχουν κάθε δικαίωμα να γνωρίζουν τι απέγιναν τα προσφιλή τους πρόσωπα κι εμείς θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για να εφαρμοστεί αυτό το δικαίωμα. Αυτή είναι η δέσμευσή μας προς τους συγγενείς των αγνοουμένων μας.Τιμή και δόξα στους ήρωες μας. Αιωνία η μνήμη του Αλέξανδρου, του Ανδρέα και του Αιμίλιου.
30 Ιανουαρίου 2009
Λάζαρος Α. Μαύρος, στήλη ‘Ειρήσθω’
Σ Υ Ν Τ Ρ Ο Φ Ο ΚΑΙ φίλο αποκαλούσε, ως γνωστόν, τον Μεχμέτ Αλί Ταλάτ, ο Π.τ.Δ. και ΓΓ της ΚΕ του ΑΚΕΛ κ. Χριστόφιας. Μέχρι τον περασμένο Οκτώβριο που ο Ταλάτ τού «έφτυσε κατάμουτρα» τη «συντροφικότητα» και απαίτησε δημοσίως να μην τον αποκαλέσει ξανά «σύντροφο»! Προχθές, ο Π.τ.Δ. θύμωσε κιόλας που οι δημοσιογράφοι διέπραξαν το… έγκλημα να ρωτήσουν αν στη συνάντησή του με τον Ταλάτ έθεσε το ζήτημα της ομολογίας του «βετεράνου» της εισβολής, «ηθο»ποιού Αττίλα Ολγκάτς, για τις διετεταγμένες, εν ψυχρώ εκτελέσεις, Αδηλώτων Αιχμαλώτων το 1974. «Τι σχέση έχει ο Ταλάτ;», απάντησε εκνευρισμένα ο… απωλέσας τη «συντροφικότητα», κ. Χριστόφιας.
Ο Μ Ω Σ ο κ. Ταλάτ υπήρξε «μουτζαχίντ» της ΤΜΤ. Εκπαιδεύτηκε στον Άγ. Ιλαρίωνα από αξιωματικούς του Γραφείου Ειδικού Πολέμου και υπηρέτησε στον 77 λόχο της ΤΜΤ. «Με το βιβλίο το πρωί, με τ’ όπλο στο χέρι τα βράδια», όπως ο ίδιος διαφήμιζε το ένοπλο παρελθόν του, στη «Ζαμάν» 24.9.06. Και είπε ότι «είναι πράγματα που δεν λέγονται», όταν η εφημερίδα τον ρώτησε για την ένοπλη δράση του ως «μουτζαχίντ» στις επιχειρήσεις μαζί με τις μονάδες εισβολής το 1974. Κερυνειώτες Ε/κ αιχμάλωτοι θυμούνται και τα νταηλίκια του Ταλάτ όταν, ένστολος και οπλισμένος με «Τόμσον», τους έλουσε μια «βραστή ΚΕΑΝ» στον αστυνομικό σταθμό Κερύνειας, που ψοφισμένοι της δίψας τού ζήτησαν νερό!
Ο ΛΟΧΙΑΣ Χατζί Κιοφέν της διμοιρίας ΠΑΟ του 61 Συντάγματος της 28ης Μεραρχίας του στρατού εισβολής, με διοικητή τον συνταγματάρχη Χουσνού Εμεκλί και λοχαγό τον Τουφάν Σανλί, στη δική του μαρτυρία για τις εν ψυχρώ εκτελέσεις Αιχμαλώτων το 1974, περιγράφει ότι «οι παραστρατιωτικές ομάδες των Τ/κ, οι λεγόμενοι Μουτζαχίντ της ΤΜΤ, ήταν αιμοβόροι και απάνθρωποι, σάπιοι πέρα για πέρα, γεμάτοι μίσος και σκληρότητα… Οι Μουτζαχίντ κυρίως, αλλά και μερικοί αξιωματικοί, δολοφονούσαν και βίαζαν σε όλη τη διαδρομή (στις περιοχές Πενταδακτύλου). Περικυκλώσαμε ένα ορεινό χωριό. Δόθηκε εντολή να μαζευτούν οι κάτοικοι στην πλατεία. Ένας λοχίας διάλεξε περίπου 10-15 άτομα από τους συγκεντρωμένους και τους έβαλε στη σειρά κατά μήκος ενός τοίχου. Μεταξύ των ανθρώπων αυτών υπήρχαν και γυναίκες. Αφού τους αφαίρεσαν τα σκουλαρίκια από τα αυτιά, τις αλυσίδες από το λαιμό, τα ρολόγια από το χέρι, τα λεφτά και τα πολύτιμα πράγματα που είχαν στις τσέπες τους, άρχισαν να τους πυροβολούν χωρίς οίκτο» (Ρ. Άλασορ «Διαταγή: Εκτελέστε τους Αιχμαλώτους!» εκδ. Καστανιώτη σελ. 54). Στο βιβλίο δημοσιεύεται στη σελ. 45 και φωτοτυπία της τουρκικής ταυτότητας του Haci Kofen ως «ήρωα – βετεράνου» της τουρκικής εισβολής…
ΕΡΩΤΗΣΗ
Ώστε το κότζαμ «καθηγητηλίκκι» και δη του «Παν/μίου της Οξφόρδης» του δόκτορος των «σφαγών 1963-64» της κότζαμ κυβερνώσας «Χαραυγής», περί ου τα μάλα ενθουσιάστηκαν οι τουρκικές εφημερίδες, ήταν, τελικά, ένα «visiting fellow» στο St. Cross College της Οξφόρδης; Σαν να πούμε δεύτερο νούμερο θαλαμοφύλακας που παριστάνει τον… ταγματάρχη; Μέχρι και περί… «ομαδικού τάφου 20 περίπου Τ/κ, στον Αγ. Βασίλειο τον Ιανουάριο του 1964», περιεχόμενο δοκτοράτης Ακελικής επιστημονικότητος, που διαψεύδει η ίδια η τότε «Χαραυγή» της 14.1.1964;
