Η μέρα της 26ης Οκτωβρίου, αποτελεί μια ξεχωριστή ημέρα για τη Θεσσαλονίκη αφού εκτός από τη γιορτή του πολιούχου της, Αγίου Δημητρίου, παράλληλα γιορτάζει και την επέτειο της απελευθέρωσης της από τον τούρκικο ζυγό, το 1912 . Ο Ελληνικό Στρατός, μετά την απελευθέρωση της Βέροιας στις 20 Οκτωβρίου, διασπά το Τούρκικο μέτωπο και εισέρχεται στα Γιαννιτσά. Μετά τη λαμπρή νίκη και εκεί, ανοίγει ο δρόμος για την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης.

Οι Τούρκοι, οπισθοχωρούν προς την Θεσσαλονίκη. Προκειμένου να καθυστερήσουν τον Ελληνικό στρατό, καταστρέφουν τις γέφυρες του Λουδία, του Αξιού και του Γαλλικού. Αγγελιοφόροι αναφέρουν ότι η ΙΙ Βουλγαρική μεραρχία βρίσκεται στην πεδιάδα του Λαγκαδά.

Ο Ελληνικός Στρατός, προκειμένου να κατασκευαστεί άμεσα γέφυρα για να περάσουν τον Αξιό που ήταν αδιάβατος, δεχτήκαν τη βοήθεια των κατοίκων από τα γύρω χωριά. Με ότι ξύλινο μπορούσε να παρέχει ο καθένας, χιλιάδες άνθρωποι πρόσφεραν τις βάρκες τους, ξύλινα βαρέλια, ακόμα και τις πόρτες από τα σπίτια τους… Δούλευαν ασταμάτητα, κάτοικοι και στρατιώτες και έτσι το πρωί της 24ης Οκτωβρίου, η γέφυρα ήταν έτοιμη.

Στις 25 Οκτωβρίου ο Eλληνικός Στρατός πέρασε τον Αξιό ποταμό και ετοιμάστηκε για επίθεση στη Θεσσαλονίκη και το μεσημέρι της 26ης είναι πια ορατός από τους πανικόβλητους Τούρκους. Το απόγευμα της ίδιας μέρας, μπαίνουν στο Χαρμάνκιοϊ (Κορδελιό) και στα υψώματα του Εύοσμου, ενώ η Ελληνική χωροφυλακή προωθείται και εισέρχεται από τη Δυτική πύλη στη Θεσσαλονίκη.

Τότε, ο διοικητής της Θεσσαλονίκης, Ταχσίν Πασάς, πρότεινε τη διαπραγμάτευση υπό όρους, παράδοση της πόλης στους Έλληνες. Ο Κωνσταντίνος αντιπρότεινε τη μεταφορά των Τούρκων αξιωματικών στη Μικρά Ασία, δίνοντας διορία έως τα ξημερώματα της 26ης Οκτωβρίου. Οι Τούρκοι δέχθηκαν, ζητώντας παράλληλα να πάρουν μαζί τους και 5.000 όπλα, όρο που απέρριψε ο Κωνσταντίνος, δίνοντας δίωρη παράταση για τελική συμφωνία. Η νέα διορία πέρασε και ο ελληνικός στρατός ετοιμάστηκε για επίθεση, όμως τελικά, ο Ταχσίν πασάς ανακοίνωσε ότι δέχονταν τους ελληνικούς όρους.

Την 26η Οκτωβρίου λοιπόν, μόλις είκοσι ημέρες μετά την κήρυξη του Α΄ Βαλκανικού Πολέμου η Θεσσαλονίκη γίνεται ξανά Ελληνική και ο Ελληνικός Στρατός εισέρχεται πανηγυρικά στη πόλη.