Ο ηρωικός ταγματάρχης που υπεράσπισε το οχυρό του Ρούπελ

 

Τις πρώτες πρωινές ώρες της 6ης Απριλίου του 1941, εικοσιτέσσερις σιδηρόφρακτες γερμανικές μεραρχίες με συνοδεία πλήθους τεθωρακισμένων και stukas εισέβαλαν στην Ελλάδα, όταν παράλληλα στα βουνά της Ηπείρου χύνονταν άφθονο Ελληνικό αίμα προς υπεράσπιση της πατρίδας. Η Ελλάδα δέχονταν επίθεση ταυτόχρονα δύο αυτοκρατοριών της ιταλικής και της πανίσχυρης γερμανικής. Οι Έλληνες σαν άλλοι 300 φύλαγαν τα στενά για να μην διαβούν σαν άλλοι Πέρσες οι Ιταλοί και οι Γερμανοί, προάγγελοι δυστυχώς της τριπλής κατοχής που προσπάθησε να διαλύσει την Ελλάδα.

 

Σαν φρούριο έστεκε στα σύνορα της Ελλάδας με την Βουλγαρία το οχυρό Ρούπελ, επανδρωμένο από 1000 περίπου στρατιώτες και 27 αξιωματικούς. Διοικητής του Ρούπελ ήταν ο Ταγματάρχης Γεώργιος Δουράτσος με καταγωγή από την Σύρο και γεννημένος στις 15 Αυγούστου 1894. Ήταν ήρωας της Μικρασιατικής εκστρατείας και παρασημοφορήθηκε μάλιστα για την δράση του. Οι στρατιώτες του οχυρού σαν έτοιμοι από καιρό αμύνθηκαν κατά των ιταμών εισβολέων που ζητούσαν γη και ύδωρ. Ο Ταγματάρχης είχε δώσει τις εντολές στους αξιωματικούς του για το πώς θα συντόνιζαν τους άνδρες τους. Το πυροβολικό και τα άρματα των Γερμανών συντάρασσαν με τις βολές τους τα 6.100 μ. του οχυρού, πεισμώνοντας όμως ακόμη περισσότερο τους υπερασπιστές. Στις πλαγιές του οχυρού γινόταν η κόλαση επί γης, με τα πολυβόλα του οχυρού να κροταλίζουν δαιμονισμένα. Τα βομβαρδιστικά καθέτου εφορμήσεως (stukas) χτύπαγαν με τις βόμβες τους συνέχεια το οχυρό, χωρίς όμως να καταφέρνουν τίποτε. Οι δυνάμεις των Γερμανών ήταν υπέρτερες και εφοδιασμένες με τον καλύτερο οπλισμό της εποχής τους. Στις 7 Απριλίου συνεχίστηκε η σφοδρή επίθεση, αλλά οι Έλληνες έμεναν όρθιοι μπροστά στο θηρίο που ήθελε να κατασπαράξει την μικρή μας χώρα. Το οχυρό άντεχε απότοκο της στιβαρής κατασκευής του καθεστώτος Μεταξά. Ο Γεώργιος Δουράτσος συντόνιζε την άμυνα του οχυρού. Από την γραμμή Μεταξά στην Ελληνοβουλγαρική μεθόριο δεν μπόρεσαν να περάσουν οι Γερμανοί, αλλά παρέκαμψαν τα σύνορα της Γιουγκοσλαβίας και μέσω της κοιλάδας του Αξιού κατέλαβαν την Θεσσαλονίκη, αναγκάζοντας το στρατηγείο στις 9 Απριλίου να συνθηκολογήσει. 

 

Το Ρούπελ όμως πολεμούσε ακόμα υπό της διαταγές του γενναίου Ταγματάρχη Γεωργίου Δουράτσου. Οι Γερμανοί παρά τις συντονισμένες επιθέσεις είχαν σπάσει τα μούτρα τους επάνω στα χαλύβδινα οχυρά. Γερμανοί αγγελιοφόροι μετέφεραν το μήνυμα της συνθηκολόγησης στους υπερασπιστές του οχυρού. Οι Έλληνες δεν πίστεψαν πως είχε παραδοθεί το στρατηγείο και μάχονταν ακόμα με όσα πυρομαχικά τους είχαν απομείνει. Ο ταγματάρχης Δουράτσος απάντησε στους Γερμανούς σαν άλλος Λεωνίδας πως «τα οχυρά δεν παραδίδονται, αλλά καταλαμβάνονται». Τελικά, μετά από εντολή του στρατηγού Μπακόπουλου το οχυρό του Ρούπελ παραδόθηκε στους Γερμανούς στις 10 Απριλίου του 1941. Οι Γερμανοί σαν μια μικρή ένδειξη σεβασμού και τιμής παρουσίασαν όπλα μπροστά στους Έλληνες στρατιώτες για την ηρωική αντίσταση που προέβαλαν. Των στρατιωτών ηγούνταν ο ηγήτοράς τους, ο Ταγματάρχης Γεώργιος Δουράτσος. Επίσης, δεν πήραν κανέναν Έλληνα αιχμάλωτο. Του απονεμήθηκαν πλήθος μεταλλείων για την πολεμική του δράση, όπως αριστείο ανδρείας επιχειρήσεων Μικράς Ασίας, αριστείο ανδρείας επιχειρήσεων Οχυρού Ρούπελ, μετάλλιο εξαιρέτων πράξεων επιχειρήσεων 1941, Παράσημο Φοίνικας Γεωργίου του Β’ κ.ά.

 

Αποστρατεύθηκε με τον βαθμό του Υποστρατήγου στις 10 Μαΐου του 1950. Πέθανε πλήρης ημερών στις 12 Νοεμβρίου του 1981 και κηδεύτηκε με στρατιωτικές τιμές. Αυτή ήταν η ζωή και το έργο του υπερασπιστή του Ρούπελ. Δόξα και Τιμή σε όλα αυτά τα παλληκάρια της Ελλάδας που υπερασπίστηκαν με την ζωή τους την ακεραιότητα της πατρίδας εναντίον των βάρβαρων εισβολέων.

ΠΗΓΗ