Τέσσερις μέρες μετά τον θάνατο του Γρηγόρη Αυξεντίου, οι δύο Αγωνιστές πήγαν μαζί στην τοποθεσία ” Άπη”. Κάποιοι προδότες όμως τους πλησίασαν, παρουσιαζόμενοι ως αντάρτες που διέφυγαν από τη μάχη του Μαχαιρά. Οι δυο αγωνιστές, υποψιαζόμενοι την προδοσία πήγαν να τους συναντήσουν στο περιβόλι του Στυλιανού, μεταξύ Τάλας και Κισσόνεργας, οπλισμένοι. Περικυκλωμένοι πια από Άγγλους στρατιώτες και από τους ίδιους τους προδότες, μπήκαν σε ένα μικρό δωμάτιο το οποίο στέγαζε αντλία νερού προκειμένου να αποφύγουν τα πυρά των εχθρών. Έδωσαν πολύωρη μάχη, πληγώνοντας έναν από τους προδότες και τότε οι Άγγλοι στρατιώτες που, σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες, παραμόνευαν κρυμμένοι στις γύρω χαρουπιές, περικύκλωσαν τους δυο αγωνιστές και τους ανατίναξαν.
Τελικά βλήθηκαν με χειροβομβίδες οι οποίες ρίφθηκαν στη χωματένια στέγη που στέγαζε το καταφύγιό τους και έπεσαν στο πεδίο της τιμής, νεκροί όμως ένδοξοι και αθάνατοι.
Κκέλης Χρίστος
Ο Χρίστος Κκέλης γεννήθηκε στο χωριό Κισσόνεργα της επαρχίας Πάφου, στις 17 Οκτωβρίου 1934. Φοίτησε στο δημοτικό σχολείο Κισσόνεργας και εργαζόταν ως υπάλληλος σε κατάστημα υλικών οικοδομής στην Πάφο. Ήταν ένας νέος γεμάτος θάρρος.
Εντάχθηκε στην ΕΟΚΑ το 1955 και υπήρξε μία από τις σημαντικές μορφές στην επαρχία Πάφου. Ανέλαβε ως βοηθός του τομεάρχη Πάφου, τη φύλαξη του οπλισμού του τομέα, καθώς επίσης και την οργάνωση των ομάδων όλων των χωριών της χαμηλής περιοχής της επαρχίας Πάφου, εκτός από τη Χλώρακα.
Οι ομάδες του ανέπτυξαν αξιόλογη δράση, συλλέγοντας όπλα και σφαίρες από ιδιώτες στο χωριό του, κατασκευάζοντας νάρκες και χειροβομβίδες σε μεγάλες ποσότητες και κάνοντας επιθέσεις εναντίον των Άγγλων.
Η δράση του
Στις 17 Νοεμβρίου 1955 ανατίναξε με νάρκη στρατιωτικό λαντ-ρόβερ και στις 26 Νοεμβρίου 1955 έριξε την πρώτη βόμβα στο χωριό του με αποτέλεσμα το θάνατο του πρώτου Βρετανού στρατιώτη στον τομέα. Στις 29 Νοεμβρίου 1955 και στις 8 Ιανουαρίου 1956 διηύθυνε ενέδρες εναντίον των Άγγλων στην Κισσόνεργα. Ηγήθηκε επίθεσης με όλμο εναντίον του στρατιωτικού καταυλισμού Μα, μεταξύ Κισσόνεργας και Πέγειας, στις 15 Δεκεμβρίου 1956 και στις 20 Ιανουαρίου 1957 έπληξε με τρία βλήματα όλμου το στρατόπεδο Στρουμπίου. Έκανε επίθεση εναντίον του συνταγματάρχη Μακμίλλαν, έστησε ενέδρα και ακολούθως επιτέθηκε με όπλα εναντίον του ανακριτή Γουίντενσον. Μεγάλες ήταν οι απώλειες που είχε ο αγγλικός στρατός και από τις ηλεκτρικές βόμβες-παγίδες τις οποίες τοποθετούσε σε δέντρα και πυροδοτούσε από απόσταση, αποφεύγοντας τον κίνδυνο σύλληψής του. Λόγω της μεγάλης δράσης στην περιοχή οι στρατιωτικές αρχές δημιούργησαν στρατιωτικό φυλάκιο μέσα στο χωριό του και επέβαλαν νυκτερινό κατ’ οίκον περιορισμό.
Ο Χρίστος Κκέλης χρησιμοποιώντας ωρολογιακή νάρκη κατόρθωσε να πλήξει τους στρατιώτες στο κέντρο του χωριού κατά τη νυκτερινή τους σύναξη, υποχρεώνοντάς τους να διαλύσουν τον περιορισμό. Για να αποφύγει τη σύλληψη δεν κοιμόταν στο σπίτι του και πολλές φορές έμενε με τους αντάρτες στα καταφύγια τους.
Στυλιανού Μιλτιάδης
Ο Μιλτιάδης Στυλιανού γεννήθηκε στο χωριό Τάλα της επαρχίας Πάφου, στις 16 Ιουνίου 1937. Τελείωσε το δημοτικό σχολείο Τάλας και το 1955, μαθητής ακόμα στην Ε΄ τάξη του Κολεγίου Πάφου, εντάχθηκε στην ΕΟΚΑ και ανέλαβε την ομάδα του χωριού του.
Συνεργαζόταν στενά με τον Αγωνιστή Χρίστο Κκέλη, ο οποίος είχε άμεση επαφή με τον τομεάρχη Πάφου. Έλαβε μέρος σε πολλές ενέδρες μεταξύ Κτήματος – Πέγειας. Βοήθησε στη συλλογή των ιδιωτικών όπλων στην Κισσόνεργα. Μετέφερε όπλα και εκρηκτικές ύλες από και εις τα χωριά Τάλα, Χλώρακα, Θελέτρα και Μεσόγη. Φιλοξενούσε και έκρυβε στο πατρικό του σπίτι αντάρτες και τους τροφοδοτούσε στα κρησφύγετά τους από το 1956 μέχρι την ημέρα που έπεσε μαχόμενος. Στο περιβόλι του πατέρα του, στην τοποθεσία Άπη, διατηρούσε ιδιαίτερο καταφύγιο για τον αρχηγό της ομάδας Χρίστο Κκέλη.
Πήρε μέρος σε πολλές ενέδρες και επιθέσεις εναντίον των Άγγλων, όπως στην ενέδρα εναντίον του ανώτερου στρατιωτικού Μακμίλλαν και σε άλλες που έγιναν στην Κισσόνεργα, μια το 1956 και τρεις το 1957, όπως επίσης και στη ρίψη βομβών στο Κτήμα.
Το έργο του Μιλτιάδη συνέχισε επάξια η οικογένειά του. Ο αδελφός του Παναγιώτης ανέλαβε την τροφοδοσία της ανταρτικής ομάδας της περιοχής τους μέχρι τη σύλληψή του τον επόμενο χρόνο. Την ίδια μέρα με τον Παναγιώτη συνελήφθη και ο πατέρας του Στυλιανός, που κακοποιήθηκε σε τέτοιο βαθμό, ώστε δεν μπόρεσε ποτέ ξανά να εργαστεί στα κτήματά του.
Τιμώντας οι συγχωριανοί τη θυσία του ήρωα και την προσφορά της οικογένειας στον απελευθερωτικό μας αγώνα, ανέλαβαν ομαδικά την καλλιέργεια των κτημάτων τους.
