Ο Πέτρος Ηλιάδης γεννήθηκε στον Αγρό το 1932. Φοίτησε στο δημοτικό σχολείο του χωριού και αργότερα στην Απεήτειο Ανωτέρα Σχολή. Προερχόταν από πολυμελή οικογένεια, έχοντας ακόμα πέντε αδέλφια, τον Ανδρέα, την Φοινικού, την Κλεοπάτρα, την Ελλάδα και την Ελευθερία. Όλα τους μεγαλωμένα με αξίες και αισθήματα πατριωτικά.

Ο Πέτρος, μόλις αποφοίτησε, μετέβηκε στην πρωτεύουσα, όπου και εργάστηκε ως παντοπώλης ενώ παράλληλα, στην Χριστιανική Ένωση, γνωστή ως ΟΧΕΝ.

Αργότερα, μυήθηκε στην ΕΟΚΑ όπου συμμετείχε ενεργά στον αγώνα κατά της αγγλικής αποικιοκρατίας. Ανέλαβε τη διαφώτιση του κόσμου για το έργο της Οργάνωσης και συνέβαλλε στη στρατολόγηση νέων στον αγώνα. Συγχρόνως, είχε αναλάβει την απόκρυψη και μυστική μεταφορά αλληλογραφίας και οπλισμού. Ο έντονος ενεργός του ρόλος, σύντομα τον οδήγησε και στο πεδίο μάχης, εντάσσοντας τον στις ομάδες κρούσεως Λευκωσίας.

Στις 14 Ιουνίου του 1956, συμμετείχε σε μια βομβιστική επίθεση εναντίον των Άγγλων που έλαβε χώρα στο Ταχυδρομείο της Λευκωσίας. Ο Πέτρος κατάφερε να προσεγγίσει το Ταχυδρομείο διαμέσου μια παραπλήσιας στενής παρόδου. Δυστυχώς, όμως, έγινε αντιληπτός από έναν Άγγλο φρουρό που βρισκόταν στη στέγη του κτιρίου. Όταν ο Πέτρος επιχείρησε να ρίξει τη βόμβα που είχε στο χέρι, ο φρουρός τον πυροβόλησε και τραυματισμένος όπως ήταν κατάφερε να ξεφύγει. Στη συνέχεια, μεταφέρθηκε εσπευσμένα στο Γενικό Νοσοκομείο, όπου υποβλήθηκε μάταια σε πολύωρη επέμβαση. Δυστυχώς, οι σφαίρες διαπέρασαν ζωτικά όργανα, τον δεξιό πνεύμονα, το στομάχι και τα έντερα.

Έτσι, το πρωί της 15ης Ιουνίου, ο ήρωας απεβίωσε βυθίζοντας όλο το χωριό στο πένθος. Η κηδεία του έγινε στον Αγρό. Ο πατέρας του τον αποχαιρέτησε καταθέτοντας ένα δάφνινο στεφάνι. Την ίδια στιγμή, μέσα από τα πιο κάτω λόγια, εξέφρασε το πόνο άλλα και την περηφάνια του για το παιδί του: «Έχει η δάφνη μυρωδιά, Πέτρο μου, μα έχει και πικράδα».

Στον Αγρό, ως ελάχιστος Φόρος Τιμής στον ήρωα Πέτρο Ηλιάδη, ανεγέρθηκε μνημείο πλησίον της Απεήτειου Ανωτέρας Σχολής.