Ο Αγωνιστής, που φορούσε πάντα τη στρατιωτική του στολή, λέγοντας ότι η αποστολή του θα τέλειωνε, όταν θα γινόταν η Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα…
Ο Μιχαήλ Κουκκής, γεννήθηκε στο χωριό Πραστιό, της επαρχίας Αμμοχώστου, στις 10 Αυγούστου 1922. Φοίτησε στο δημοτικό σχολείο Πραστιού Μεσαορίας. Εργαζόταν στο μεταλλείο Αμιάντου ως εργάτης και ήταν παντρεμένος με την Αθηνά Κουκκή. Ασχολούνταν ενεργά διεκδικούμενος για τα δίκαια των εργατών και ήταν ένας από τους ιδρυτές της Συνομοσπονδίας Εργατών Κύπρου στην περιοχή του.
Κατά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, σε ηλικία 17 ετών, κατετάγη στο στρατό και πολέμησε στην περίοδο του 1940 στο Ελληνικό Μέτωπο. Κατά τη διάρκεια της κατοχής παρέμεινε στην Ελλάδα και υπηρέτησε στην Αντίσταση, στην Υπηρεσία Πληροφοριών των Άγγλων (Intelligence Service) ως υπασπιστής του Άγγλου διοικητή ταγματάρχη Κρις. Φορούσε πάντα τη στρατιωτική του στολή, λέγοντας ότι η αποστολή του θα τέλειωνε, όταν θα γινόταν η Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα.
Με την έναρξη του Απελευθερωτικού Αγώνα στρατεύθηκε στις τάξεις της Ε.Ο.Κ.Α. και έλαβε μέρος στην πρώτη ένοπλη επίθεση της ανταρτικής ομάδας Αμιάντου-Πιτσιλιάς στον αστυνομικό σταθμό Αμιάντου. Στο σπίτι του διατηρούσε κρησφύγετο, όπου, μαζί με τη σύζυγό του, φιλοξενούσαν την ανταρτική ομάδα του Γρηγόρη Αυξεντίου, απέκρυβαν και διένειμαν οπλισμό και πολεμοφόδια. Λάμβανε μέρος στην κατασκευή πολεμικού υλικού, χειροβομβίδων και ναρκών. Ήταν σύνδεσμος και οδηγός ανταρτών και λάμβανε μέρος σε επιθέσεις εναντίον του εχθρού.
Μετά από προδοσία για τη δράση του, τον Ιανουάριο του 1957, και ενώ ο προδότης οδήγησε τους Άγγλους στο σπίτι του αγωνιστή για να τον συλλάβουν, εκείνος διέφυγε και κατέφυγε στο αντάρτικο. Αρχικά έμενε μαζί με άλλους αντάρτες στην περιοχή του Αγίου Μάμα στο βουνό Ζάλακας, όπου είχαν ετοιμάσει κρησφύγετο. Αργότερα μεταφέρθηκαν στην περιοχή Φοινίου-Ομόδους.
Μετά από μάχη που η ομάδα του έδωσε εναντίον των Άγγλων στις 7 Οκτωβρίου 1958 κοντά στο Άρσος Λεμεσού, ο Μιχαήλ, πέθανε από ανακοπή καρδιάς. Η σύζυγός του Αθηνά, η οποία ήταν συνεργάτιδά του, συνέχισε την προσφορά της στην Ε.Ο.Κ.Α. μέχρι τη λήξη του αγώνα.
ΑΘΑΝΑΤΟΣ Ο ΗΡΩΑΣ!
