Ήταν 1η Απριλίου της ΕΟΚΑ η αρχή, όπου τα λεβεντόπαιδα του Διγενή, με τόλμη και αυτοθυσία έδειχναν σε όλους το μεγαλείο της Ελληνικής ψυχής, προσθέτοντας ακόμα λίγες σελίδες δόξας στα βιβλία της πλούσιας Ελληνικής ιστορίας, εκτελώντας το χρέος στην φυλή μας, που την θέλει να γεννά ήρωες, ανδρειωμένους.
Εξήντα χρόνια έχουν περάσει από τότε που οι Έλληνες της Κύπρου πήραν την απόφαση να ξεκινήσουν το μέγα πανηγύρι, όπως λέει το γνωστό τραγούδι, γιατί αυτός δεν ήταν πόλεμος. Να στήσουν χορό, που ξεκινά από την Βεργίνα, περνά από τους πρόποδες του Παρθενώνα και καταλήγει στην Κύπρο. Σφιχταγκαλιάστηκαν δια μέσω των αιώνων, με τον Αριστοτέλη, τον Πλάτωνα, τον Λεωνίδα, τον Μέγα Αλέξανδρο, τον Αχιλλέα και τόσους άλλους, νικώντας τον ίδιο τον χάρο στα μαρμαρένια αλώνια, αψηφώντας τον θάνατο, μένοντας για πάντα ζωντανοί στις μνήμες όλων, από γενιά σε γενιά, γινόμενοι ήρωες τα αμούστακα παιδιά.
Έχουμε χρέος συναγωνιστές να κοινωνήσουμε και εμείς από το ιερό δισκοπότηρο αυτού του αγώνα και να μπούμε και εμείς σε αυτό τον χορό, ενώνοντας τα χέρια μας, ενώνοντας το παρελθόν με το μέλλον, έχοντας πάντα κατά νου το σύνθημα εκείνο που μας κατέλειπαν οι πρόγονοι μας, όπως έλεγε τότε και ο αξεπέραστος Γεώργιος Γρίβας Διγενής, «’Η ταν ή επι τας».
Έχουμε χρέος, να φυλάξουμε σαν ιερό ευαγγέλιο τα λόγια του σταυραετού του μαχαιρά, Γρηγόρη Αυξεντίου, που στην τελευταία επική μάχη στο κρησφύγετο του και ενώ όλα είχαν τελειώσει έλεγε στους συναγωνιστές του, με περίσσια τόλμη και ηρωισμό «Σας έμαθα να πολεμάτε σαν Έλληνες, σήμερα θα μάθετε να πεθαίνετε και σαν Έλληνες». Δυστυχώς εμείς σήμερα έχουμε καθήκον να διδάξουμε τους συμπατριώτες μας όχι μόνο να δρουν, αλλά να σκέφτονται και σαν Έλληνες.
Να πολεμήσουν τον φιλοτομαρισμό, τον εγωκεντρισμό και τον δήθεν σύγχρονο τρόπο ζωής, το Εγώ τους και να αγωνιστούν όπως πρεσβεύει η ιδεολογία του Λαϊκού Εθνικισμού, για το Εμείς. Για αξίες και ιδανικά τα οποία είναι θαμμένα δυστυχώς και τα συναντά κανείς μέσα από παλαιά, όμορφα, ρομαντικά, ξεχασμένα βιβλία. Έχουμε χρέος, σε μία κοινωνία που κινεί τα πάντα το χρήμα, να σηκώσουμε ανάστημα και στις πλάτες μας τον Ελληνισμό της Κύπρου. Να αφυπνιστεί και να σπάσει τις αλυσίδες της σκλαβιάς καθοδηγούμενος από τα λόγια του Κυριάκου Μάτση «Τον αγώνα ου περί χρημάτων ποιούμεθα αλλά περί αρετής», να μην ακολουθήσουν δηλαδή τον δρόμο της ευδαιμονίας, αλλά με πειθαρχία και πίστη στον σκοπό μας να πορευτούμε εμπρός, με εγκράτεια στις απολαύσεις του πλούτου, αποδοχή του πόνου, επιδίωξη του κόπου, συναγωνιστικότητα και μετριοφροσύνη. Αυτός είναι ο δικός μας δρόμος, ο δρόμος της Αρετής.
Στο μονοπάτι αυτό του αγώνα συναγωνιστές, στην δική μας μάχη να σας συντροφεύουν τα λόγια του αιωνίως έφηβου, Ευαγόρα Παλληκαρίδη:
Μπορεί σε κάποια μάχη γραμμένο η μοίρα να ‘χει, να μη γυρίσουμε
Μα πάμε με καμάρι και λέμε όποιον πάρει, ΚΑΙ ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ
Γεάδης Γεάδη
Εκπρόσωπος Τύπου
Εθνικού Λαϊκού Μετώπου (Ε.ΛΑ.Μ.)
