Ο Α’ Βαλκανικός πόλεμος βρισκόταν στη πιο κρίσιμη καμπή του. Ο Ελληνικός στρατός βάδιζε ολοταχώς στην απελευθέρωση των Ελληνικών πόλεων που βρισκόταν κάτω από τον Οθωμανικό ζυγό.

Οι συγκυρίες ήταν ευνοϊκές και γίνονταν ευνοϊκότερες, όταν επικεφαλής των ηρωικών ευζώνων ήταν αξιωματικοί του κύρους του Μανουσογιαννάκη και του Καλλάρη. Οι στόχοι πολλοί, ο επόμενος για τους Έλληνες φαντάρους ήταν η πόλη της Ελασσόνας. Η μάχη της Ελασσόνας κατά τον Ελληνοτουρκικό Πόλεμο του 1912 και η νίκη του Ελληνικού στρατού υπήρξαν γεγονότα καθοριστικά για τη πορεία των πολεμικών επιχειρήσεων.

Στις παραμονές της έκρηξης του πολέμου οι Τούρκοι είχαν εγκαταστήσει στην Ελασσόνα και στους γύρω λόφους αμυντική δύναμη, που την αποτελούσαν τρία τάγματα πεζικού, τρεις ίλες ιππικού, μια πυροβολαρχία και μια πολυβολαρχία. Το βράδυ της 5ης Οκτωβρίου, πρώτης ημέρας των εχθροπραξιών το Τούρκικο Επιτελείο, διέταξε την προέλαση για τη κατάληψη της περιοχής. Αμέσως κινήθηκαν προς την Ελασσόνα η 1η και 2η Μεραρχία πεζικού των στρατηγών Μανουσογιαννάκη και Καλλάρη, ενώ το απόσπασμα Κωνσταντοπούλου θα πραγματοποιούσε επίθεση εναντίον του αριστερού πλευρού της Τούρκικης άμυνας. Το σχέδιο απέβλεπε στην κατάληψη της γραμμής Τσαριτσάνη-Ελασσόνα-Παλιούρι-Κεφαλόβρυσο.

Στις 10 το πρωί της 6ης Οκτωβρίου άρχισε η Ελληνική επίθεση με αγών πυροβολικού, η Τουρκική όμως αντίσταση υπήρξε ισχυρή και το Ελληνικό πεζικό ελάχιστα μπόρεσε να προχωρήσει. Δύο ώρες αργότερα οι Ελληνικές δυνάμεις απέκτησαν υπεροχή, η επέμβαση του πεζικού υπήρξε άμεση και όταν το αριστερό πλευρό των Τούρκων άρχισε να υποχωρεί, παρέσυρε και την υπόλοιπη Τουρκική δύναμη. Το απόγευμα της ίδιας μέρας η Ελασσόνα είχε απελευθερωθεί, ενώ οι Τούρκοι διέφυγαν προς τη κατεύθυνση του Σαρανταπόρου.