Η μάχη της Κρήτης αποτέλεσε την συνέχεια και το τέλος της εισβολής του Άξονος κατά της Ελλάδος με σκοπό τη κατάκτηση της από τους μεν Ιταλούς και από τους δε Γερμανούς να εξασφαλίσουν τη δεξιά πτέρυγα των Στρατιών κατά την επικείμενη εναντίον της Σοβιετικής Ένωσης.

Οι Άγγλοι από τον Νοέμβριο του 1940, είχαν αναλάβει την ευθύνη άμυνας της Κρήτης και κυριαρχούσαν στη Μεσόγειο αφού είχε κατανικηθεί και ο Ιταλικός στόλος. Έτσι, με δεδομένο την έλλειψη αποβατικού στόλου οι Γερμανοί αποφάσισαν την χρήση των επίλεκτων δυνάμεων του ΧΙ Αεροπορικού Σώματος με την κάλυψη του VIII Αεροπορικού Σώματος, ενώ παράλληλα δυνάμεις στρατού θα προσπαθούσαν να προσεγγίσουν διά θαλάσσης υπό την κάλυψη του Ιταλικού ναυτικού.

Με την κατάληψη των Αθηνών στις 27 Απριλίου του 1941, οι προετοιμασίες Ελλήνων και Βρετανών για την άμυνα της Κρήτης κορυφώνονται με μεταφορά κάτω από σφοδρό αεροπορικό βομβαρδισμό δυνάμεων από την Ηπειρωτική Ελλάδα. Όμως αυτές οι δυνάμεις φαίνεται να είναι φτωχά εξοπλισμένες, ενώ δεν υπάρχει και κάποιος συγκεκριμένος σχεδιασμός. Σε όλο το διάστημα από 5 έως 19 Μαΐου 1941, οι Γερμανικές αεροπορικές δυνάμεις προσέβαλλαν συνεχώς λιμάνια, αεροδρόμια και πόλεις δημιουργώντας απώλειες και εξαρθρώνοντας την ούτως ή άλλως ασθενή άμυνα του νησιού. Μεταξύ άλλων, βύθισαν σημαντικές βρετανικές ναυτικές μονάδες. Η επιχείρηση «ΕΡΜΗΣ», είχε αρχίσει.

Στις 6:30 το πρωί της 20ης Μαΐου 1941, σμήνη αεροσκαφών βομβαρδισμού και διεισδύσεως του VIII Αεροπορικού Σώματος κατέκλυσαν τους ουρανούς της Κρήτης και εξαπέλυσαν καταιγισμό πυρός κατά των αμυνόμενων αλλά και των αμάχων. Στις 7 ακριβώς, ξεκίνησε η ρίψη των αλεξιπτωτιστών από το μεταγωγικό αεροσκάφος και η προσγείωση ανεμοπλάνων με τις αερομεταφερόμενες δυνάμεις. Φονικές μάχες ξέσπασαν στις ζώνες προσγείωσης του εχθρού, με καθοριστικές αυτές που έλαβαν χώρα στη περιοχή του αεροδρομίου Μάλεμε, του ποταμού Ταυρωνίτη και του υψώματος 107, που παρά τη λυσσαλέα άμυνα των Ελλήνων πέρασαν το βράδυ στα χέρια των Γερμανών.

Την επόμενη μέρα, στις 21 Μαΐου, οι Γερμανικές ρίψεις και προσγειώσεις αλεξιπτωτιστών συνεχίστηκαν όπως βέβαια και οι φονικές μάχες, ενώ το βράδυ ο Βρετανικός στόλος κατέστρεψε δύο γερμανικές νηοπομπές που έπλεαν προς τη Κρήτη. Οι Γερμανικές δυνάμεις όμως σταδιακά αποκτούν τον έλεγχο της κατάστασης και με σειρά σφοδρών μαχών και την ισχυρή αεροπορική κάλυψη που διέθεταν, άρχισαν να επικρατούν.

Στις 27 Μαΐου εισήλθαν στα Χανιά, ενώ από την νύχτα της 28ης Μαΐου άρχισε η εκκένωση των συμμαχικών δυνάμεων από Χανιά, Ρέθυμνο και Σούδα μέσω του λιμανιού των Σφακιών. Η Βρετανική φρουρά Ηρακλείου επιβιβάστηκε σε πλοίο τα ξημερώματα της 29ης Μάιου. Τελικά, κατέστη δυνατή η εκκένωση 16.500 ανδρών της Κοινοπολιτείας.

Το πρωί της 1ης Ιουνίου έληξε η μάχη της Κρήτης, που υπήρξε μια μεγαλειώδης εποποιία του Στρατού αλλά και του ηρωικού λαού της Κρήτης. Οι απώλειες των Γερμανών συνετέλεσαν στο να μη ξαναχρησιμοποιηθούν σαν αεροαποβατική δύναμη οι αλεξιπτωτιστές στις μελλοντικές επιχειρήσεις.