“Βρίσκομαι εδώ, στο καθήκον, πιστός στους νόμους της θρησκείας και της πατρίδας, γιατί με κάλεσε η φωνή της δούλης Κύπρου να αγωνιστώ, να πολεμήσω με τα άλλα παιδιά της για τη Λευτεριά! Ναι, γλυκιά μου πατρίδα. Θα πολεμήσω και θα πεθάνω για τη δικιά σου λευτεριά. Το λέει η πέννα μου, το λένε τα χείλη μου, το λέει η ψυχή μου”! (απόσπασμα χειρόγραφης επιστολής του, που βρέθηκε δίπλα από το άψυχο σώμα του).
Ο Νίκος Ευαγόρου, γεννήθηκε στο χωριό Παλώδια, της επαρχίας Λεμεσού στις 29 Μαρτίου του 1941. Φοίτησε στο δημοτικό σχολείο του χωριού και αποφοίτησε από την Εμπορική Ακαδημία Λεμεσού. Συμμετείχε δραστήρια στον αθλητικό σύλλογο <<Ερμής>> Παλωδίας και των Κατηχητικών Σχολείων Αγίας Τριάδος Λεμεσού. Σε ηλικία μόλις 16 ετών, ανέλαβε την υπεύθυνη θέση που είχες ο αδελφός του στην ΕΟΚΑ, ως αρχηγός της Τοπικής Ομάδας Παλώδιας. Αφού αναδιοργάνωσε την ομάδα, επιδόθηκε στη κατασκευή ναρκών, βομβών και κρησφύγετων, ενώ διενεργούσε επιθέσεις εναντίον των Άγγλων.
Στις 4 Μαΐου του 1958, συνελήφθη όταν στη κατοχή του βρέθηκαν επιστολές της ΕΟΚΑ, ενώ 8 μέρες μετά τον άφησαν. Παρά όλα αυτά, παρέμεινε κρυμμένος γιατί ήξερε ότι μεταφράζοντας οι Άγγλοι τις επιστολές, η σύλληψη του θα ήταν θέμα χρόνου. Έτσι λοιπόν, αποφάσισε και ενώθηκε με την ημιανταρτική ομάδα της περιοχής του.
Στις 5 Οκτωβρίου του 1958, μαζί με δύο ακόμα αντάρτες και τον αγροφύλακα του χωριού, έστησαν ενέδρα εναντίον των Άγγλων κατά την οποία χτύπησαν φάλαγγα στρατιωτικών οχημάτων, στη τοποθεσία Λαρί, κοντά στο χωριό Φασούλα. Κατά την οπισθοχώρηση προς το κρησφύγετό τους, δέχτηκαν τα πυρά του εχθρού από διερχόμενο στρατιωτικό αυτοκίνητο το οποίο ακολουθούσε τη φάλαγγα.
Μετά από εννέα μέρες, το άψυχο σώμα του μικρού ήρωα Νίκου Ευαγόρου βρέθηκε στη τοποθεσία Κάστρο της Φασούλας με φαγωμένη από τα όρνεα τη σάρκα στα χέρια και στο πρόσωπο.
