Ο Αριστείδης Χαραλάμπους, γεννήθηκε στο χωριό Πεδουλάς της επαρχίας Λευκωσίας, στις 19 Σεπτεμβρίου του 1936. Τελείωσε το δημοτικό σχολείο του χωριού του και ήταν μαθητής της έκτης τάξης του Γυμνασίου Πεδουλά, όταν σκοτώθηκε. Για τρία χρόνια μελετούσε μέσω αλληλογραφίας και λογιστικά, ενώ κατά το διάστημα των θερινών διακοπών, εργαζόταν για να εξασφαλίσει τα δίδακτρα του.

Εντάχθηκε από την αρχή στον αγώνα της ΕΟΚΑ στην περιοχή Μαραθάσας και συνεργαζόταν με τους καθηγητές και τους συμμαθητές του. Μερικοί από τους Ελλαδίτες καθηγητές του ήταν και οι εκπαιδευτές των μαθητών του Γυμνασίου Πεδουλά στη χρήση όπλων. Η εκπαίδευση γινόταν στο εξωκλήσι της Παναγίας, στα περιβόλια του χωριού. Στον αγώνα, μαζί με τον Αριστείδη συμμετείχαν και οι αδελφές του, με τη συμπαράσταση και των γονιών τους και μάλιστα η μητέρα του λάμβανε μέρος σε λιθοβολισμούς των Άγγλων, κουβαλώντας στις κοπέλες πέτρες μέσα στην ποδιά της. Σε κάποιο λιθοβολισμό έτυχε να τραυματιστεί, όπως και η αδελφή του.

Την Κυριακή 11 Μαρτίου του 1956, η τοπική ομάδα της ΕΟΚΑ Πεδουλά ανέμενε να κτυπήσει αυτοκινητοπομπή των Άγγλων στρατιωτών σε τρία σημεία του δρόμου προς τον Κύκκο. Στη μία από τις ομάδες ενέδρευε και ο Αριστείδης. Κρατούσε δυο βόμβες επιτόπιας κατασκευής. Δυστυχώς όμως, η μία εξερράγη μέσα στο χέρι του, αποκόβοντας την παλάμη και πληγώνοντας τον θανάσιμα στο στομάχι.

Στην κηδεία του παρέστησαν όλοι οι κάτοικοι των γύρω χωριών, ενώ τον συνόδεψαν οι συμμαθητές του και οι καθηγητές του, κρατόντας το φέρετρο του καλυμμένο με την Ελληνική Σημαία και πλήθος από δάφνινα στεφάνια.

Στο τέλος του σχολικού χρόνου ο Αριστείδης δεν ήταν παρών στην τελετή αποφοίτησης των συμμαθητών του, για να πάρει το απολυτήριό του, ο Λυκειάρχης του όμως, τον φώναξε στον κατάλογο των αποφοίτων.

Ένας από τους καθηγητές του απάντησε: «Άριστος. Απών »