Ο Εθνικός μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός γεννήθηκε στις 8 Απριλίου του 1798, στη Ζάκυνθο. Ήταν παιδί εκτός γάμου, κοινώς «εξώγαμο τέκνο», του κόντε Νικόλαου Σολωμού και της υπηρέτριάς του Αγγελικής Νίκλη.

Έμεινε ορφανός σε πολύ μικρή ηλικία. Το 1808 έφυγε για σπουδές στην Ιταλία συνοδευόμενος από τον Ιταλό δάσκαλό του, Ρώσση. Πήρε το απολυτήριο από το Λύκειο της Κρεμόνας και γράφτηκε στο Πανεπιστήμιο της Πάβιας. Από εκεί αποφοίτησε παίρνοντας το πτυχίο της Νομικής. Φαίνεται όμως ότι η Νομική τον άφησε αδιάφορο και το ενδιαφέρον του,  το κέρδισε η ποίηση. Άρχισε να γράφει στίχους στην Ιταλική γλώσσα, ενώ ήρθε σε επαφή με διαπρεπείς φιλόσοφους και αξιόλογους εκπρόσωπους της λογοτεχνικής κίνησης της εποχής.

Το 1818 επέστρεψε ξανά στη Ζάκυνθο και παρέμεινε εκεί για δέκα χρόνια. Εκεί άρχισε να γράφει και τα πρώτα του αξιόλογα ποιήματα στα ελληνικά.

Το 1828 ύστερα από προστριβές και οικονομικές διαφορές με τον αδελφό του Δημήτριο, ο Σολωμός πηγαίνει στη Κέρκυρα. Η Κέρκυρα εκείνη την εποχή αποτελούσε σημαντικό πνευματικό κέντρο και ο Σολωμός ζούσε στο επίκεντρο ενός κύκλου θαυμαστών και ποιητών. Ο κύκλος αυτός είναι που αργότερα δημιούργησε την Επτανησιακή Σχολή, με καθοδηγητή και σύμβουλο τον Σολωμό. Από τον κύκλο αυτόν αρχίζει η άνοδος της ελληνικής ποίησης.

Δεν έκανε ούτε ένα ταξίδι στην ελευθερωμένη Ελλάδα, γιατί όπως υποστήριζε « δεν εσυνηθούσε να θεατρίζει στο εθνικό του φρόνημα αλλά μες το άγιο βήμα της ψυχής».

Στις 3 Φεβρουαρίου του 1849 παρασημοφορήθηκε με το Χρυσό Σταυρό του Σωτήρος. Με τη ποίησή του διέγειρε τα αισθήματα του λαού στον αγώνα για εθνική ανεξαρτησία.

Στις 9 Φεβρουαρίου του 1857, ύστερα από αλλεπάλληλες εγκεφαλικές συμφορήσεις, άφησε τη τελευταία του πνοή. Όλος ο λαός τον πένθησε, το θέατρο της Κέρκυρας παρέμεινε κλειστό, η Ιόνια Βουλή σταμάτησε τις εργασίες της, ενώ αποφασίστηκε να γίνει δημόσιο το πένθος για τον Εθνικό ποιητή.

Το 1865, τα οστά του μεταφέρθηκαν από τη Κέρκυρα στη Ζάκυνθο όπου και τοποθετήθηκαν σε ένα μικρό μαυσωλείο στον τάφο του Κάλβου.

Κάποια από τα έργα του Εθνικού ποιητή, ήταν :

Ύμνος εις την Ελευθερίαν

Εις Μάρκο Μπότσαρη

Η καταστροφή των Ψαρών

Η Ξανθούλα

Ο θάνατος του βοσκού

Ο Κρητικός

Προς τον κύριος Γεώργιον Δε Ρώσση ευρισκόμενον εις την Αγγλία