Η άγνωστη Ελληνίδα βασίλισσα της Σκυθίας
Στην βορειοδυτική γωνιά του Εύξεινου Πόντου (που αρχικά ονομαζόταν άξενος – αφιλόξενος), το 630 π.Χ., οι Ίωνες άποικοι της Μιλήτου είχαν δημιουργήσει μια αποικία, την Ίστρο. Τον 5ο αιώνα π.Χ., η μικρή αρχικά πόλη περικυκλωνόταν από ένα πλήθος βάρβαρων φυλών που ήταν εχθρικά διακείμενοι απέναντι στους Έλληνες άποικους. Οι Σκύθες ήταν συγγενείς με τους Θράκες και οι Θράκες είχαν συγγένεια με τους Έλληνες. Οι σκυθικές φυλές όμως, έσφιγγαν σαν μέγγενη την μικρή αποικία περιορίζοντάς την μέσα στα τείχη της.
Ο Αριοπείθης, ο βασιλιάς των Σκυθών, επισκεπτόταν την πόλη συχνά για να μάθει από τους Έλληνες καινούργια πράγματα. Σε μια από αυτές τις επισκέψεις του, είδε μια πανέμορφη Ελληνίδα και την ερωτεύτηκε. Πριν όμως την ζητήσει σε γάμο, έπρεπε να μάθει κάποια πράγματα γι’ αυτήν. Έτσι λοιπόν, έβαλε τους υποτακτικούς του μάθουν πληροφορίες γι’ αυτήν κι αφού βεβαιώθηκε για το ήθος και τον χαρακτήρα της αποφάσισε να την παντρευτεί. Στην αρχή οι κάτοικοι της Ίστρου παραξενεύτηκαν πως ένας βάρβαρος ζήτησε μια Ελληνίδα, γιατί οι Σκύθες αν και είχαν σε μεγάλη υπόληψη τους Έλληνες τους φοβόταν λόγω του ανώτερου πολιτισμού τους. Οι Έλληνες από την άλλη όμως, δεν είδαν με κακό μάτι αυτόν τον γάμο. Βλέποντας πως ο Αριοπείθης ήταν βασιλιάς και είχε μεγάλη επιρροή στους Σκύθες και προσβλέποντας σε έναν μελλοντικό διάδοχο του σκυθικού θρόνου που θα είναι μισός Έλληνας, σκέφτηκαν πως θα μπορούσε να τους βοηθάει στις διαφορές τους με του Σκύθες.
Παρά τις όποιες καχυποψίες των Σκυθών για τον γάμο αυτό, ο γάμος έγινε και ήταν λαμπρότατος, όπως αρμόζει σε βασιλιάδες και το κρασί έρεε άφθονο στους Κύλικες και στα χρυσά ρυτά (σκεύος πόσης κρασιού ομοιάζον με κεφαλή ζώου).
Σύντομα η νεαρή Ελληνίδα βασίλισσα έμεινε έγκυος. Λίγους μήνες μετά το κλάμα του μωρού που έφερε στον κόσμο γέμισε χαρά το σκυθικό παλάτι. Αυτό το μωρό θα γινόταν ο διάδοχος του βασιλιά. Και το όνομα αυτού, Σκύλης.
Την ανατροφή του επωμίστηκε αποκλειστικά η μητέρα του. Μεγαλώνοντας, απ’ αυτήν έμαθε να γράφει και να διαβάζει Ελληνικά. Γαλουχήθηκε με τα ελληνικά ιδεώδη και τον τρόπο ζωής. Στον Σκύλη άρεσαν πάρα πολύ τα Ελληνικά και η μητέρα του ήταν η καλύτερη δασκάλα που θα μπορούσε να έχει σ’ εκείνον τον άγριο τόπο. Τον πήγαινε στην Ίστρο για να δει την αγορά, το θέατρο, το λιμάνι, τους περικαλλείς ναούς και τα αγάλματα. Η μητέρα του ευχαριστιόταν βλέποντας τον Σκύλη να αντρώνεται και να ακολουθεί τον ελληνικό τρόπο ζωής. Πίστευε στους Έλληνες θεούς κάνοντας θυσίες και χοές όταν επισκέπτονταν τους ελληνικούς ναούς.
Οι Σκύθες όμως, δυασανασχετούσαν βλέποντας τον βασιλιά τους να υιοθετεί τα ελληνικά ήθη. Ο Σκύλης μην αντέχοντας αυτήν την καταπίεση, κάθε φορά που οδηγούσε το στράτευμα των Σκυθών στον Βορυσθένη (άλλη ελληνική αποικία στις βορειοδυτικές ακτές του Ευξείνου Πόντου), πήγαινε μέχρι τα τείχη της πόλης, του άνοιγαν τις πύλες και άφηνε απ’έξω την φρουρά του. Τότε μόνο, όταν ήταν ανάμεσα σε Έλληνες, πετούσε τα σκυθικά ρούχα του και φορούσε τα Ελληνικά. Φερότανε σαν Έλληνας όπως του είχε μάθει η πολυαγαπημένη του μητέρα. Πήγαινε στην αγορά για να συγχρωτιστεί με τους Έλληνες. Έμενε στην πόλη για ένα μήνα και έφευγε πάλι για να πάει στο βάρβαρο παγωμένο βασίλειο που τον περίμενε να το κυβερνήσει.
Έχτισε μάλιστα και σπίτι στην πόλη και πήρε μια Ελληνίδα για σύζυγο, μιας και δεν ήθελε να έχει καμία σχέση με τους βαρβάρους. Επίσης, μυήθηκε στα μυστήρια του Βάκχου. Αυτό όμως, δεν άρεσε καθόλου στους Σκύθες, γι’ αυτό αποφάσισαν να τον σκοτώσουν. Οι Σκύθες επαναστάτησαν κατά του Σκύλη κατηγορώντας τον πως έφερε ξένα ήθη, έθιμα και θεούς στην πατρίδα τους. Ο Σκύλης παρέδωσε τον θρόνο στον αδελφό του Οκταμασάδη κι έφυγε στην Θράκη για να σωθεί από την μανία τους. Με τα πολλά έπεσε στα χέρια του αδελφού του που δεν μπόρεσε να του συγχωρέσει την Ελληνικότητά του αποκεφαλίζοντάς τον.
Αυτοί ήταν ο Σκύλης και η Ελληνίδα μητέρα του, η βασίλισσα της Σκυθίας που δεν μας έχει σωθεί ούτε το όνομά της που τόσο αγαπούσαν τον Ελληνικό τρόπο ζωής και σκέψης.
