Συχνά εδώ από αυτή τη στήλη, έχουν γραφτεί πολλά αποφθέγματα που αφορούν το Λαϊκό Εθνικιστικό κίνημα. Πολλές φορές αναφερόμενα σε επουσιώδη ζητήματα αλλά κυρίως για το τι πιστεύουμε εμείς και όσοι ακολουθούν την ΙΔΙΑ ΠΟΡΕΙΑ ιδεών με το εθνικιστικό κίνημα.
Σε μια από αυτές τις αναζητήσεις είχα την τύχη κάποια στιγμή να μιλήσω με ένα παλιό συναγωνιστή ο οποίος έδωσε και δίνει ακόμα πολλά στον αγώνα του ΕΛΑΜ, για την δικαίωση και την εδραίωση των στόχων και της ιδεολογίας του.
Στην συγκεκριμένη στιγμή λοιπόν όπου ο προβληματισμός και των δυο μας ήταν στο απόγειο του ,και συγκεκριμένα στο επίπεδο της πολεμικής που δέχεται το κίνημα μας από όλο το κομματικό κατεστημένο της πατρίδας μας για τους προφανείς λόγους που όλοι γνωρίζουμε πλέον, ο συναγωνιστής αυτός με όλη την θέρμη της ψυχής του την συγκεκριμένη εκείνη στιγμή μου εξέφρασε την πίστη και την θέληση που τον διακατείχε προτάσσοντας τα χέρια του ψηλά στον αέρα και σφίγγοντας τις παλάμες του λέγοντας μου με δυνατή φωνή στεντόρεια: «Ένα είναι το σίγουρο φίλε, χρωστάμε σε αυτούς που φύγαν, αλλά χρωστάμε και σε αυτούς που θα έρθουν. Για αυτό και μόνο οφείλουμε να μαχόμαστε και οφείλουμε να νικήσουμε». Ανοίγοντας τα χέρια τότε ακόμα πιο ψηλά στον αέρα, συνέχισε με ένα στίχο από ένα τραγούδι το οποίο όλοι όσοι γνωρίζουν το εθνικιστικό κίνημα της Κύπρου, το έχουν απαγγείλει μαζί μας εκατοντάδες φορές με το ιδιότυπο ήθος και ανάταση : «Εμπρός πάντα εμπρός μας οδηγεί του ελληνισμού το φως, εμπρός πάντα εμπρός, μια νέα θέλουμε Ελλάδα που θα σκεπάσει όλη τη γη».
Συναγωνιστή θα νικήσουμε ήταν τα τελευταία του λόγια.
Η γραφή κάποτε δεν είναι κατάλληλη για να εκφράσει κάποιος τα οποιαδήποτε συναισθήματα που τον διακατέχουν όταν στην πραγματικότητα εμφορείται από μια συγκίνηση και ένα έντονο συναίσθημά. Στην συγκεκριμένη στιγμή όμως, αυτό που ένιωσα ως Έλληνας εθνικιστής αλλά κυρίως συναγωνιστής και φίλος ήταν τεράστιο, γνωρίζοντας πως ο συγκεκριμένος συναγωνιστής, είχε είδη περάσει ένα Γολγοθά από γεγονότα τα οποία του στέρησαν πολλά στον αγώνα και στην ζωή αλλά και κυρίως αγαπημένα πρόσωπα και προσωπικές απώλειες. Η αμέσως επόμενη σκέψη μου ήταν άμεση. Αφού τον ασπάστηκα, δίνοντας του να καταλάβει πως ναι, είχε δίκιο, ο επόμενος συλλογισμός μου ήταν καταπέλτης για τις αμφιβολίες που πιθανόν να είχα από την εκδήλωση συναισθημάτων του συναγωνιστή. Σκέφτηκα λοιπόν: όπως ο συγκεκριμένος συναγωνιστής μου, έχει περάσει από συμπληγάδες, από σκύλες και Χάρυβδες, από την απαξίωση και την αναλγησία κάποιων άβουλων, επίπεδων και ανέλπιδων ανθρώπων, ανθρώπων άδειων από ιδανικά, οράματα και πίστη. Έτσι και χειρότερα, έχουν περάσει και άλλοι πολλοί συναγωνιστές μας, όμως είμαστε εδώ ακόμα. Πανέτοιμοι και εύρωστοι με την ψυχή έτοιμη και την πίστη γενναία. Ακολουθώντας με πίστη την μοίρα μας και με φάρο τους χιλιάδες νεκρούς μας στην διάρκεια των αγώνων του ελληνισμού, οι οποίοι μας έδειξαν το δρόμο και μας δείχνουν ακόμα το μονοπάτι της τιμής, της πίστης και της αξιοπρέπειάς μας ως λαού με 3000 χιλιάδες χρόνια ελληνικής ιστορίας. Με αυτή τη σκέψη και φεύγοντας από την συνάντηση με τον συναγωνιστή σφράγισα μέσα μου με απόλυτη βεβαιότητα το δίκιο του σκοπού μας, το δίκιο του αγώνα.
Σε λίγους μήνες λοιπόν το εθνικιστικό κίνημα της Κύπρου θα διεκδικήσει με αξιώσεις την είσοδο του στο κυπριακό κοινοβούλιο Για εμάς τους εθνικιστές η είσοδος μας στην βουλή είναι αναγκαία μόνο και μόνο γιατί το επιβάλλουν οι παρούσες συνθήκες. Έχουμε όμως κι εμείς τις δικές μας συνθήκες, οι οποίες δεν πρόκειται ποτέ να τις αφήσουμε να φθαρούν και να καταρρεύσουν απέναντι σε ένα καθεστώς κλεπτοκρατίας και απαξίωσης. Οι συνθήκες οι δικές μας δεν πρόκειται να τις αφήσουμε να διέπονται από οποιαδήποτε εξάρτηση. Οι συνθήκες οι δικές μας πόρρω απέχουν από τις εστίες της ανομίας, της λήθης, της πολιτικής υποκρισίας. Δεν έχουν να κάνουν με οποιαδήποτε μικροπολιτικά συμφέροντα, ούτε με οτιδήποτε που λοιδορεί και υποσκάπτει το ποιόν της πατρίδας και της αξιοπρέπειας των Ελλήνων της Κύπρου.
Εμείς οι Έλληνες εθνικιστές της Κύπρου, έχουμε καθαρό μέτωπο στον αγώνα για την πατρίδα μας, στον αγώνα μας για πίστη, τιμή και αξιοπρέπεια. Μπορούμε να υπερηφανευόμαστε ότι δεν είμαστε όπως τους άλλους, γιατί το αποδείξαμε εκατοντάδες φορές. Τους αποδείξαμε ακόμα πως εκεί στα βουλευτικά έδρανα, θα έχουν να αντιμετωπίσουν ένα δεινό αντίπαλο που δεν εξαγοράζεται, που δεν πτοείται και δεν υποχωρεί. Τους αποδείξαμε και θα τους αποδεικνύουμε συνεχώς πως δεν θα «ελιχθούμε» ούτε και θα υποχωρήσουμε απέναντι σε οτιδήποτε θα είναι ενάντια στον ίδιο τον λαό που τάχθηκαν να υπηρετούν. Τους αποδεικνύουμε καθημερινά πως θα μας βρουν μπροστά τους σε οποιαδήποτε ανθελληνική λύση του εθνικού μας προβλήματος που θα προσπαθήσουν να μας επιβάλουν. Το ξέρουν και αυτό είναι ο μεγάλος τους φόβος.
Για αυτό, όπως λέει και ο εξαίρετος συναγωνιστής, θα νικήσουμε. Θα έρθει η ώρα που θα νικήσουμε γιατί εμείς ανάψαμε την δάδα, σε εμάς γεννήθηκε η οργή! θα έρθει η ώρα που «γενόμενοι πολλώ καρονες» εκείνων που μας άφησαν τις αιώνιες παρακαταθήκες της ιστορίας των Ελλήνων, θα τους δικαιώσουμε.
Έσσεται ήμαρ
Πέτρος ΚουντουρέσιηςΜέλος Π.Σ. ΕΛΑΜΥποψήφιος βουλευτής
