Ένα ζήτημα εξόχως σημαντικό προσπάθησε να κρύψει το Μέγαρο Μαξίμου, σχετικά με την επίσκεψη Τσίπρα στην Άγκυρα. Συγκεκριμένα, ο Τσίπρας απαντώντας σε ερώτηση δημοσιογράφου, σχετικά με την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας, είπε: «Είμαστε θετικοί στην έναρξη των διαδικασιών, για τα κεφάλαια 23 και 24, αλλά δεν θέλουμε τα κεφάλαια αυτά να κλείσουν εύκολα ή στο πόδι, αλλά πρέπει να συζητηθούν και να εκπληρωθούν οι όροι και οι προϋποθέσεις».
Τα κεφάλαια αυτά αφορούν τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα, την ασφάλεια και τις ελευθερίες. Από πλευράς Κύπρου αυτά τα κεφάλαια αποτελούν το σημείο που τίθεται βέτο για τη συνέχιση των συζητήσεων για την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας.Το βέτο αυτό τίθεται και η άρση του προϋποθέτει την αναγνώριση της Κύπρου από την Τουρκία.
Ο Τσίπρας, με τις δηλώσεις του, προσπέρασε το μείζον αυτό θέμα και είπε ότι μπορούν να ανοίξουν αυτά τα δύο κεφάλαια. Κοινώς είπε ότι η Τουρκία δεν χρειάζεται να αναγνωρίσει την Κύπρο, αρκεί να μην φυλακίζονται δημοσιογράφοι για κριτική ενάντια στο καθεστώς, όπως γίνεται τώρα.
Αυτή η πράξη Τσίπρα συνιστά προφανώς προδοσία έναντι του Κυπριακού Ελληνισμού, αλλά και γενικότερα. Θα ήταν σύνηθες, βέβαια, και θα κάναμε λόγο για άλλη μία εθνομηδενιστική πρακτική της «πρώτης φοράς αριστερά». Εδώ είναι, όμως, που αρχίζει και η κουτοπονηριά, πέραν όλων των άλλων.
Η σχετική ανακοίνωση δεν είχε την επίμαχη δήλωση, σε μία προσπάθεια της κυβέρνησης να καλύψει τα ίχνη της. Όταν το θέμα, μοιραία, έγινε γνωστό, η πρεσβεία ανέλαβε την ευθύνη κάνοντας λόγο για «εκ παραδρομής παράλειψη». Βεβαίως, καμία παράλειψη δεν έγινε. Απλώς οι Τσιπροκαμμένοι πέρα από προδότες είναι και ψεύτες, κακοί ψεύτες μάλιστα, αφού κάτι τέτοιο δεν θα μπορούσε να κρυφτεί τόσο απλά.
