Η 27η Ιανουαρίου 1974 αποτελεί μια μέρα ορόσημο για την σύγχρονη Ιστορία του Ελληνισμού. Είναι η μέρα που ο Γεώργιος Γρίβας Διγενής παίρνει μια θέση στο πάνθεο των Αθανάτων, με το όνομά του να γράφεται με χρυσά γράμματα στις πιο ένδοξες σελίδες της Ελληνικής Ιστορίας. Το μεγαλείο του ανδρός αυτού είναι αδύνατο να περιγραφεί με λέξεις, καθώς αφιέρωσε ολόκληρη την ζωή του στην υπηρεσία του Έθνους, ενώ μετά τον θάνατό του, του απονέμεται ο τιμητικός τίτλος «Άξιο Τέκνο της Πατρίδος».
Σε ηλικία 19 ετών ο Γεώργιος Γρίβας κατατάσσεται στην Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων, ενώ ως Ανθυπολοχαγός λαμβάνει μέρος στην Μικρασιατική εκστρατεία σημειώνοντας θεαματικά αποτελέσματα με την ομάδα του, ενώ για την προσφορά του παρασημοφορείται με το Χρυσό Μετάλλιο Ανδρείας και Πολεμικό Σταυρό, ενώ το 1926 προάγεται σε λοχαγός. Το 1940, ως Ταγματάρχης, ζητά μετάθεση από την Αθήνα ώστε να υπηρετήσει στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο στο Βορειοηπειρωτικό Μέτωπο, όπου υπήρξε σύνδεσμος μεταξύ του Αρχιστράτηγου Παπάγου και τους διοικητές των σχηματισμών στον πόλεμο. Κατά την Γερμανική κατοχή, αλλά και τα μεταπολεμικά χρόνια, ο Γεώργιος Γρίβας ανέπτυξε πλούσια Αντικατοχική και ακολούθως αντικομουνιστική δράση, καθώς ηγήθηκε της ομάδας «Χ».
Για πέραν από τρεις δεκαετίες ο Γεώργιος Γρίβας αγωνιζόταν με αυταπάρνηση όπου και αν είχε κληθεί, υπηρετώντας τον Ελληνισμό και αποκοτώντας πολλές πολεμικές εμπειρίες. Η γενέτειρα όμως του Γρίβα ήταν ακόμη υποδουλωμένη υπό τον βρετανικό ζυγό. Λαμβάνοντας το ενωτικό δημοψήφισμα ως προμήνυμα ένωσης και βλέποντας πως υπάρχει η μαγιά για να ξεκινήσει ένας αγώνας για Λευτεριά, ο Γεώργιος Γρίβας Διγενής φτάνει κρυφά στην Κύπρο το 1954 με το πλοίο “Σειρήν” για να οργανώσει με πάσα μυστικότητα την Εθνική Οργάνωση Κυπρίων Αγωνιστών.
Η οργάνωση του αγώνα ήταν απαιτητική και ψυχοφθόρα ενώ με την στρατηγική που ακολούθησε και την πλήρη μυστικότητα κατάφερε να διατηρήσει πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού. Στις 00:30 τα χαράματα της 1ης Απριλίου με εντολές του Αρχηγού της ΕΟΚΑ, Διγενή, έπεσαν οι πρώτες βόμβες κατά των Άγγλων.
Ο Διγενής έδωσε το σύνθημα για την νίκη με την προκήρυξη προς τον Κυπριακό λαό την 1η Απριλίου του 1955, που άρχιζε λέγοντας:
«Με την βοήθειαν τού Θεού, με πίστιν εις τον τίμιον αγώνα μας, με την συμπαράστασιν ολοκλήρου τού Ελληνισμού και με την βοήθειαν των Κυπρίων, αναλαμβάνομεν τον αγώνα διά την αποτίναξιν τού Αγγλικού ζυγού, με σύνθημα εκείνο το οποίον μάς κατέλιπαν οι πρόγονοί μας ως ιεράν παρακαταθήκην: «’Η τάν ή επί τάς».
Καταλήγοντας ώθησε τον λαό στους αγώνες αναφωνόντας: «Έλληνες, όπου και αν ευρίσκεσθε, ακούσατε την φωνήν μας: Εμπρός! όλοι μαζί για την λευτεριά της Κύπρου μας.
Ε.Ο.Κ.Α. – Ο Αρχηγός Διγενής»
Η συμβολή του Γεωργίου Γρίβα Διγενή σε αυτό τον αγώνα ήταν καταλυτική, καθώς ως αρχηγός ήταν ο απόλυτος εμπνευστής του αντάρτικου που έγινε στα βουνά, ξεφτιλίζοντας την πανίσχυρο βρετανικό στρατό. Παράλληλα κατάφερε να αφυπνίσει τους νέους που ξεχύθηκαν στους δρόμους απαιτώντας την λευτεριά της Κύπρου. Η ΕΟΚΑ του Διγενή ξεσήκωσε τον λαό, κάνοντάς τον να πιστέψει στις δυνατότητές του. Η Κύπρος μετατράπηκε σε κοχλάζον ηφαίστειο και η γη έτρεμε στο πέρασμα των παλληκαριών του Γρίβα. Οι καρδιές όλων των Ελλήνων της Κύπρου θερμάνθηκαν από την φλόγα του αγώνα, υψώνοντας στα ουράνια τα αιώνια λάβαρα του Ελληνισμού κάνοντας τον πόθο για λευτεριά πιο έντονο από ποτέ.
Ο Γεώργιος Γρίβας Διγενής αποτελούσε πηγή έμπνευσης για τους Κύπριους εκείνης της εποχής. Σε κάθε του προκήρυξη και σε κάθε του προσταγή ξεχείλιζε απαράμιλλο θάρρος που ταρακουνούσε τις ψυχές των αγωνιστών της ΕΟΚΑ. Αν και ο αγώνας χαρακτηρίστηκε άνισος επειδή οι Άγγλοι είχαν υπεροχή στα όπλα, οι εντολές του Διγενή και η αιώνια Ελληνική ψυχή έκαναν την ΕΟΚΑ ανίκητη. Τα παραδείγματα αυτοθυσίας πολλά, καθώς μπροστά από τα ατέλειωτα βασανιστήρια των Άγγλων οι λεβέντες της ΕΟΚΑ δεν πρόδωσαν τον όρκο που έδωσαν, ούτε τον ντρόπιασαν όπως μερικοί άλλοι.
Ο Αγώνας της ΕΟΚΑ έμεινε ημιτελής καθώς δεν εκπληρώθηκε ο πόθος των ηρώων για Ένωση με την Ελλάδα. Ο Μακάριος Γ’ το 1958 και ενώ οι αγχόνες ήτο ακόμη κρεμασμένες στις κεντρικές φυλακές δήλωνε πως αποδέχεται την ανεξαρτησία με αποκλεισμό της ενώσεως και ο Καραμανλής, που γι’ αυτόν η Κύπρος το 1959 ήταν πολύ κοντά, υπόγραψαν από κοινού την συνθήκη Ζυρίχης Λονδίνου, προδίδοντας το αίμα των αγωνιστών της ΕΟΚΑ.
Μετά την υπογραφή της συνθήκης Ζυρίχης – Λονδίνου, ο Γεώργιος Γρίβας Διγενής, επιστρέφει στην Αθήνα, αναλογισμένος αν οι αγώνες και θυσίες του ιδίου και των παλικαριών του πήγαν εντελώς χαμένες. Το 1964 ο Γρίβας επιστρέφει στην Κύπρο ως αρχηγός της Εθνικής Φρουράς.
Ο Γεώργιος Γρίβας Διγενής το 1971 όντας σε κατ’ οίκον περιορισμό στην Αθήνα από το στρατιωτικό καθεστώς, παίρνει την ιστορική απόφαση σε ηλικία 74 ετών να έρθει για δεύτερη φορά μυστικά στην Κύπρο ιδρύοντας την ΕΟΚΑ Β’. Βλέποντας την κατάσταση να βαίνει ανεξέλεγκτα προς τον όλεθρο και το αίμα των παλληκαριών του να πηγαίνει χαμένο, αποφάσισε να κάνει μια τελευταία προσπάθεια να αλλάξει τα δρόμενα στο νησί, εναντιώνοντας σθεναρά στην δικτατορική κυβέρνηση Μακαρίου. Η προσπάθεια αυτή δεν ολοκληρώθηκε ποτέ καθώς την 27η Ιανουαρίου 1974 πέθανε σαν πραγματικός Έλληνας, σαν πραγματικός αγωνιστής της ελευθερίας μέσα στο κρησφύγετό του στην Λεμεσό.
Έλληνες σαν τον Γεώργιο Γρίβα δεν γεννιούνται πλέον, οι Έλληνες Εθνικιστές όμως οφείλουμε καθημερινά με τον αγώνα μας να κρατάμε άσβεστη την φλόγα που άναψε με τον αγώνα του ο Διγενής.
Έχουμε χρέος, απέναντι στην μνήμη του Γεωργίου Γρίβα Διγενή, να μην συμβιβαστούμε με τον Αττίλα, να μην αποδεχτούμε «λύση» ομοσπονδίας με τον κατακτητή. Στη μνήμη σου λοιπόν Στρατηγέ, δίνουμε όρκο πως θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε, για να υψωθούν περήφανες Ελληνικές σημαίες σε κάθε γωνιά της Κύπρου, για να σβήσει από τον Πενταδάκτυλο η σημαία της ντροπής.
Την Κυριακή (29/1), αποτελεί καθήκον κάθε Έλλην Κύπριου απέναντι σε αυτό τον Γίγαντα του Ελληνισμού, να δώσει βροντερό παρών στο ετήσιο μνημόσυνο του Γεωργίου Γρίβα Διγενή και με ηθικό ατσάλι να στείλουμε παντού το μήνυμα πως καμία λύση ομοσπονδίας δεν θα γίνει ανεχτή, σε χώμα που ποτίστηκε με αίμα Ελληνικό.
Πέτρος Αυγουστή
Μέτωπο Νεολαίας
Εθνικού Λαϊκού Μετώπου (Ε.ΛΑ.Μ.)
